Jestem za narracją pierwszoosobową - zarówno w życiu jak i w tekście. Preferuję odczuwanie ponad opowiadanie, jednak ulegam temu drugiemu z przyczyn bardzo prozaicznych: segreguję odpady. Jak każdy poddany mam swojego króla, więc gdy przyjdzie mi umierać, gdzieś w strefie podzwrotnikowej, z pieśnią na ustach wykrztuszę: long live Henry Miller - The King!