Na potrzeby rozgrywających się na polu scen Christopher Nolan postanowił zasadzić kukurydzę na ponad 500 akrach – jak sam przyznał, pomogło mu w tym doświadczenie z planu „Człowieka ze stali”, którego był producentem. Co ciekawe, zasadzona kukurydza została później sprzedana, przynosząc spory zysk.

fot. materiały prasowe

Na potrzeby rozgrywających się na polu scen Christopher Nolan postanowił zasadzić kukurydzę na ponad 500 akrach – jak sam przyznał, pomogło mu w tym doświadczenie z planu „Człowieka ze stali”, którego był producentem. Co ciekawe, zasadzona kukurydza została później sprzedana, przynosząc spory zysk.

Hans Zimmer tworzył muzykę do filmu nie na podstawie scenariusza, a na bazie „jednej strony tekstu”, który bardziej „odnosił się do doświadczeń kompozytora niż do fabuły filmu”. Nolan zasugerował jedynie Zimmerowi, by ten pozbył się ze ścieżki dźwiękowej „smyczkowych ostinato (wielokrotnych powtórzeń danego fragmentu – przyp. aut.) i głośnych bębnów i kotłów”.

fot. materiały prasowe

Hans Zimmer tworzył muzykę do filmu nie na podstawie scenariusza, a na bazie „jednej strony tekstu”, który bardziej „odnosił się do doświadczeń kompozytora niż do fabuły filmu”. Nolan zasugerował jedynie Zimmerowi, by ten pozbył się ze ścieżki dźwiękowej „smyczkowych ostinato (wielokrotnych powtórzeń danego fragmentu – przyp. aut.) i głośnych bębnów i kotłów”.

Anne Hathaway, ekranowa Brand, doznała wstrząsu hipotermicznego podczas kręcenia scen w lodowatej wodzie na Islandii – jej kombinezon okazał się dziurawy.

fot. materiały prasowe

Anne Hathaway, ekranowa Brand, doznała wstrząsu hipotermicznego podczas kręcenia scen w lodowatej wodzie na Islandii – jej kombinezon okazał się dziurawy.

Na jednej z planet pojawia się robot oznaczony jako KIPP. To odwołanie do głównego konsultanta naukowego produkcji, jej producenta wykonawczego i zarazem noblisty, Kipa Thorne’a.

fot. materiały prasowe

Na jednej z planet pojawia się robot oznaczony jako KIPP. To odwołanie do głównego konsultanta naukowego produkcji, jej producenta wykonawczego i zarazem noblisty, Kipa Thorne’a.

W trakcie prac na islandzkim lodowcu Vatnajökull wiatr osiągał w porywach prędkość do 160 km/h – ekipa była zmuszona wrócić do hotelu. Nolan uparł się jednak na to, by tego samego dnia nakręcić jakikolwiek materiał, co doprowadziło do stworzenia kilku ujęć na parkingu hotelowym.

fot. materiały prasowe

W trakcie prac na islandzkim lodowcu Vatnajökull wiatr osiągał w porywach prędkość do 160 km/h – ekipa była zmuszona wrócić do hotelu. Nolan uparł się jednak na to, by tego samego dnia nakręcić jakikolwiek materiał, co doprowadziło do stworzenia kilku ujęć na parkingu hotelowym.

Na etapie konceptualizacji pomysłów na ekranową historię Kip Thorne postawił dwa warunki: w filmie żaden fragment nie może naruszać praw fizyki, a jakiekolwiek spekulacje muszą być oparte na gruncie nauki, nie na pomysłach scenarzysty. Nolan na to przystał, o ile nie utrudni to samej realizacji filmu. Koniec końców skończyło się na 2-tygodniowym impasie; Thorne przez 14 dni odciągał Nolana od zamiaru wykorzystania koncepcji podróży z prędkością większą niż prędkość światła.

fot. materiały prasowe

Na etapie konceptualizacji pomysłów na ekranową historię Kip Thorne postawił dwa warunki: w filmie żaden fragment nie może naruszać praw fizyki, a jakiekolwiek spekulacje muszą być oparte na gruncie nauki, nie na pomysłach scenarzysty. Nolan na to przystał, o ile nie utrudni to samej realizacji filmu. Koniec końców skończyło się na 2-tygodniowym impasie; Thorne przez 14 dni odciągał Nolana od zamiaru wykorzystania koncepcji podróży z prędkością większą niż prędkość światła.

Wiele imion postaci z filmu pojawia się w rozgrywającej się w bibliotece sekwencji jako autorzy i autorki poszczególnych książek.

fot. materiały prasowe

Wiele imion postaci z filmu pojawia się w rozgrywającej się w bibliotece sekwencji jako autorzy i autorki poszczególnych książek.

Postać Anne Hathaway ma na imię Amelia. To nawiązanie do legendarnej Amelii Earhart, dziennikarki i pilotki, która jako pierwsza kobieta w historii samotnie przeleciała Atlantyk. W 1937 roku najprawdopodobniej zginęła ona w trakcie próby wykonania lotu wokółziemskiego, choć jej ciała nie odnaleziono do dziś.

fot. materiały prasowe

Postać Anne Hathaway ma na imię Amelia. To nawiązanie do legendarnej Amelii Earhart, dziennikarki i pilotki, która jako pierwsza kobieta w historii samotnie przeleciała Atlantyk. W 1937 roku najprawdopodobniej zginęła ona w trakcie próby wykonania lotu wokółziemskiego, choć jej ciała nie odnaleziono do dziś.

Pełna nazwa robota TARS to „Technically Artificial Robotic System”, co możemy tłumaczyć jako „Technicznie Sztuczny System Robotyczny” bądź „Formalnie Sztuczny System Robotyczny”.

fot. materiały prasowe

Pełna nazwa robota TARS to „Technically Artificial Robotic System”, co możemy tłumaczyć jako „Technicznie Sztuczny System Robotyczny” bądź „Formalnie Sztuczny System Robotyczny”.

Aby zainspirować obsadę do realistycznego odtworzenia podróży kosmicznych, Nolan zaprosił na plan astronautkę Marshę Ivins, uczestniczkę aż 5 misji wahadłowców, która w kosmosie spędziła ponad 1300 godzin.

fot. NASA

Aby zainspirować obsadę do realistycznego odtworzenia podróży kosmicznych, Nolan zaprosił na plan astronautkę Marshę Ivins, uczestniczkę aż 5 misji wahadłowców, która w kosmosie spędziła ponad 1300 godzin.

Aby stworzyć ekranowe tunel czasoprzestrzenny i czarną dziurę, Kip Thorne przedstawił mnóstwo równań teoretycznych odpowiedzialnej za efekty specjalne firmie Double Negative. Pokazanie w filmie ich symulacji wymagało stworzenia kilku zupełnie nowych programów, renderowania poszczególnych klatek po nawet 100 godzin i zapisania 800 terabajtów danych.

fot. materiały prasowe

Aby stworzyć ekranowe tunel czasoprzestrzenny i czarną dziurę, Kip Thorne przedstawił mnóstwo równań teoretycznych odpowiedzialnej za efekty specjalne firmie Double Negative. Pokazanie w filmie ich symulacji wymagało stworzenia kilku zupełnie nowych programów, renderowania poszczególnych klatek po nawet 100 godzin i zapisania 800 terabajtów danych.

Kiedy na planecie doktora Manna TARS i Romilly próbują naprawić KIPP-a, ten ostatni – tuż przed detonacją – mówi: „Proszę, nie rób tego…”. Światło pada wówczas dokładnie na to samo miejsce, które Nolan pokazał w komiksowym prequelu „Absolutne Zero”.

fot. materiały prasowe

Kiedy na planecie doktora Manna TARS i Romilly próbują naprawić KIPP-a, ten ostatni – tuż przed detonacją – mówi: „Proszę, nie rób tego…”. Światło pada wówczas dokładnie na to samo miejsce, które Nolan pokazał w komiksowym prequelu „Absolutne Zero”.

Pokazane w filmie olbrzymie chmury zostały stworzone przez wrzucanie do gigantycznych dmuchaw wykonanego z celulozy, syntetycznego pyłu.

fot. materiały prasowe

Pokazane w filmie olbrzymie chmury zostały stworzone przez wrzucanie do gigantycznych dmuchaw wykonanego z celulozy, syntetycznego pyłu.

Według Kipa Thorne’a największą niezgodnością z nauką na ekranie jest sposób przedstawienia stworzonych z lodu chmur na lodowej planecie – ich masa najprawdopodobniej doprowadziłaby do upadku.

fot. materiały prasowe

Według Kipa Thorne’a największą niezgodnością z nauką na ekranie jest sposób przedstawienia stworzonych z lodu chmur na lodowej planecie – ich masa najprawdopodobniej doprowadziłaby do upadku.

Podczas sceny na polu kukurydzy, w której Cooper korzysta z indyjskiego drona, służące do jego kontroli oprogramowanie w języku hindi wysyła dwa komunikaty: najpierw „logowanie powiodło się”, a później „dane przesłane”.

fot. materiały prasowe

Podczas sceny na polu kukurydzy, w której Cooper korzysta z indyjskiego drona, służące do jego kontroli oprogramowanie w języku hindi wysyła dwa komunikaty: najpierw „logowanie powiodło się”, a później „dane przesłane”.

Pojawiające się na początku i pod koniec filmu wywiady z ocalałymi to w rzeczywistości fragmenty rozmów pokazane w dokumencie „The Dust Bowl” z 2012 roku, który przedstawiał losy 26 ocalałych z jednej z największych katastrof ekologicznych w historii USA: trwającej blisko 10 lat suszy z lat 30. XX wieku, która doprowadziła do wyczerpania zapasów żywności w całym kraju.

fot. materiały prasowe

Pojawiające się na początku i pod koniec filmu wywiady z ocalałymi to w rzeczywistości fragmenty rozmów pokazane w dokumencie „The Dust Bowl” z 2012 roku, który przedstawiał losy 26 ocalałych z jednej z największych katastrof ekologicznych w historii USA: trwającej blisko 10 lat suszy z lat 30. XX wieku, która doprowadziła do wyczerpania zapasów żywności w całym kraju.

Olbrzymia większość ujęć pokazujących TARS nie została wygenerowana komputerowo – robot to przykład efektu praktycznego, „lalki” sterowanej przez podkładającego jej głos Billa Irwina, który następnie został cyfrowo usunięty z poszczególnych scen.

fot. materiały prasowe

Olbrzymia większość ujęć pokazujących TARS nie została wygenerowana komputerowo – robot to przykład efektu praktycznego, „lalki” sterowanej przez podkładającego jej głos Billa Irwina, który następnie został cyfrowo usunięty z poszczególnych scen.

Podczas podróży przez tunel czasoprzestrzenny widoczne na horyzoncie gwiazdy zaczynają się „rozciągać”. To efekt soczewkowania grawitacyjnego, wykorzystywanego m.in. do odkrywania czarnych dziur. Jest prawdopodobne, że wędrówka przez hipotetyczny tunel czasoprzestrzenny mogłaby wyglądać za oknami statku właśnie w ten sposób, który pokazano na ekranie.

fot. materiały prasowe

Podczas podróży przez tunel czasoprzestrzenny widoczne na horyzoncie gwiazdy zaczynają się „rozciągać”. To efekt soczewkowania grawitacyjnego, wykorzystywanego m.in. do odkrywania czarnych dziur. Jest prawdopodobne, że wędrówka przez hipotetyczny tunel czasoprzestrzenny mogłaby wyglądać za oknami statku właśnie w ten sposób, który pokazano na ekranie.

W rozgrywającej się w szpitalu, jednej z ostatnich scen filmu przy łóżku pojawiają się prawdziwe dzieci Matthew McConaugheya, Levi i Vida. Ellen Burstyn dotyka nawet po głowie pierwszego z nich.

fot. materiały prasowe

W rozgrywającej się w szpitalu, jednej z ostatnich scen filmu przy łóżku pojawiają się prawdziwe dzieci Matthew McConaugheya, Levi i Vida. Ellen Burstyn dotyka nawet po głowie pierwszego z nich.

Statki Ranger, Endurance i Lander zostały stworzone jako pełnoskalowe modele – niekiedy na ekranie do ich eksponowania używano techniki wizualnej znanej jako efekty miniaturowe. Christopher Nolan od początku uważał, że jako modele będą one lepsze niż po wygenerowaniu komputerowym.

fot. materiały prasowe

Statki Ranger, Endurance i Lander zostały stworzone jako pełnoskalowe modele – niekiedy na ekranie do ich eksponowania używano techniki wizualnej znanej jako efekty miniaturowe. Christopher Nolan od początku uważał, że jako modele będą one lepsze niż po wygenerowaniu komputerowym.

Matt Damon nie brał udziału w promocji filmu, nie pojawił też się na żadnej uroczystej premierze. Choć jego obecność w obsadzie zdradził wcześniej serwis Variety, rola aktora do samego końca była tajemnicą.

fot. materiały prasowe

Matt Damon nie brał udziału w promocji filmu, nie pojawił też się na żadnej uroczystej premierze. Choć jego obecność w obsadzie zdradził wcześniej serwis Variety, rola aktora do samego końca była tajemnicą.

Zauważcie, że kształty niektórych pojazdów kosmicznych przywodzą na myśl tarczę zegara – Nolan wielokrotnie podkreślał (nie tylko w „Interstellar”), że kluczowy dla filmu upływ czasu to jedna z najbardziej interesujących go kwestii.

fot. materiały prasowe

Zauważcie, że kształty niektórych pojazdów kosmicznych przywodzą na myśl tarczę zegara – Nolan wielokrotnie podkreślał (nie tylko w „Interstellar”), że kluczowy dla filmu upływ czasu to jedna z najbardziej interesujących go kwestii.

1/22

Na potrzeby rozgrywających się na polu scen Christopher Nolan postanowił zasadzić kukurydzę na ponad 500 akrach – jak sam przyznał, pomogło mu w tym doświadczenie z planu „Człowieka ze stali”, którego był producentem. Co ciekawe, zasadzona kukurydza została później sprzedana, przynosząc spory zysk.

Reklama

placeholder