Na krawędzi w końcu odkrywa jakieś informacje z życia Leny Korcz (Kamilla Baar), które dotychczas były bardzo ogólnikowe. Niestety, nie działają one najlepiej, bo są oparte na nudnych kliszach. Być może to też nieciekawe odtworzenie schematów osobistych demonów sprawia, że wrażenie jest negatywne. Wyjawienie problemów bohaterki musi działać na widza i budować emocje, a tutaj nic takiego nie ma miejsca - jest to mdłe i nijakie. Dostajemy suche informacje bez niczego więcej.
Rozwój śledztwa jest nader satysfakcjonujący. Wszystko rozwija się w dobrym tempie, ma ciekawe elementy i nawet solidne zwroty akcji. Dobrze wygląda rozwiązanie wątku Niżyńskiego, choć powinien on się zakończyć trochę wcześniej. Dowody spotkania Niżyńskiego z Lande bohaterowie mieli tak naprawdę od początku, a tutaj tak jakby stawiają tylko kropkę na i.
Choć sama Marta Sajno nie odgrywa w tym sezonie szczególnej roli, to jej pośredni udział w wątkach ma znaczenie i może się podobać. Chodzi o motyw z postacią graną przez Łukasza Simlata, która pokazuje coś mroczniejszego w Na krawędzi. Typ spod ciemnej gwiazdy nieprzebierający w środkach, by zdobyć informacje, jest czymś, czego brakowało temu serialowi, gdy Tomek Kamiński zaczął się grzeczniej zachowywać.
Czytaj również: "Bangistan" - polscy aktorzy na planie hitu z Bollywood
Problemem tego odcinka jest relacja Tomka z Tamarą. Te próby kobiety są już męczące i sprawiają wrażenie wpychanych na siłę. Naprawdę rozumiem, że pokazano to raz, kiedy Tamara go pocałowała. W tym odcinku jest to już przesadzone i niepotrzebne. Niczego to nie wnosi poza jedną czy dwoma scenami wprowadzającymi niezręczność.
Sprawa niemowlaków kieruje się w stronę, którą przewidywałem od przynajmniej 2 odcinków. Wszystko wskazuje na to, że niektóre są "brane na organy" - nie widzę na razie żadnej innej alternatywy. Dobrze rozwijany motyw, który potrafi przyciągnąć uwagę oraz podbudować ciekawość.
Na krawędzi oferuje niezły odcinek, który jednak nie ustrzegł się kilku niedopracowanych elementów psujących wrażenie.