Obsesja Eve: przeczytaj fragment w dniu premiery

Od pewnego czasu możemy oglądać serial Obsesja Eve - produkcję sensacyjną nakręconą na potrzeby stacji BBC America. Do tej pory doczekaliśmy się dwóch sezonów, a w planach jest kolejny. Natomiast dzisiaj w polskich księgarniach pojawiła się powieść, od której to wszystko się zaczęło. Obsesja Eve. Kryptonim Villanelle to książka Luke'a Jenningsa stanowiąca literacki pierwozwór serialu, a przy okazji będąca pierwszym tomem serii. Część druga, Jutra nie ma, ma się ukazać pod koniec sierpnia. Oto opis powieści Kryptonim Villanelle:

Villanelle. Nie ma sumienia. Nie ma poczucia winy. Nie ma słabości. Zabójczyni doskonała. Rosyjska sierota, ocalona przed karą śmierci za brutalną zemstę, której dokonała na zabójcach jej ojca. Wyszkolona i bezlitosna, dostaje nowe życie, nowe nazwiska, nowe twarze ? wszystko, czego potrzebuje. Jej zleceniodawcy nazywają siebie „Dwunastoma”. Ona jednak nic o nich nie wie. Zadania zleca jej Konstantin, człowiek, który ją uratował. Eve Polastri. Służy w MI5, póki nie popełni poważnego błędu. Z czasem ściganie bezlitosnej zabójczyni, Villanelle, staje się dla niej czymś więcej niż pracą. Staje się sprawą osobistą.

Dom Wydawniczy Rebis udostępnił początek powieści Obsesja Eve. Kryptonim Villanelle w przekładzie Macieja Szymańskiego. Miłej lektury!

Rozdział 1

Palazzo Falconieri stoi na cyplu otoczonym wodami jednego z pomniejszych włoskich jezior. Czerwiec dobiega końca i lekki wietrzyk muska kępy sosen i cyprysów strzegących skalistego przylądka. Ogrody są imponujące, a może nawet piękne, lecz głębokie cienie przydają im złowrogiej aury, która tak pasuje do surowych kształtów samego pałacu. Budynek jest zwrócony fasadą w stronę jeziora; w wysokich oknach widać jedwabne zasłony. Wschodnie skrzydło było niegdyś salą bankietową, lecz teraz pełni funkcję sali konferencyjnej. Pośrodku, pod ciężkim żyrandolem w stylu art déco, stoi długi stół ozdobiony panterą z brązu Bugattiego. Na pierwszy rzut oka dwunastu mężczyzn siedzących wokół stołu wygląda całkiem zwyczajnie. To ludzie sukcesu, jak można sądzić po dyskretnie drogiej odzieży. Większość dobiega sześćdziesiątki, niektórzy już ją przekroczyli. Ich twarze nie zapadają w pamięć. Wyróżnia ich jednak niezwykła czujność, której nie tracą ani na chwilę. Ranek mija im na dyskusji prowadzonej po rosyjsku i angielsku, bo te języki zna każdy z nich. Spożywają lekki lunch – antipasti, palia jeziorowa, schłodzone wino Vernaccia, świeże figi i morele – serwowany na tarasie. Potem dwunastu mężczyzn częstuje się kawą; podziwiają lekko zmarszczoną bryzą taflę jeziora i przechadzają się po ogrodzie. Nie ma tu ochroniarzy, bo na tym poziomie tajności sami ochroniarze stają się zagrożeniem. Przerwa nie trwa długo i mężczyźni wracają na swoje miejsca w cienistej sali konferencyjnej. Temat dnia jest nieskomplikowany: „EUROPA”. Pierwszy mówca jest typem w trudnym do określenia wieku, mocno opalonym, o głęboko osadzonych oczach. Spogląda po twarzach zebranych. – Tego ranka, panowie, dyskutowaliśmy o politycznej i gospodarczej przyszłości Europy. Skupiliśmy się szczególnie na przepływie kapitału oraz na tym, w jaki sposób najlepiej go kontrolować. Popołudnie pragnę rozpocząć od rozmowy o innej gospodarce. Sala zostaje zaciemniona i dwanaście twarzy zwraca się ku ekranowi zawieszonemu na północnej ścianie. Widać na nim fotografię śródziemnomorskiego portu, z kontenerowcami przy nabrzeżach i żurawiami przystosowanymi do ich rozładunku.

Źródło: Rebis – Palermo, panowie, jest dziś głównym punktem przerzutu kokainy do Europy. To wynik strategicznego sojuszu między meksykańskimi kartelami narkotykowymi a sycylijską mafią. – Czy era Sycylijczyków już nie przeminęła? – pyta z powątpiewaniem krępy mężczyzna po jego lewej stronie. – Sądziłem, że dziś to kontynentalne syndykaty rozprowadzają towar. – Tak było. Jeszcze osiemnaście miesięcy temu kartele robiły interesy przede wszystkim z kalabryjską ’Ndranghetą. Ostatnio jednak rodziny z południa Włoch podzieliła wojna, a na czoło wysunęli się Greci, klan z Sycylii. Na ekranie pojawia się twarz o ciemnych, czujnych oczach i szczękach zaciśniętych jak stalowy potrzask. – Salvatore Greco poświęcił życie na odbudowanie wpływów swojej rodziny, która w latach dziewięćdziesiątych utraciła pozycję w strukturze cosa nostry. Doszło do tego po zamordowaniu ojca Salvatorego przez członka konkurencyjnej rodziny Matteo. Ćwierć wieku później Salvatore wytropił i zabił żyjących jeszcze Mattei. Greci oraz ich sojusznicy, Messini, są teraz najbogatszymi, najbardziej wpływowymi i budzącymi największy postrach klanami sycylijskimi. Salvatore znany jest z tego, że osobiście zamordował co najmniej sześćdziesiąt osób i zlecił setki innych zabójstw. Ma dziś pięćdziesiąt pięć lat i żelazną ręką sprawuje władzę nad Palermo i tamtejszym rynkiem narkotykowym. W skali świata jego organizacja obraca dwudziestoma, może trzydziestoma miliardami dolarów rocznie. Panowie, Salvatore jest dziś praktycznie jednym z nas. W sali daje się wyczuć coś na kształt rozbawienia.