Najlepsze i najgorsze okładki książek 2015 roku

Podobno nie powinno się oceniać książki po okładce, jednakże w praktyce to właśnie one przyciągają wzrok lub odrzucają, co bezpośrednio przekłada się na początkowe zainteresowanie daną pozycją. Stąd też teoretycznie wydawcy powinni się przykładać do zrobienia jak najlepszego pierwszego wrażenia, ale nie jest to regułą. Większość okładek jest przeciętna i nijaka, wykorzystująca ograne motywy dla danej konwencji literackiej. To rozwiązanie jest bezpieczne, ale nie spełnia ww. celu. Czasem jednak wydawcy eksperymentują... a efekty zachwycają lub wywołują ciarki na plecach. Wpierw 10 okładek, których oglądanie nie należy do najprzyjemniejszych czynności. Powody bywają różne - jedne na siłę wykorzystują elementy typowe dla gatunku (np. The Bazaar of Bad Dreams Stephena Kinga), inne stanowią koszmarne połączenie różnych elementów (Dni krwi i światła gwiazd Laini Taylor), kicz (Chodząca katastrofa Jamiego McGuire'a), czy są świadectwem nieopanowania przez "artystę" podstawowych funkcji programów graficznych (Wściekły Katarzyny Kebernik). Traktujcie poniższe okładki jako przykłady - podobnych grafik "zdobiących" książki w 2015 roku było niestety całkiem sporo.

Zobacz galerię

Źródło: Prószyński i S-ka

+4 więcej

Na szczęście ukazało się też sporo książek, których okładki oglądało się z prawdziwą przyjemnością. Czasem połączone było to z ekskluzywnym wydaniem (Dekameron), kiedy indziej ze spójną szatą graficzną serii wydawniczych (Uczta Wyobraźni, Artefakty), a w jeszcze innych przypadkach świetnie dopasowanym pomysłem do treści książki (Mur. 12 kawałków o Berlinie). Doceniamy zamysł i wykonanie, artystyczną wizję (Cyberiada Stanisława Lema) lub oryginalne wykorzystanie typowych elementów (np. Biała gorączka Jamesa Ellroya). Również w przypadku najlepszych okładek 2015 r. wskazujemy tylko niektóre z grafik, które przypadły nam do gustu. Świetnych prac w mijającym roku było znacznie więcej niż 10.

Zobacz galerię

Źródło: Wyd. Literackie