O północy w Magnolii - recenzja filmu

O północy w Magnolii to komedia romantyczna lekko nawiązująca do świąt i całego tego okresu. Bohaterowie to para radiowców, którzy znają się całe życie, tacy typowi najlepsi przyjaciele. To jest jedna z zalet całej produkcji, widać, że aktorzy dobrze się ze sobą zgrali, pozwalającą uwierzyć w ten duet. Podstawą fabuły staje się kłamstwo, że stworzą oni parę, by ich fani oszaleli. W końcu komedia romantyczna oparta na oszustwie to coś innego, z potencjałem. Dodajmy jednak, że niestety zmarnowanym. Prawda jest taka, że to, co było obiecujące i interesujące, zaczęło iść w tony bardzo przewidywalne. Formalnie nie powinien być problem, bo komedie romantyczne tak mają, ale nawet te najbardziej sztampowe starają się jakoś manipulować schematami, by zbić z tropu lub nadrobić wady urokiem czy humorem. W tym przypadku im dalej, tym gorzej, bo wszystko jest tworzone po linii najmniejszego oporu. Banały, oczywiste zagrania i brak równowagi. Ponadto O północy w Magnolii powiela krzywdzący stereotyp, że zasadniczo nie istnieje przyjaźń męsko-damska, bo na pewno prędzej czy później zrodzi się z tego miłość. Komedie romantyczne to bajki i tego oczekujemy, ale w takim przypadku wydaje się to tezą dość ograną, niepotrzebną i nieprawdziwą. Jasne, w miłości przyjaźń jest ważna, ale nie jest to zbyt rozsądne, by mówić, że bez niej ona nie istnieje. Finał O północy w Magnolii to "oczywista oczywistość". Niestety zostawia nas z dziwną obojętnością, bo twórcy zbyt łopatologicznie zapowiadali, co dokładnie się wydarzy i jaką drogą to pójdzie. Szkoda, bo pomysł fajny, ale wyszło nieśmiesznie, bez uroku czy rozrywkowego charakteru nawet najbardziej sztampowych świątecznych komedii romantycznych.