Gdyby tak zawsze mógł pisać w ten sposób! Kiedyś tak będzie. Chciał zostać wielkim pisarzem. Był prawie pewien, że tak się stanie. Wiedział to na wiele sposobów. Tak będzie, wbrew wszystkiemu. Ale łatwo nie będzie.
– pisze Ernest Hemingway w opowiadaniu O pisaniu, które kończy kompilację Pozostałe opowiadania złożoną z dwudziestu siedmiu krótkich form literackich.
Niemal wszyscy męscy bohaterowie wykreowani przez Hemingwaya mają to samo pragnienie – chcą być świetnymi pisarzami, przez co niekiedy odnosi się wrażenie, jakby autor w każdej swojej opowieści umieścił cząstkę siebie. To wrażenie nabiera na sile, gdy skonfrontujemy życiorys pisarza z miejscami występującymi w jego opowiadaniach. Zdaje się, że Hemingway lubił, a może czuł potrzebę pisania o znanych sobie miejscowościach i terenach, a także wydarzeniach, zajęciach, zjawiskach. Tak więc bohaterowie Hemingwaya są rzucani a to na Kubę, gdzie pisarz mieszkał z przerwami przez wiele lat, a to do Hiszpanii, gdzie pracował jako korespondent relacjonujący wojnę domową, a to do Afryki, gdzie przez pewien czas przebywał na safari.
W Pozostałych opowiadaniach znajdujemy sugestywne opisy wojennej rzeczywistości, ale też polowania czy pływania łodzią. Nie brakuje tu również ciągłego przemieszczania się, podróżowania, szukania swojego miejsca, niekiedy uciekania, a więc tego, co Hemingwayowi było znane i bliskie. Stąd przypuszczenie, że przynajmniej niektóre z jego krótkich form literackich zawierają wątki autobiograficzne, nie jest bezzasadne.To jest uproszczona wersja artykułu. KLIKNIJ aby zobaczyć pełną wersję (np. z galeriami zdjęć)
⇓
⇓
Spodobał Ci się ten news? Zobacz nasze największe HITY ostatnich 24h
Skomentuj