Z jednej strony czuję niesmak, bo po zapowiedziach Kiery, że będzie pracować solo, mamy powrót do schematu z pierwszego sezonu. Nasza bohaterka znowu przesiaduje na komisariacie i ponownie zajmuje się sprawami, które nic wspólnego z Liber8 nie mają. Wygląda na to, że koncept i dobry pomysł na rozbudowanie konwencji Continuum zostaje, póki co, gdzieś pogrzebany.
Sprawa seryjnego morderstwa, którym Kiera zajmowała się w przyszłości, naturalnie jest powiązana z jej partnerem - Carlosem. Pomysł na motyw nie porywa, ale wydaje się poprawny i przedstawiono go w zjadliwej formie. Nie podoba mi się jednak końcowa scena, w której morderca w taki łatwy sposób obezwładnia bohaterkę. Mamy policjantkę z przyszłości, która posiada w sobie futurystyczną technologię - i mam uwierzyć, że nie wszczepiono jej żadnych zabezpieczeń przed różnego rodzaju narkotykami czy truciznami? Nie przekonuje mnie taka wizja.
W tle widzimy wątek miłosnych rozterek Aleca. Jest sympatycznie, lekko, przewydywalnie i w sumie nic więcej o tym powiedzieć nie można. Twórcy nieźle natomiast rozbudowują fabułę pojawieniem się nowego podróżnika w czasie, który wchodzi w paradę Kellogowi. Za wiele nie wyjawiono, ale wystarczy, by pobudzić ciekawość. Koncept pojawienia się większej liczby osób z różnych okresów ma w sobie spory potencjał na dobrą fabułę. Tylko żeby twórcy pamiętali o zasadzie "co za dużo, to niezdrowo".
Kluczowym wątkiem jest to, na co praktycznie czekamy od dawna - poznanie prawdy przez Carlosa. Pierwsza scena, w której Kiera zdradza mu, że pochodzi z przyszłości, jest taka... oczywista. Pozostawia nas z pytaniem, dlaczego bohaterka od razu nie wykorzystuje technologii, by mu to udowodnić? Przecież wiadomo było, że reakcja na jej słowa może być tylko jedna. Późniejsze argumenty Carlosa są lekko naciągane i mało wiarygodne. Dobrze, że w końcu to wyjawiła. Może to znacznie rozwinąć tempo akcji i zmienić jej schematyczność.
Tym razem Continuum daje nam odcinek zapewniający dobrą rozrywkę, nawet pomimo lekkich niedopracowań.