Quantico: sezon 2, odcinek 20

Najnowszy epizod Quantico podejmuje konsekwencje odkrycia nielegalnej, tajnej grupy agentów założonej przez panią prezydent. Alex i Owen odłączają się od zespołu i sami postanawiają zinfiltrować kolaborantów. Parrish zagłębia się w mroczne rejony grupy przestępczej, aby zniszczyć ją od środka. Najpierw jednak musi zdobyć zaufanie jej członków. Shelby i Clay postanawiają przestać grać czysto i próbują wykorzystać Felixa w swoim planie walki z potężnymi przeciwnikami. Ten odcinek przynosi nam nawarstwienie się tajemnic i wątków na niespotykaną dotąd w tym sezonie skale. Czy jednak twórcy zmyślnie połączyli wszelkie kwestie? Otóż odpowiedź brzmi nie. Wszelkie wątki są jakby odrębnymi historiami, nie spójnymi z pozostałymi. Ich nagromadzenie wprowadza tylko chaos i gubi widza, przez co zakłócone jest tempo prowadzenia historii. Czego my tu nie mamy, wątek śledztwa Alex i Owena, kwestia planu Shelby i Claya, intryga związana z Rainą i Felixem, to wszystko tworzy ciężki do oglądania bałagan. Wątki zmieniają się za szybko, nie możemy w pełni wczuć się w akcję odcinka. Scenarzyści próbowali zawiązać całą intrygę, stworzyć sieć powiązań, jednak nie zrobili tego dobrze. Zamiast płynnie przechodzić pomiędzy historiami w narracji, rzucili nam je wszystkie naraz, tworząc bardzo chaotyczny koktajl. Jeśli jednak miałbym wybierać, który z wątków był najciekawszy, to dobrze oglądało się wyczyny Alex w roli podwójnej agentki. Cały ten wątek opierał się na zagubieniu i moralnych rozterkach bohaterki, co nadało temu interesujący efekt. Alex, mimo tego że wcześniej już miała do czynienia z wieloma dylematami, na temat tego, co dobre, a co złe, tutaj nadal nadaje tej kwestii wiarygodności. Nie czujemy się oszukani, Priyanka Chopra bardzo dobrze ukazuje wewnętrzne rozdarcie swojej bohaterki. Najlepiej to widać w scenie, w której Alex zastanawia się, czy dla zachowania swojej przykrywki pozwolić na zamach w siedzibie FBI. Kompletnie nie wiedząc, co robić, dzwoni do Owena. Zachowuje się jak mała dziewczynka, która zgubiła swoich rodziców w centrum handlowym. To działa i wypada zadziwiająco dobrze. Niepotrzebny wydaje się natomiast tutaj kompletnie Ryan Booth, który tylko psuje ciekawy wątek. Jego wyczyny przypominają bardziej stalkera niż troskliwego mężczyznę i sprawiedliwego agenta. Przy wątku Alex zdecydowanie słabo wypada intryga Shelby i Claya. Młody Haas, który miał być liderem całego zespołu, zachowuje się jak zupełnie niepewny siebie i zakompleksiony chłopak. Chce zawiesić zespół, potem jednak postanawia działać dalej, aż w końcu ucieka z podkulonym ogonem. Daje się przy tym łatwo manipulować swoim wrogom, co doskonale pokazuje scena w biurze senatora Roarke'a, gdzie łatwo został przechytrzony przez sprytnego przeciwnika. A już jego plan przeciwko Felixowi nie miał w ogóle sensu i od razu został zneutralizowany w najłatwiejszy z możliwych sposobów, przez zwykły telefon od Rainy. Do tego jeszcze ta dziwna relacja pomiędzy Shelby i Clayem, będąca na granicy uczucia i przyjaźni, tutaj popadła w całkowitą parodię. Szkoda, bo ten wątek mógł zostać rozegrany o wiele lepiej. Quantico w swoim nowym epizodzie wprowadza pewien rodzaj chaosu, który źle prognozuje na koniec obecnego sezonu. Pozostaje mieć nadzieje, że ostatnie odcinki uporządkują ten bałagan.

Quantico: sezon 2, odcinek 20 – recenzja