Arnold Schwarzenegger na planie Conana ugryzł martwego sępa. "PETA miałaby zajęcie"

W USA zadebiutowała książka Be Useful: Seven Tools for Life, w której Arnold Schwarzenegger dzieli się swoimi wspomnieniami z zawodowej kariery. Najgłośniej komentowane w sieci są fragmenty poświęcone pracy nad filmem Conan Barbarzyńca z 1982 roku; aktor ujawnia, że reżyser John Milius zmuszał go do robienia na planie "strasznych gów..." z ugryzieniem prawdziwego, martwego sępa na czele. Schwarzenegger cały wątek zaczął w ten sposób:

(W czasie swojej kariery - przyp. aut.) Nauczyłem się jeździć konno, na wielbłądach i słoniach. Nauczyłem się skakać z wysokich skał, wspinać się i huśtać na lianach, a także jak spadać z dużej wysokości. W zasadzie to trochę tak, jakbym poszedł do innej szkoły zawodowej, w której uczą tych, którzy chcieliby zostać bohaterami kina akcji.

Gryzienie sępa, dzikie psy, 40 szwów - tak powstawał Conan Barbarzyńca

Później aktor przeszedł do kwestii Conana Barbarzyńcy:

W dodatku Milius kazał mi robić na planie straszne gów... Przeczołgiwałem się przez skały, ujęcie po ujęciu, aż moje ramiona zaczęły krwawić. Uciekałem przed dzikimi psami, które ostatecznie zdołały mnie dopaść i wciągnąć w ciernisty krzak. Musiałem ugryźć prawdziwego, martwego sępa, a po każdym ugryzieniu płukałem usta alkoholem - PETA miałaby tu zajęcie. Już w trakcie jednego z pierwszych dni na planie rozdarłem sobie plecy i musiano mi założyć 40 szwów.

Przypomnijmy, że Schwarzenegger powtórzył swoją ikoniczną rolę w filmie Conan Niszczyciel z 1984 roku, przy czym reżyserem tej produkcji był już Richard Fleischer.

Na planach Terminatora i Terminatora 2: Dnia sądu też bywało różnie

Jak się okazuje, dziwaczne rzeczy aktor musiał robić także na planach obu części Terminatora:

W Terminatorze właściwie wszystko mogło zamienić się w maszynę. Zasłaniano mi oczy opaską, aż koniec końców mogłem wykonać każdą dowolną akrobację z bronią w ręku i to z zamkniętymi oczami. Strzelałem z dalszej odległości tak długo, że w pewnym momencie przestałem mrugać po każdym kolejnym wystrzale z broni. Z kolei w filmie Terminator 2: Dzień sądu ćwiczyłem przeładowywanie tyle razy, że moje kostki krwawiły przez dwie sekundy czasu ekranowego. Nie narzekam jednak.