Rodzina Soprano – Tony Soprano najlepszym antybohaterem wszech czasów? Tak twierdzi psycholog

- To był jeden z pierwszych przypadków, kiedy zobaczyliśmy realistyczne przedstawienie terapii w telewizji. Widzimy, jak ludzie bywają nią sfrustrowani, w pewnym momencie Tony mówi: „Terapia to gówno, wiesz o tym, ja to wiem”, a jego terapeuta odpowiada: „Właściwie tego nie wiem”. To jest wersja czegoś, co cały czas słyszę od swoich pacjentów. Zwykle nie używają takiego słownictwa, ale mówią mi, że są sfrustrowani: „Kiedy to się skończy? Jaki jest sens tego wszystkiego? Co mam zrobić z tymi wszystkimi uczuciami?”. Kiedy przyglądamy się zaburzeniom osobowości, zastanawiamy się: „Czy czyjeś interakcje z otaczającym światem znacznie różnią się od normy kulturowej?”. Tony jest osadzony w kulturze mafii, gdzie oczekujemy od ludzi przemocy, robienia rzeczy, których muszą dokonać, aby dostać to, czego chcą. Więc, pod pewnymi względami, on całkiem dobrze funkcjonuje w tej kulturze, ale gdybyśmy go zabrali stamtąd i przenieśli go do kultury rodzinnej, już nie jest w stanie tego zrobić. Nie wie jak, i to może wynikać z wielu powodów. Dorastał w rodzinie mafijnej, widział, jak jego ojciec odciął komuś palec za to, że mu nie płacił, doświadczył wielu aktów przemocy, najwyraźniej jego matka była bardzo kłótliwa, miała najpewniej cechy narcystycznego zaburzenia osobowości i wiele więcej.

- Tony ma trochę takich doświadczeń, jeśli wykonalibyśmy mu badanie i przejrzeli spis doświadczeń zaliczanych do ACE, jego wynik mógłby być bardzo interesujący. Jest antybohaterem, bo to ktoś, kto tak jak my, stara się założyć rodzinę, przetrwać codzienność, poradzić sobie z rzeczami, nad którymi nie ma kontroli, takimi jak depresja jego syna. Naprawdę stara się dać z siebie wszystko i sympatyzując z nim, możemy mu kibicować. Tony wygaduje się na swój własny sposób, mówiąc, że trzyma świat za jaja, ale wciąż czuje się jak frajer, ponieważ nie wie, jak komunikować się z ludźmi – nie ma pojęcia, jak powiedzieć córce: „Pozwól, że się tobą zainteresuję, pozwól mi zrobić dla ciebie przestrzeń”. Nie wie, jak powiedzieć synowi „To okropne”, zamiast tego mówi: „Otrząśnij się” albo „Musisz przestać to robić, musisz to zrobić”. Nie wie, jak być ojcem swoich dzieci, a dzieci nie mają jego instrukcji obsługi. W jego przypadku, myśl o uzyskaniu pomocy oznacza, że nie robi czegoś dobrze, nie jest dobry i nie może znieść tego uczucia.