Wszyscy jesteśmy Taksówkarzami. Scorsese: "Dziś co drugi człowiek jest jak Travis Bickle"

Martin Scorsese udzielił ostatnio obszernego wywiadu dziennikarzom serwisu GQ, odsłaniając kulisy powstawania kilku ze swoich najsłynniejszych produkcji - w tym filmów Wilk z Wall Street, Infiltracja, Chłopcy z ferajny czy Gangi Nowego Jorku. Najgłośniej komentowane są jednak słowa legendarnego reżysera na temat jego Taksówkarza z 1976 roku z Robertem De Niro w roli głównej. Scorsese stwierdził, że obecnie "co drugi człowiek jest jak Travis Bickle", tytułowy bohater produkcji. Twórca ujawnił, że początkowo - głównie w celu obniżenia kosztów - chciał kręcić Taksówkarza w innym mieście. Koniec końców zrozumiał jednak, że nigdzie indziej nie znajdzie takiej "kultury" tego zawodu, jak właśnie w Nowym Jorku. Tak natomiast reżyser odniósł się do postaci samego Bickle'a, 26-letniego weterana wojny w Wietnamie, który po powrocie do Stanów Zjednoczonych zaczął zmagać się z wieloma problemami natury psychicznej i emocjonalnej, radykalizując się w kontakcie z innymi ludźmi:

Myśleliśmy o tej postaci, o jej samotności i wchodzeniu przez nią w różne role. Nie tolerowaliśmy takiego podejścia, ale on faktycznie nieustannie "wciela się" w kogoś innego - a my pomimo tego i tak czujemy do niego empatię. Ostatecznie najbardziej w pamięci wyrył nam się jego stan psychiczny i emocjonalny. Jak wiemy obecnie, niestety, w dzisiejszych czasach normą jest to, że co drugi człowiek jest jak Travis Bickle.

Martin Scorsese o filmie Wściekły byk

Z kolei tak Scorsese podsumował również portretowanego przez De Niro Jake'a LaMottę z produkcji Wściekły byk z 1980 roku:

Wrzuciliśmy w ten film wszystko, co wiedzieliśmy na temat prawdziwego boksera, nie mając pojęcia, jak to może zostać odebrane. Rozumieliśmy, że ludzie go po prostu nie lubią - jak się później dowiedziałem, nie trawiła go nawet sama ekipa filmowa. Pytaliśmy siebie nawzajem, dlaczego w ogóle robimy ekranową opowieść o tym facecie? Przecież on (w rzeczywistym świecie - przyp. aut.) był koszmarem.

Reżyser koniec końców wziął jednak postać LaMotty w obronę, zdradzając, że powołując ją do istnienia w filmie próbował w niej odnaleźć cząstkę samego siebie:

On może zachowywać się w ten czy inny sposób, ale nadal jest człowiekiem. Ma serce. Ma duszę. Pod koniec filmu odnajduje w sobie wewnętrzny spokój, godzi się sam ze sobą i być może także z ludźmi znajdującymi się w jego bezpośrednim otoczeniu. Wydaje mi się, że poszedłem w tym kierunku, bo chciałem w nim znaleźć cząstkę siebie.

Cały wywiad jest częścią kampanii promocyjnej najnowszego dzieła reżysera, Czas krwawego księżyca, które w polskich kinach zadebiutuje już 20 października.