Ed (a właściwie Edward Allen) Harris urodził się w Englewood w stanie New Jersey 28 listopada 1950 roku. Syn agentki biura podróży, Margaret, oraz chórzysty i pracownika księgarni, Boba, przedstawicieli amerykańskiej klasy średniej; wychowywany był na prezbiterianina. Dorastał z dwoma braćmi, w liceum grał w drużynie futbolowej, a po szkole jeszcze przez jakiś czas trenował lekkoatletykę na Columbii (dostał tam stypendium za doskonałe wyniki sportowe). Zainteresowanie aktorstwem odkrył w 1971 roku, gdy wraz z rodziną przeniósł się do Nowego Meksyku. Na University of Oklahoma studiował dramat, a po kilku udanych rolach na deskach scen lokalnych teatrów przeprowadził się do Los Angeles, gdzie zapisał się do California Institute of the Arts. Tam spędził dwa lata, po których otrzymał tytuł licencjata sztuk pięknych. Był to rok 1975. Czasy, w których wypłynął na kalifornijskiej scenie teatralnej i zagrał kilka ważnych ról.
W filmie w pełni świadomie (nie licząc drobnego występu dzieciństwie) debiutował pod koniec lat 70. w dreszczowcu Michaela Crichtona pt. Śpiączka (tu jako patolog), a drugim filmowym występem okazała się rola u boku Charlesa Bronsona w Granicy z 1980. Niektórzy nazywają przełomowym jego występ w w uwspółcześnionej wersji legendy o królu Arturze - mowa o Rycerzach na motorach George'a A. Romera. Trzy lata później młody aktor doczekał się pierwszego istotnego punktu zwrotnego: zagrał w filmie Pierwszy krok w kosmos, w którym wcielił się w postać astronauty Johna Glenna. Obraz nie był przebojem kasowym, ale krytycy zwrócili uwagę na młodego artystę. Harris kilka następnych lat pojawiał się w kolejnych filmach, które mimo tego, iż utrzymywały się co najmniej na przyzwoitym poziomie, to jednak nie stały się finansowymi hitami. Dopiero angaż do filmu Otchłań Jamesa Camerona wzniósł karierę Harrisa na wyżyny.
Pierwszej nominacji do Oscara Harris doczekał się w 1995 roku za drugoplanową rolę w dramacie Apollo 13 Rona Howarda. Trzy lata później przyszedł czas na kolejną - w tej samej kategorii - za występ w znakomitym Truman Show. Następnie nominowano go za główną rolę w obrazie Pollock (co ciekawe, ten film wyreżyserował osobiście; by dobrze przygotować się do tytułowej roli, wybudował na swojej posiadłości pracownię, w której spędził dużo czasu, studiując prace artysty i ucząc się malować w jego stylu). Potem - i był to ostatni raz - ponownie za drugoplanową kreację w Godzinach z 2002 roku (fenomenalna rola chorego na AIDS pisarza). Przez kolejne lata - aż do teraz - nie udało się Harrisowi zdobyć kolejnych nominacji i otrzymać szansy na wygraną. Zdecydowanie lepiej poszło mu w przypadku Złotych Globów - dwie wygrane (Zmiana w grze, Truman Show) przy sześciu nominacjach.
Ed Harris jest aktorem o urodzie bardzo charakterystycznej, kojarzącej się raczej z czarnymi charakterami, choć - jak wiemy - jako nieprawdopodobnie uzdolniony aktor z łatwością wcielał się różnorodnych charakterologicznie bohaterów. Od trzydziestu siedmiu lat żonaty z aktorką Amy Madigan, z którą ma córkę Lily Dolores.
Z okazji okrągłej, siedemdziesiątej rocznicy urodzin pozwoliliśmy sobie również wybrać dziesięć najbardziej przez nas lubianych występów Harrisa (zaznaczamy: kolejność całkowicie przypadkowa). Jak wyglądają Wasze typy?