Polacy nie potrafią jeszcze umiejętnie prowadzić wątków przewodnich. W poprzednich seriach Prawa Agaty były one interesujące, ale przeciętnie rozplanowane. Tym razem, idąc za najnowszą modą zza oceanu, serial prezentuje nam główny wątek, który w 3. sezonie jest przemyślany oraz dobrze i odpowiednio zaprezentowany. Potrzebna równowaga pomiędzy proceduralem a przewodnim motywem jest zachowana.
Dziesiąty i jedenasty odcinek udziela nam odpowiedzi na wiele pytań związanych z Bitnerem, który okazuje się, że grał na dwa fronty. Istotny w tym wszystkim jest tak naprawdę jeden fakt - nie było tu przewidywalności. Widzieliśmy go na spotkaniu z Marczakiem i mogliśmy oczekiwać jakiejś misternej zemsty na Agacie. Co prawda, poniekąd się to sprawdza, ale dostajemy o wiele bardziej rozbudowaną historię, niż pierwotnie mogliśmy założyć. Pojawiają się emocje i niespodzianki, których po Prawie Agaty nigdy bym się nie spodziewał.
W tym wszystkim rolę odegrała stażystka z kancelarii, która pracowała dla Bitnera. Z nią jest związane największe zaskoczenie odcinka, wywodzące się z jednej ze scen, gdy jeszcze pracowała z bohaterami. Wszystko zaczyna się zazębiać i tworzyć interesującą całość. Jej relacja z Bartkiem przewija się zaledwie w tle i jest lekkim dodatkiem do całości, który może rozwinąć się w coś wartego uwagi.
[image-browser playlist="591302" suggest=""]
©2013 TVN/fot. AGNIESZKA K. JUREK
Sprawy odcinków również możemy zaliczyć do udanych. Proces starszej pani, której chcą zabrać rentę oraz motyw tancerki gwarantują nam kawał dobrej rozrywki. Pierwsza sprawa jest mało przewidywana, interesująca, ale momentami zbyt ckliwa. Druga natomiast, choć pod wieloma względami lepsza, jest trochę oparta na zagranicznych stereotypach. Podobnych spraw widzieliśmy już w innych serialach setki. Prawdopodobnie jest to pierwszy taki przypadek w 3. sezonie, gdy twórcy opierają się na jakimś schemacie.
Pomimo kilku wad, oba odcinki należy zaliczyć do niezwykle udanych. Mamy emocjonującą historię, trochę humoru i rozrywkę na dobrym poziomie.