„Blindspot”: sezon 1, odcinek 2 i 3

„Blindspot” w pilotażowym odcinku raził przeciętnością oraz wykorzystywanymi na każdym kroku kalkami i banałami - zwłaszcza w sposobie prowadzenia sprawy tygodnia, która opierała się na niesłychanie sztampowych podstawach. Nie było tam niczego, czego nie widzielibyśmy już w innych proceduralach, przez co dla widza większą zabawą było zgadywanie, co stanie się dalej, niż samo śledzenie wydarzeń. Na szczęście uczucie deja vu powoli zanika, a serial staje się dużo bardziej interesujący. Co prawda wątki proceduralne nadal są tymi najsłabszymi, ale myślę, że w tym temacie niewiele da się już zdziałać. Scenarzystom wciąż nie udaje się stworzyć naprawdę wciągającej sprawy tygodnia. Razi przede wszystkim powtarzający się w każdym odcinku wzorzec, w którym Jane spotyka kogoś, kto wie coś o niej, ale w ostatniej chwili ten ktoś umiera. Denerwują też nieustanne przepychanki o to, czy Jane powinna jechać w teren, czy nie; czy powinna zostać w samochodzie, czy może ścigać bandytów na równi z Kurtem Wellerem i jego ludźmi. Całe szczęście wreszcie bohaterowie podjęli jakąś decyzję w tej sprawie. Można by tu oczywiście dyskutować o tym, kto przy zdrowych zmysłach decyduje się na włączenie do zespołu kobiety, o której nie wiadomo nic, i jeszcze pozwala jej nosić broń, ale to w końcu telewizja - nie takie rzeczy już widzieliśmy. Kolejnym mankamentem jest też permanentna śmiertelna powaga bohaterów. Ja wiem, że w „Blindspot” co krok dzieją się ważne rzeczy i nie o to chodzi, by Jane bądź Kurt rzucali na prawo i lewo sucharami z Familiady. Jednak dobrze by było, gdyby gdzieś pomiędzy ściganiem złodziei biżuterii a poszukiwaniem byłych pilotów celujących w ludzi pociskami ziemia-powietrze udało się chociaż na chwilę zrezygnować z tego ciągłego nadęcia i powagi. Jeśli mamy przywiązać się do bohaterów i chcieć ich oglądać przez kilka sezonów, to musimy ich polubić, a na razie idzie to dość opornie. [video-browser playlist="753438" suggest=""] Mimo to „Blindspot” w kolejnych odcinkach w ogólnym rozrachunku wychodzi na plus. Serial ratuje naprawdę ciekawie zapowiadająca się historia głównej bohaterki (i to nawet pomimo tych ciągłych niepowodzeń w znalezieniu kogoś, kto coś wie i nadal żyje). Dostajemy nowe znaki zapytania i bardzo niewiele odpowiedzi, bo właściwie nawet ujawnienie tożsamości Jane nie przynosi żadnego rozwiązania, a jedynie jeszcze więcej pytań. Jest coraz bardziej tajemniczo i interesująco zarazem, a to bardzo dobrze wróży tej produkcji. Wraz z rozwojem wydarzeń widać, że „Blindspot” ma naprawdę nieźle zaplanowaną intrygę – wielowątkową i pełną niedopowiedzeń, będącą świetnym materiałem na kilka sezonów. Kiedy scenarzyści nie opakowują tego w banały i schematy, serial ogląda się całkiem przyjemnie. „Blindspot” na razie dość szybko i chętnie serwuje nam kolejne ważne informacje i wydarzenia. Już drugi odcinek wnosi wiele do głównego wątku. Po pierwsze - historię Kurta, jego zaginionej przyjaciółki z dzieciństwa i fakt, że ojciec Wellera został oskarżony o porwanie i zamordowanie dziewczynki. Pomysł, by to właśnie Jane była Taylor Shawn, jest świetnym wytłumaczeniem, czemu akurat nazwisko Wellera zostało wytatuowane na jej plecach, a jednocześnie nie rzuca praktycznie żadnego światła na życie postaci. W końcu nikt nie wie, co się z nią działo przez te wszystkie lata. Jednak dzięki temu zabiegowi dowiadujemy się sporo o samym Kurcie Wellerze, który po pierwszym odcinku był dla widzów jedynie zagadką. Po drugie - mamy Bethany Mayfard i tajemniczą operację Daylight, o której teoretycznie wiedzą tylko cztery osoby (z czego jedna nie żyje). Wytatuowany na ciele Jane numer sprawy rzucił się szefowej Kurta w oczy już w pierwszym odcinku, jednak dopiero teraz dowiadujemy się, że mamy do czynienia z czymś niezwykle niebezpiecznym. Jeśli serial nadal będzie podążał takim tempem, to zapewne już niedługo dowiemy się jeszcze więcej. Na dokładkę mamy wątek tajemniczego brodatego mężczyzny zabitego w mieszkaniu Jane. Jego śmierć na tak wczesnym etapie serialu jest dość niespodziewana. Po pierwszych dwóch odcinkach można było się raczej spodziewać, że postać ta będzie przewijać się tu i tam przynajmniej przez cały pierwszy sezon, stopniowo dorzucając kolejne informacje na temat Jane. Scenarzyści mieli jednak inne plany i teraz nie tylko nie wiemy, kim był tajemniczy mężczyzna, ale jeszcze dodatkowo nie wiadomo, kto go zabił. Przy takim urodzaju wątków pozostaje tylko mieć nadzieję, że twórcy się w nich nie pogubią albo nie nabiorą nawyku rozpoczynania historii, których nie zamierzając dokończyć. Czytaj również: „Blindspot” – NBC zamawia pełny sezon „Blindspot”, chociaż wystartował dość przeciętnie, kolejnymi odcinkami udowadnia, że jest serialem z pomysłem i potencjałem, które odpowiednio wykorzystane mogą zaowocować naprawdę ciekawą produkcją. Sporo jest tu jeszcze do doszlifowania, ale jednocześnie zaczyna dziać się tyle, by na te błędy móc na razie przymknąć oko.

„Blindspot”: sezon 1, odcinek 2 i 3 – recenzja