Od „ruchomych obrazków” do najnowocześniejszych sal kinowych - Historia warszawskich kin prowadzi przez miejsca znane i nieznane, odtwarzając część historii miasta poprzez jego kina.
Kinematografia to sztuka mająca niewiele ponad sto lat, nie da się jednak ukryć, że nawet w tak krótkich czasie wyraźnie odcisnęła swoje piętno na historii. Jednym z przejawów były kina, powstające, bankrutujące, płonące, burzone – ale co najważniejsze, odwiedzane przez osoby, które chciały oderwać się od trosk tego świata i na chwilę, choćby czas trwania seansu, zatopić się w odległym świecie gwiazd kinowych. Warszawa również miała burzliwą historię, jeśli chodzi o przybytki kinematografii i Jerzy S. Majewski zabiera nas w podróż po kinowej Warszawie w swojej Historia warszawskich kin.
Książkę zaczyna ogólna historia kinematografii w Polsce - na początku czytamy o nowościach w postaci „ruchomych obrazków”, a kończymy otwarciem współczesnych multipleksów. Jest to historia wspólna dla wszystkich kin, gdy następowały utrudnienia w zdobyciu taśm czy władze utrudniały życie przy pomocy podatków lub nakazowo-rozdzielczego systemu dystrybucji tytułów. Ogólne trendy, które miały wpływ na rynek w Polsce i przez to w Warszawie. Po takim wprowadzeniu następuje opis kolejnych kin z podziałem na okresy oddzielane ważnymi wydarzeniami – odzyskanie niepodległości, wojna, upadek komunizmu. W ramach każdego okresu kina są wymienione alfabetycznie a ich historia opisana na tyle szczegółowo, na ile autor był w stanie zebrać materiały. Niektóre są opisane w kilku linijkach – informacja wydobyta z planów miasta, wzmiance we wspomnieniach. Niektóre zajmują kilka stron i oprócz opisu powstania czy zamknięcia autor dorzuca wszelkie ciekawostki, a czasem również informacje o filmach, jakie wyświetlano. Miejscami wrzucane smaczki związane z rozwojem polskiej kinematografii również urozmaicają lekturę, podobnie jak fragmenty związane np. z działaniami wojennymi w danym obiekcie.
Źródło: Agora
Publikacja niewątpliwie została dopracowana pod kątem wizualnym – tłoczenia, złocenia, wyklejka przednia inna niż tylna, sporo zdjęć samych kin, czasem ich wnętrz, jeśli były charakterystyczne i warte uwagi. Każde kino ma podany adres, a jeśli obecny układ ulic nie odpowiada przedwojennemu, to również krótki opis obrazujący umiejscowienie budynku. Dzięki temu można odwiedzić te miejsca, chociaż prawdopodobnie w planowaniu wycieczki bardziej przydatna byłaby mapka.
Historia warszawskich kin to publikacja przybliżająca historię Warszawy od strony kin. Nie ma ona ambicji być wyczerpującym kompendium, a dostarczyć pewnej wiedzy, która odkrywa zazwyczaj nieznaną stronę miasta. Pokazuje też, jak ważne było kino dla mieszkańców stolicy – seanse trwały nawet podczas powstania w 1944 roku. Dlatego osoby zainteresowane kinem lub miastem mogą znaleźć wiele ciekawych informacji w tej książce, nawet jeśli fragmenty skupiają się na promocji nowego multipleksu. Z drugiej strony – promowanie kina przy pomocy tego typu publikacji jest pozytywnym zjawiskiem i można życzyć sobie, by był to początek nowego trendu.