Po tym, jak w trzecim odcinku zakończono wszystkie główne wątki serialu, które ciągnięte były przez ponad trzy sezony, twórcy dają bohaterce odpocząć i wrócić do normalnego trybu. Miałem cichą nadzieję, że powrót do kancelarii zostanie odłożony albo w ogóle zrezygnuje się z niego na rzecz innego motywu, ale niestety Agata wraca do grupy. Na szczęście jej powrót nie jest prosty, łatwy i przyjemny. Fama dotycząca jej problemów wciąż krąży, więc bohaterka ma problem z dostaniem rozsądnej sprawy. Wszyscy chcą współpracować z Markiem, Dorotą lub Bartkiem, ale nie z nią. Szczególnie widać to w scenach z Bylińską, która jest do niej niechętnie nastawiona. Przez wizytę ich ważnej klientki napięcie w kancelarii jest wyczuwalne.
Agata dostaje sprawę ku pokrzepieniu serca. Historia dziadka ze starszym pieskiem i jego konfliktu z wydumanym szlachcicem, który myśli, że wszystko mu się należy, jest zbyt banalna, za bardzo infantylna i przesłodzona, nawet jak na standardy Prawa Agaty. Chociaż piesek jest sympatyczny, to cały wątek już nie. Lepiej jest w życiu prywatnym Agaty. Z jednej strony kończymy historię jej kontaktów ze studentami (acz mam nadzieję, że nie ostatecznie), z drugiej zaś - wyraźny motyw przewodni z nastolatką z jej bloku. Już któryś raz Agata na nią trafia, gdy ta rozrabia. Przypuszczam, że to jeszcze odegra znaczącą rolę w tym serialu.
Nieciekawa jest też sprawa Marka, która pokazuje nam walkę z wiatrakami o niesłuszne mandaty. Dobrze, że twórcy pokazują nam coraz więcej rzeczy świetnie zaczerpniętych z naszej codzienności, a nie opartych na amerykańskich schematach, ale ta sprawa jest po prostu nudna, mdła i nieciekawa. Sympatycznie jest w życiu prywatnym Doroty, która musi radzić sobie z problemami i teściami. Sporo napięć, ale nie brak też humoru.
Prawo Agaty powraca do proceduralnej formy, która nie prezentuje się najlepiej. Mieliśmy w tym serialu wiele ciekawszych i bardziej rozrywkowych spraw, które dostarczały mocniejszych wrażeń.