Jestem widzem świadomym. Bywam fanboy’em, ale nigdy hejterem. Nie czuję patologicznej potrzeby, żeby po filmie, który mi się nie spodobał wyzywać produkcję na forum od kurestw i chujostw. Jestem widzem świadomym i zawsze pozytywnie nastawionym do filmu. Tzn. wyznaję zasadę "domniemania wizji". Nikt nie kręci specjalnie złych i głupich filmów (chyba, że akurat specjalnie zły film kręci, ale to inny temat), a zwykle reżyser/twórca chce nam COŚ przekazać. Zanim skrytykuję zastanawiam się czy to może ja nie zrozumiałem jakie było przesłanie filmu? Lubię najpierw doceniać film za wszystko co dobre, a potem dopiero wypominać wady. Jestem kinomaniakiem i serialomaniakiem i potrafię się tym cieszyć! Muszę tu jednak zaznaczyć, że w 90% oglądam filmy i seriale amerykańskie albo brytyjskie. Okazyjnie lubię produkcje francuskie i skandynawskie, ale to Ameryka jest moją pasją. Skąd to wynika? Nie dlatego, że USA to lepszy świat, ani dlatego, że robią najlepsze filmy. Fascynuję się Ameryką z powodu jej różnorodności. To jest Kino Które Kocham za to, że w poniedziałek razem z Waltem White’m mogę przemierzać pustynny i gorący krajobraz Nowego Meksyku, a we wtorek obejrzeć mroźną i szarą Alaskę w "The Frozen Ground". Za to, że w środę bujam się z Rayem Donovanem po Los Angeles, a w czwartek napadam na bank w Bostonie razem z Benem Affleckiem i oglądam inwazję Nowego Jorku w zbroi Iron-Mana. Za to, że w piątek spaceruję brudnymi uliczkami Detroit razem z Markiem Strongiem, a w sobotę kosztuję słonecznych plaż i kolorowych Hawajów w towarzystwie Kono. Za to uwielbiam Amerykę, że między Nowym Jorkiem, a Kalifornią jest Kansas, Arizona i Iowa. To właśnie te prowincjonalne klimaty podobają mi się najbardziej. Te z "Mud", czy "At Any Price" i "The Place Boyond Pines". Uwielbiam Amerykę za jej barwną historię. Za to, że między Jackiem Sparrowem, a Nuckym Thompsonem był jeszcze Cullen Bohanon. Ta różnorodność mnie kupiła. Bywam więc fanboy’em i czasami wbrew wszelkim wadom (których jestem w pełni świadom) film oceniam na 10/10. Mam tak np. z trylogią Nolana o Batmanie, czy z Piratami z Karaibów. Znam minusy tych produkcji, ale w ogóle się dla mnie nie liczą. Triumf serca nad rozumem. To jest to uczucie kiedy film w Ciebie trafi i z miejsca go kochasz. Jakie filmy, albo raczej klimat filmów szczególnie na mnie działa? Co to za Klimaty Które Kocham?
INWAZJA NA BIAŁY PŁOTEK
[image-browser playlist="588010" suggest=""]
- Super 8
- War of the Worlds
- Red Dawn
Kosmita na prowincjach. Kocham sentymentalny klimat Super 8, sceny walki na osiedlu, sekwencję na stacji i wykolejenie się pociągu. Kocham rozpierduchę z War of Warlds i uciekającego Toma Cruise’a, wśród pękających ulic. Chowanie się po domach i ucieczkę promem. Kocham inwazję Koreańczyków na osiedle Chrisa Hemswortha i sekwencję ucieczki samochodem. Nie wiem na czym to polega, że tak bezkrytycznie patrzę na "białe płotki" i niecodzienną akcję jaka tam się rozgrywa. Coś jak niezdrowy fetysz zaprogramowany gdzieś głęboko w moich genach. (To jest akurat naukowo potwierdzone, że nasz gust jest wrodzony, a nie nabyty. Nic nie poradzę.) Gdybym miał wybrać ulubioną misję z gry komputerowej, to obok napadu na bank z GTA IV wybrałbym misję strzelaniny na małomiasteczkowym osiedlu z Call of Duty Modern Warfare 2. Dlaczego? "Biały płotek" czyli stereotypowy ładny domek na obrzeżu miasta to dla mnie taka symboliczna oznaka raju na ziemi. Spokoju, słońca i dostatku. A inwazja to uwielbiany przeze mnie element przygody burzący ten uporządkowany ład. Uwielbiam filmy i seriale post apokaliptyczne, ale to właśnie ten moment kiedy wszystko zaczyna się sypać jest dla mnie najciekawszy. To jak wygląda ten okres przejściowy między normalnym dzisiaj a jutrem post-apo. Dlatego np. najmilej z "Revolution" wspominam retrospekcje jak zachowywali się bohaterzy w kilka dni po awarii. To mnie strasznie ciekawi i takie klimaty kocham oglądać na dużym i małym ekranie.
[image-browser playlist="588011" suggest=""]