Syn nieskończoności: przeczytaj fragment nowej powieści fantasy

Już 13 stycznia ukaże się nowa propozycja dla miłośników fantasy. Wydawnictwo We Need YA wyda pierwszy tom serii Adama Silvery. Powieść ma tytuł Syn nieskończoności. Jest to historia dwóch braci, którzy biorą udział w magicznej wojnie. Adam Silvera znany jest w Polsce m.in. za sprawą powieści Nasz ostatni dzień czy napisanej razem z Becky Albertalli książki A jeśli to my. Oto okładka i opis Syna nieskończoności:

Adam Silvera powraca z nową serią fantasy! Niesamowita, szalona przygoda dwóch braci, którzy uczestniczą w magicznej wojnie. Emil i Brighton dorastali w Nowym Jorku i zawsze podziwiali Iskry – grupę strażników, która poprzysięgła uwolnić świat od niebezpiecznych widm. To one próbują ukraść moc niebiańskim istotom i wszystkim zagrożonym magicznym stworzeniom. Brighton marzy o posiadaniu mocy, aby dołączyć do walki. Emil chce tylko, żeby nastał pokój. W karuzeli strachu banda widm z dnia na dzień rośnie w siłę. Wojna zbiera swoje żniwo, utrudniając spokojne życie każdemu, kto posiada niezwykłe zdolności. Gdy Emil niespodziewanie manifestuje swoje moce w bójce, zostaje wrzucony w samo serce konfliktu między dwoma frontami i dołącza do grupy bohaterskich Iskier. Staje się tym, kim Brighton zawsze chciał być… Braterstwo, miłość i lojalność zostaną wystawione na próbę i nikt nie wyjdzie z tej walki bez szwanku!

Przeczytajcie fragment Syna nieskończoności w przekładzie Agnieszki Brodzik.

BRACIA EMIL

Mam tylko jedno życie i zamierzam przeżyć je jak trzeba, ale nie mogę tego samego powiedzieć o moim bracie. O północy kończymy osiemnaście lat, a jednak Brightonowi brakuje jeszcze dojrzałości. Dawno minęły dni, kiedy byliśmy dziećmi i zachowywaliśmy się, jakbyśmy posiadali moc podobną tym wszystkim niebiańskim istotom na ulicach. Ich życie nie składa się wyłącznie z zabawy, lecz Brighton cały czas ignoruje mroczne nagłówki, które codziennie napotykamy. Jakoś nie potrafię przekonać go, by dostrzegł prawdę, ale sam nie będę jej ignorował. Przestałem już przebierać się za Iskry na Halloween i nie zamierzam więcej oglądać starć w stalowych klatkach, gdzie niebiańscy walczą ze stworzeniami z użyciem swoich naturalnych mocy. Koniec z tym wszystkim. Nie zrozumcie mnie źle, muszę wyluzować, bo jesteśmy ze sobą cholernie blisko. Niech no tylko który zadrze z moim bratem, a od razu będzie miał do czynienia ze mną, chociaż żaden ze mnie chojrak. Ale jeny, kilka razy na serio zastanawiałem się, czy my aby na pewno jesteśmy bliźniakami; może Brightona podmienili w szpitalu albo został adoptowany czy coś. Te pomysły na pewno biorą mi się z tych wszystkich komiksów o wybrańcach, które przeczytałem. Biega po imprezie jak oparzony, próbując ogarnąć wywiady do swojego internetowego cyklu Niebiańscy Nowego Jorku, ale wszyscy go spławiają. Są zajęci świętowaniem przybycia Sennego króla, słabo widocznej na ciemnym niebie konstelacji, która ma zostać z nami przez większość miesiąca, a potem zniknąć na kolejne sześćdziesiąt siedem lat. Nikt właściwie nie wie, jak długo istnieją niebiańscy i jak zyskali swoją moc, lecz wszystko wskazuje na ich związek z gwiazdami. Może ich najstarsi przodkowie spadli z nieba czy coś. Bez względu na to, jaka jest prawda, pojawienie się konstelacji zawsze stanowi dla nich niezwykle ważne wydarzenie. Miło dla odmiany popatrzeć, jak niebiańscy się bawią. Takie zgromadzenie zazwyczaj widuję tylko wtedy, gdy protestują przeciwko dotykającej ich przemocy i niesprawiedliwości, a jedno i drugie poważnie się nasiliło w ciągu ostatnich dziewięciu miesięcy. Bycie gejem nie jest usłane różami, ale od czasu Zaciemnienia – najgorszego ataku, jakiego doświadczył Nowy Jork za mojego życia – ludzie traktują niebiańskich jak terrorystów.

Źródło: We Need YA Dzisiejszy wieczór przypomniał mi o tym, jak pierwszy raz poszedłem na Paradę Równości. Przyznałem się już wtedy do swojej orientacji przed rodziną i przyjaciółmi. Wszyscy dobrze to przyjęli, ale nie mogłem udawać, że nie ściska mnie w żołądku na myśl o tym, jak zareagują obcy ludzie; czytanie w umysłach bardzo by się wtedy przydało. Podczas parady poczułem ulgę, bezpieczeństwo, szczęście i nadzieję, wszystko splecione ze sobą jak sznur, który związał mnie z pozostałymi. Pierwszy raz w życiu oddychałem swobodnie wśród nieznajomych. Ciekawe, ilu niebiańskich cieszy się dzisiaj takim oddechem. Brighton stoi za statywem i nagrywa ludzi przechodzących między namiotami, po czym celuje obiektyw w ogromną, migoczącą postać z koroną na głowie, która rozciąga się na niebie. – Czuję, że jutro wszystko się zmieni – mówi. – Ludzie będą chcieli nagrywać nas. – No, może. Brighton milczy tak długo, aż robi się niezręcznie. – Nigdy mi nie wierzysz. Jeszcze się przekonasz. – Może w tym roku odpuścimy – odpowiadam. – I tak masz wiele powodów do ekscytacji, w końcu w przyszłym tygodniu wyjeżdżasz do college’u w innym mieście i jeszcze masz tę swoją serię… – Ludzie czasami zyskują moc w dniu osiemnastych urodzin – przerywa mi. – W książkach i filmach. – Książki i filmy są oparte na historiach prawdziwych niebiańskich, którzy zyskali moce w momencie ukończenia osiemnastu lat. – Ale przecież to się dzieje naprawdę rzadko. – Rzadko, więc to mało prawdopodobne, ale nie niemożliwe. – Brighton zawsze musi mieć ostatnie słowo, więc gryzę się w język. Nie zamierzam kłócić się tuż przed urodzinami. Problem polega na tym, że on nie uznaje mojego milczenia za wywieszenie białej flagi. – To byłby idealny moment, Emil. Senny król zwiększa moc każdego niebiańskiego, więc jeśli została w nas choć iskra blasku po abuelicie, może zapłonąć większym ogniem. Ja chyba… już ją wyczuwam. – Wyczuwasz ją? To jakiś kolejny parapsychiczny żart? Brighton kręci głową ze śmiechem.