Uczniowska balanga
Filmy Richarda Linklatera mają to do siebie, że często są blisko życia i odwołują się do osobistych doświadczeń reżysera. W jednym ze swoich pierwszych poważnych projektów Linklater zabiera nas w podróż do końcówki lat 70., kiedy to młodzież właśnie rozpoczyna wakacje. Akcja toczy się w ciągu jednego dnia. Młodzi bohaterowie, wychodząc z ławek szkolnych, szykują się do zakrapianego celebrowania kilku tygodni wolności. Po obejrzeniu tego obrazu, zwyczajnie chce się wyskoczyć z przyjaciółmi do lasu, zabrać ze sobą kratę piwa i przy akompaniamencie klimatycznej muzyki rozkoszować się relaksem. Jest w tym filmie przynajmniej kilka rzeczy, które chciałoby się zrobić wspólnie, a teraz nie można. I tak, marihuany niezależnie od sytuacji wciąż nie można próbować.Blade of the Ripper
Sergio Martino, włoski twórca gialli, spaghetti westernów i filmów science fiction ma w swoim portfolio wiele niebanalnych obrazów. Blade of the Ripper nie jest być może zbyt przyziemną propozycją pod tym względem, że przedstawia atrakcyjną intrygę kryminalną, ale ma do zaoferowania coś jeszcze. Chodzi o pięknie przedstawiony Wiedeń, którego ulicami podąża Edwige Fenech. Zapach miasta i temperatura nagrzanej chodnikowej płyty odczuwalne są z ekranu, aż chciałoby się móc zaplanować wycieczkę do miasta Mozarta. Przynajmniej na razie takie pomysły trzeba odstawić na bok.Przed wschodem słońca
Zostajemy w Wiedniu, ale tym razem zamiast nietypowego wątku kryminalnego, mamy miłość. Znowu na liście mamy też Linklatera, który chyba jest tym reżyserem, którego twórczość warto odradzać podczas kwarantanny. W jego obrazie z 1995 roku, Amerykanin zakochuje się we Francuzce, podróżują po Europie i w końcu lądują w stolicy Austrii. Prócz świetnych plenerów jest tu przede wszystkim właśnie niebanalna historia miłosna, na którą teraz można pozwolić sobie tylko za pomocą aplikacji randkowych lub Skype'a. Nie są to łatwe czasy dla singli.O dwóch takich, co poszli w miasto
Używki, wypad na miasto i poszukiwanie specjalnego hamburgera. Lista rzeczy wykonywanych tutaj przez bohaterów, a które obecnie wydają się nierozsądne lub niedozwolone, robi wrażenie. Film Danny'ego Leinera cechuje specyficzny humor, ale też odpowiedni ładunek emocjonalny, który może wzbudzić u widza poczucie przeżycia podobnej przygody. Powtórzmy zatem, że nie jest to teraz ani specjalnie pożądane, ani prawnie możliwe.Prosta historia
Samotne podróżowanie traktorem nie powinno stwarzać zagrożenia (o ile pojazd jest sprawny), ale już odwiedzanie rodziny tak. To może być trudna sytuacja zwłaszcza dla starszych osób, które nie mogą czekać do ostatniej chwili na pojednanie. Przedstawił to w swoim filmie David Lynch, ale pracując nad Prostą historią, nie musiał przejmować się ryzykiem, jakim dziś jest odwiedzanie starszych bliskich.O północy w Paryżu
Dzieło Woody'ego Allena też nie daje się zaliczyć do grupy tych przyziemnych, ale hej, może rzeczywiście ktoś zapragnąłby przenieść się w czasie? Pewnie nie tyle w czasy odległe, co własnie w te przyszłe. Do okresu, kiedy to wszystko w naszej codzienności zacznie wracać do normy (bo mamy nadzieję, że tak się stanie). Dodatkowo okropne może być dla nas doświadczanie tak świetnie sportretowanego Paryża, bo wycieczka tam nieprędko stanie się możliwa. Dla stęsknionych paryskiej atmosfery to będzie świetna propozycja na wieczór.Pod słońcem Toskanii
Jedna z myśli przewodnich tego filmu może stać się propozycją. Masz depresję? Zmień otoczenie i najlepiej udaj się do słonecznej Toskanii. Stany depresyjne zwłaszcza w tej sytuacji na pewno nie są rzadkością, ale niestety wypad do Włoch nie będzie lekarstwem na smutek. Podziwiając uroki miejsca, do którego udaje się bohaterka, i sytuacji, których doświadcza, to na pewno nie jest coś, co powinny obejrzeć nieco wrażliwsze osoby.Frances Ha
Frances codziennie ma inny pomysł na siebie i dość sporą swobodę w ich realizowaniu. Jest też w takim wieku, że korzystanie przez nią z uroków miasta nie budzi żadnych kontrowersji. Wypad do Francji? Czemu nie. Główna bohaterka mogłaby mieć trudności w sytuacji, gdy konieczne jest siedzenie w domu. Seans filmu Noaha Baumbacha również może okazać się trudne właśnie ze względu na ton produkcji. Tyle dobrze, że chociaż całość nakręcona została w bieli i czerni.Human Traffic
Debiut reżysera Justina Kerrigana opowiada o czterdziestu ośmiu weekendowych godzinach z życia piątki przyjaciół z walijskiego Cardiff. Koniec tygodnia oznacza weekend, a dla głównych bohaterów w życiu liczy się tylko to, aby dobrze się zabawić. Klubowe parkiety, używki, zero moralizatorstwa, po prostu czysta zabawa. Chyba nie muszę przypominać, że impreza w klubie obecnie nie jest możliwa? Znowu świetna alternatywa dla imprezowiczów, których wrażliwość pozwoli na cieszenie się tą pozycją.
Strony:
- 1 (current)
- 2
To jest uproszczona wersja artykułu. KLIKNIJ aby zobaczyć pełną wersję (np. z galeriami zdjęć)
⇓
⇓
Spodobał Ci się ten news? Zobacz nasze największe HITY ostatnich 24h
Skomentuj