Najlepsze polskie filmy XXI wieku

"Pokłosie" (2012)

Ten film może wzbudzać wiele kontrowersji, jednakże abstrahując od tematu, nie można mieć żadnych zastrzeżeń do wykonania. Ciekawa, trzymająca w napięciu historia, nuta tajemnicy niczym w najlepszym kryminale, mocny finał i genialne role, zwłaszcza Maćka Stuhra.

"Jesteś Bogiem" (2012)

Produkcja, na którą fani Paktofoniki czekali od lat. Oglądając film, może przejść przez myśl widza ciekawa konkluzja – gdyby ta sama historia miała miejsce w Ameryce, w ciągu tych lat byłoby już z 10 filmów o Magiku. Pytanie tylko, czy tak dobrych, bo „Jesteś Bogiem” to bardzo dobrze odrobiona lekcja przez reżysera, Leszka Dawida, który potrafił połączyć genialny dobór aktorów z muzyką tego zespołu – i wyszedł hit.

"Chce się żyć" (2013)

Zapewne wielu czytelników, widząc ten tytuł, przetrze oczy ze zdumienia. Gdzie jest nasza oscarowa "Ida"? Albo ewentualnie "Wałęsa, człowiek nadziei"? Odpowiedź jest prosta - tych produkcji nie trzeba nikomu przedstawiać, za to "Chce się żyć" to jeden z najlepszych polskich filmów poruszających tematykę niepełnosprawnych, który został przyćmiony przez wyżej wspomniane tytuły. Filmowi Macieja Pieprzycy bliżej do "Nietykalnych" niż ciężkiego dramatu– historia opowiadana w słodko-gorzki sposób, wyciska z widza łzy spowodowane zarówno wzruszeniem, jak i śmiechem. „Chce się żyć” to historia Mateusza, chorego na porażenie mózgowe, który pozostał inteligentnym, a momentami sarkastycznym człowiekiem. Niestety z powodu rozdzielenia z rodzicami musi zacząć walczyć o własną godność. Choć opis brzmi ciężko, to film taki nie jest – jest za to wzruszający i piękny. Dawid Ogrodniak udowadnia, że żadnej roli się nie boi. Oby tak dalej.

"Bogowie" (2014)

Film o Zbigniewie Relidze, choć bardziej powrót Tomasza Kota do łask. Tak jak przez 9 lat widzowie mogli zapomnieć, jak dobrym aktorem jest Kot, tak ten film przypomniał nam, jak wielkie perły mamy w polskiej kinematografii. W „Bogach” Tomasz Kot nie grał Religi, on nim był, pokazując zarówno geniusz, jak i słabości chirurga. Jeden z lepszych polskich filmów biograficznych pokazujących, że nie trzeba robić ani różowej laurki, ani gombrowiczowsko „upupiać” bohatera, by zrobić dobry obraz.

Body/Ciało