To największa bolączka tego serialu – brak równości. Ostatnio chwaliłem scenarzystów, że namieszali trochę za pomocą Lastrade'a. W kolejnym odcinku znowu zboczyli z głównej linii fabularnej. W którym kierunku? Nie mam pojęcia. Z drugiej strony trzeba im przyznać, że w końcu sprawy, które rozwiązuje duet Sherlock-Watson, są całkiem ciekawe. Ale one nadal powinny być traktowane jako dodatek.
Tym razem detektywi muszą rozwiązać sprawę tajemniczej śmierci naukowca Barry’ego Grangera, który ginie w swoim laboratorium. Scenarzyści postarali się, żeby tym razem nie było tak nudno. Chociaż podejrzany pojawia się dość szybko, to co chwila mamy zwroty akcji związane choćby z alibi. Smaczkiem jest też to, że sprawa nawiązuje do słynnego opowiadania Arthura Conan Doyle'a "Pies Baskervillów". Nawet hel, którym został uduszony Granger, można luźno powiązać z motywem mgły, który pojawia się też w tym opowiadaniu. Podoba mi się taka gra potencjałem opowiadań. Całkowite unowocześnienie sprawy to idealne rozwiązanie. Boję się jednak, że tylko fani Sherlocka zrozumieją odniesienia, a reszta widzów nie poczuje tego klimatu.
[video-browser playlist="634920" suggest=""]
W tle pojawia się też wątek imprezy powitalnej detektywa Bella. Holmes przez cały odcinek dystansuje się od tego wydarzenia. Nadal nie czuje się pewnie, jeśli chodzi o relacje z Bellem. Zależy mu, ale nie chce ich zepsuć. Na szczęście postanawia się jednak tam zjawić. I co? Razem z Bellem rezygnują ze świętowania. Cieszę się, że scenarzyści całkowicie zamknęli ten wątek i w dodatku zrobili to z pomysłem.
Szkoda, że zapomniano trochę o rozwijaniu stosunków między Sherlockiem a Joan. Drażni mnie to, że bohaterowie ci są często traktowani po łebkach i odbębniają tylko kolejne sprawy, a nie wiąże się z nimi coś większego. To od jakiegoś czasu mój główny zarzut wobec Elementary. Scenarzyści muszą się ogarnąć, bo zbliżamy się do końca, a nie chciałbym na hurra dostać nagłej i bezsensownej dużej sprawy. Pozostaje nam czekać na to, co będzie.