W dzisiejszych czasach nikt z nas nie wyobraża sobie życia bez smartfonu. Umieszczamy w nim wszystko – zdjęcia, filmy, wiadomości. Nikt nie myśli jednak o zagrożeniach, które może spowodować ten cud techniki.
Dmitrij Głuchowski to rosyjski autor, dziennikarz i felietonista. Rozgłos przyniosła mu postapokaliptyczna powieść Метро 2033, którą zaczął pisać mając osiemnaście lat. W oparciu o jej fabułę powstały gry komputerowe. Ponadto autor na swoim koncie ma powieści Futu.re, Czas zmierzchu oraz zbiór opowiadań Рассказы о Родине. Текстto pierwsza powieść realistyczna w dorobku Glukhovsky’ego.
Tekst to historia Ilji Goriunowa, który po siedmiu latach wychodzi z więzienia. W wyniku pewnych wydarzeń staje się właścicielem telefonu człowieka, który był odpowiedzialny za skazanie go na pobyt w zonie. Mężczyzna przeglądając kolejne zdjęcia, filmiki, wiadomości coraz bardziej angażuje się w życie Pietii i w rezultacie zaczyna się pod niego podszywać. Każda kolejna rozmowa sprawia, że losy Pietii stają się jego losami. Z czasem Ilja nie potrafi się już od nich odciąć i wchodzi w nie coraz głębiej.
Chociaż narracja nie jest pierwszoosobowa Glukhovsky pozwala czytelnikowi śledzić wydarzenia jedynie z perspektywy Ilji. Nie da się nie zauważyć, że w tej historii odgrywa on najważniejszą rolę. Reszta postaci została zmarginalizowana. Wiemy o nich tyle, ile wie sam Goriunow. Przez to, że momentami przybiera inną tożsamość – trudno stwierdzić, gdzie tak naprawdę kończy się Ilja, a zaczyna Pietia. Z czasem ma się wrażenie, że to jedna i ta sama osoba. Tekst to obraz zniszczonego przez system człowieka. Autor doskonale uchwycił zmiany jakie następują w psychice bohatera, jego zmagania z samym sobą. Razem z nim odczuwamy niepokój, towarzyszy nam atmosfera ciągłego zagrożenia.
Źródło: Insignis
U Glukhovsky’ego mamy do czynienia z gatunkowym miksem. Tekst to powieść na granicy kryminału, thrillera oraz powieści obyczajowej. Wszystko to opatrzone motywami charakterystycznymi dla rosyjskiej literatury – zemstą, zbrodnią, winą i wreszcie karą. Autor wykorzystując konwencję kryminału stara się opowiedzieć o przemianach, które zaszły w Rosji na przestrzeni tych siedmiu lat. Razem z bohaterem czytelnik ma okazję ujrzeć współczesny obraz Moskwy oraz jej obrzeży. Trzeba przyznać, że jest to obraz bardzo depresyjny. W swoich opisach autor nie stroni od krytyki rodzimego kraju – szczególnie jeżeli chodzi o sferę polityczną. Dzięki zestawieniu ze sobą dwóch odmiennych bohaterów można zaobserwować również przekrój różnych warstw społecznych. Glukhovsky równie wnikliwie opisuje środowisko milicjantów, jak i przestępców.
Rosyjski autor w swojej powieści stara się dozować napięcie. Chwilami akcja pędzi do przodu i potrafi wciągnąć czytelnika. Niestety przeważają momenty, w których wydarzenia wloką się niemiłosiernie i nie można doczekać się na ich punkt kulminacyjny.
Tekst to utwór wielopłaszczyznowy, niełatwy w odbiorze, ale napisany sprawnie i wiarygodnie. Glukhovsky za pomocą stworzonej przez siebie historii pokazuje jakie zagrożenia mogą płynąć z bezmyślnego korzystania z nowoczesnych technologii.