Trudno wyobrazić sobie sagę filmową Gwiezdne Wojny bez jej kreacji aktorskiej jako Lei. Jednakże grającej ją Carrie Fisher w życiu prywatnym daleko było do charyzmatycznej księżniczki. Dobra biografia nie tylko dla fanów uniwersum stworzonego przez George’a Lucasa.
Źródło: Dream MusicCarrie Fisher zasłynęła jednak nie tylko niezapomnianą rolą siostry Luke′a Skywalkera w trylogii George′a Lucasa, ale również jako autorka czterech bestsellerowych powieści. „Księżniczka po przejściach” to autentyczna i bezkompromisowa autobiografia , w której Fisher postanawia opowiedzieć całą prawdę o swoim barwnym, choć niełatwym życiu. Jakie było jej dzieciństwo, gdy dorastała jako produkt „hollywoodzkiej hodowli gwiazd”. Jej rodzicami byli, znani na całym świecie: Debbie Reynolds i Eddie Fisher. Jak sama stawała się ikoną popkultury, wcielając się w księżniczkę Leię w kultowej trylogii Lucasa. Wprost pisze o swoim uzależnieniu od narkotyków i alkoholu, problemach z depresją i o wychodzeniu na prostą.
Ja kontra bas jest książką nietypową – tak jak nietypową postacią jest Jerzy Stuhr. Składają się na nią wspomnienia i autorefleksje okraszone inteligentnymi komentarzami. Trudno tę książkę scharakteryzować w kilku zdaniach - po prostu trzeba ją przeczytać.
Źródło: Wydawnictwo LiterackieJerzy Stuhr, wybitny aktor, który dał się poznać czytelnikom jako autor brawurowych opowieści o rodzinie, teatrze, filmie i świecie współczesnym, znów zaskakuje. Upływający czas, odbywane podróże, zawiązywane przyjaźnie, a wszystko w kontekście fenomenalnego monodramu „Kontrabasista” według Patricka Süskinda, którym Jerzy Stuhr zachwyca publiczność już od trzydziestu lat.W połowie lat osiemdziesiątych, w momencie polskiej premiery, „Der Kontrabass” był sztuką najczęściej wystawianą na niemieckojęzycznych scenach. Jerzy Stuhr podsumowuje, że do dziś zagrał ten monodram w różnych zakątkach świata ponad siedemset razy. Świat się zmieniał, upływ czasu wymuszał drobne zmiany scenariusza, a aktorska wirtuozeria „Kontrabasisty” Stuhra niezmiennie zachwycała i nadal zachwyca widownię. Zapytany, co dostrzega w tym spektaklu publiczność, aktor odpowiada – siebie.
Drugi tom serii Dana Simmonsa uważanej przez wielu czytelników za jedno z najlepszych dzieł science fiction. To spektakularna, napisana z rozmachem opowieść, która pochłania od pierwszej strony. Jeśli ktoś jej nie zna, to nowe wydanie jest doskonałą okazją, by nadrobić zaległości.
Źródło: MagTajemnicze Grobowce Czasu otwierają się. W rękach Dzierzby, który się z nich wynurzył, może spoczywać los całego rodzaju ludzkiego. Wygnańcy przypuścili szturm na Hegemonię Człowieka. Stworzone przez nas Sztuczne Inteligencje obróciły się przeciwko nam w próbie zbudowania Najwyższego Intelektu: Boga. Boga Maszyn. Jego powstanie może oznaczać unicestwienie ludzkości.Za sprawą nieznanych sił losy Hegemonii, Wygnańców, SI i całego wszechświata splatają się wokół Dzierzby. Oto wspaniała wizja przyszłości, w której wysoko rozwinięta technika miesza się z pradawnymi religiami, odkrycia naukowe łączą się z ponadczasową tajemnicą, a niezrównana ekstaza płynnie przechodzi w obezwładniającą zgrozę.
W trzeciej części (a to dopiero połowa tej opowieści) autor znowu zaskakuje i przenosi czytelników do czasów dzieciństwa. Tym razem Knausgårda zajmuje nie alkoholizm i śmierć, a proza codziennego życia i spojrzenie na nie z perspektywy dziecka. Nadal naturalistycznie i przez to przerażająco.
Źródło: Wydawnictwo LiterackieNorwegia, początek lat 70. Czteroosobowa rodzina – matka, ojciec i dwóch chłopców – przenosi się na południe kraju. Nowy dom, nowe otoczenie. Dzieci są małe, a rodzice młodzi, życie stoi przed nimi otworem. Do czasu. W pewnym momencie ich przyszłość zostaje określona z góry. Kto lub co wyznacza ich drogę?„Moja walka. Tom 3” to książka, w której Karl Ove Knausgård powraca do czasów dzieciństwa. Okresu, w którym sukcesy dają najwięcej satysfakcji, porażki bolą najdotkliwiej, a każda próba odpowiedzi na pytanie „kim jestem?” nie daje wystarczającej satysfakcji. Dla autora i głównego bohatera to czas przeplatania się codziennej beztroski z przerażającym lękiem. Matczynej miłości z okrucieństwem ojca.
Majipoor to najsłynniejsza seria science fiction klasyka tego gatunku, jakim bez wątpienia jest Robert Silverberg. Po raz pierwszy w Polsce ukazały się w jednym tomie opowiadania nawiązujące do tego cyklu. Pozycja raczej dla fanów serii, chociaż teksty są na tyle niezależne, że mogą także stanowić wprowadzenie w realia Majipooru.
Źródło: SolarisMajipoor to największa planeta we wszechświecie. Przez tysiące lat przybywały na nią liczne rasy z Galaktyki. Teraz można spotkać na Majipoor ludzi, su-suherisów, vroonów, skandarów. Miejscowa rasa – Zmiennokształtni – została zepchnięta do rezerwatów, a próby buntów krwawo stłumiono. Od tamtych burzliwych dziejów minęły jednak tysiąclecia, a Majipoor rozkwita pod ogólnie szanowaną trójwładzą: Koronala, Pontifexa i Pani Snów. Wszystkie rasy cieszą się długowiecznym pokojem.Robert Silverberg wraca tomem „Opowieści z Majipooru” do swojej słynnej sagi. Zebrał w tomie porozrzucane dotąd po antologiach i czasopismach opowiadania z Majipooru. A pomysł na to przyszedł mu podobno w trakcie wizyty w Polsce kilka lat temu. To kapitalne zwieńczenie jednej z najsłynniejszych sag w historii science fiction.
Refleksyjna autobiografia niedawno zmarłego mistrza kryminałów to przejmująca lektura, bo pisana w momencie, w którym miał jeszcze niewielką nadzieję na pokonanie choroby. Pozycja rzuca sporo światła na życie i twórczość Henninga Mankella oraz pozwala lepiej zrozumieć jego powieści.
Źródło: W.A.B.Wypadek samochodowy – rozdział o tym tytule otwiera wydaną w zeszłym roku książkę Henninga Mankella. Bo od wypadku wszystko się zaczęło. Przytrafił się on autorowi w grudniu 2013 roku – w drodze na spotkanie autorskie. To, co z początku wydawało się tylko bólem w karku, zakończyło się diagnozą: rak. Nowotwór płuca z przerzutami. Mankell usłyszał tę wiadomość 8 stycznia 2014 roku i przerwał pracę nad nową książką, by na kilka tygodni pogrążyć się w „grząskich piaskach”. Taką wizję końca miewał w dzieciństwie. Gdy upłynęło trochę czasu i autor pokonał paraliżujący go w tym pierwszym okresie strach, wydostał się z „piasku”, odzyskał oddech i usiadł, aby spisać najważniejsze wydarzenia swojego życia, opisać to, co przechodzi podczas leczenia, oraz – jak deklaruje – nie stawiać kropki.
Początek nowego kanonu Gwiezdnych Wojen, który stawia fabularny most między pierwszą trylogią a Przebudzeniem Mocy. Nie ma tu pierwszoplanowych postaci z filmów, a atmosfera jest dość kameralna, ale Moc jest w tej powieści silna. To dopiero początek większej opowieści, co ma tyle wad, ile zalet.
Źródło: UroborosSpektakularny triumf Rebelii okazuje się gorzkim zwycięstwem. Po wygranej w bitwie o Endor powstaje Nowa Republika, a galaktyczne ludy świętują na różnych planetach. Także na Coruscant, dawnej stolicy Imperium. Kiedy znienacka pojawiają się siły wroga, miażdżąc tłum, staje się jasne, że doniesienia o końcu Imperium są przedwczesne.Wydarzenia w książce koncentrują się na peryferyjnej planecie Akiva, gdzie rozpoczyna się tajny zjazd niedobitków Imperium służący przegrupowaniu sił i wyłonieniu nowych przywódców. Przypadkiem dowiaduje się o tym kosmiczny zwiadowca, kapitan Wedge Antilles, lecz zostaje pojmany, zanim zdąży zawiadomić dowództwo Sojuszu. Na ratunek rusza mu dawna towarzyszka broni, weteranka Norra Wexley, która powróciła na rodzinną planetę, aby wyrwać stamtąd syna. Nieoczekiwanie pod samym nosem Imperium zawiązuje się barwny sojusz dziwnych postaci – Norry, jej syna Temmina, technicznego geniusza, łowczyni nagród, snajperki Jas Amari oraz Sinjira Ratha Vellusa, nawróconego imperialnego tajnego agenta. Wszystkich łączy jeden cel – raz na zawsze wyzwolić się spod władzy Imperium.