Najlepsze włoskie filmy

Malèna

Oto kolejne wielkie dzieło Giuseppe Tornatore. Piękne sycylijskie miasteczko i zjawiskowa Monica Bellucci w roli tytułowej Maleny. Reżyser w filmie skontrastował dwa światy – świat dziecięcych fantazji oraz brutalny świat dorosłych. Malena przedstawiona zostaje jako obiekt westchnień dojrzewającego chłopca. Jest sprowadzona do roli obiektu seksualnego, który burzy poukładane życie małomiasteczkowej społeczności. Z kolejnych kadrów wyłania się wzruszająca historia kobiety, która tylko pozornie ma wszystko. Na naszych oczach rozgrywa się pełna smutku opowieść o niezrozumieniu, braku tolerancji dla odmienności, a także o wymierzaniu własnej sprawiedliwości. No url

La grande bellezza

Paolo Sorrentino w Wielkim pięknie wprowadził nas do świata elity rzymskiego społeczeństwa. Oglądamy ją oczami głównego bohatera, Jepa Gambardelli – wypalonego pisarza, który lata świetności ma już niestety za sobą. Poznajemy świat wyższych sfer, którym rządzi pożądanie, bogactwo i dobra zabawa. Tym samym reżyser nawiązuje do przeszłości. Hedonistyczne podejście bohaterów do życia przywodzi na myśl rozpustę mieszkańców starożytnego Rzymu. Jep Gambardelli, mimo że jest jednym z nich i także nie stroni od uciech życia, gdzieś w głębi znacznie się od nich różni. Przez kadry przebija się nostalgia głównego bohatera i poczucie wszechogarniającej go pustki oraz tęsknoty za tym, co bezpowrotnie utracił. No url

La Strada

To, co z pewnością wyróżnia La Stradę, to specyficzny klimat. Federico Fellini stworzył niezwykle nostalgiczny obraz, dlatego nie można oprzeć się wrażeniu panującego wokół smutku, nawet mimo cyrkowych popisów głównych bohaterów. Wydawać by się mogło, że próbują oni na siłę ubarwić szarą rzeczywistość powojennych Włoch. Zampano i Gelsomina to kontrastowe, bardzo złożone osobowości. Mężczyzna to tyran, który traktuje swoją towarzyszkę jak niewolnicę. Niespodziewanie między nimi wytwarza się specyficzna, niezrozumiała więź, która powstrzymuje kobietę przed opuszczeniem wędrownego atlety. Podróżując wraz z głównymi bohaterami, obserwujemy, jak bardzo zgubne okazuje się to fatalne przywiązanie. No url

Tygrys i śnieg

Główny bohater filmu, Atillo, to poeta z krwi i kości. Żyje w świecie własnych fantazji i marzeń, w którym znaczącą rolę odgrywa wybranka jego serca – Vittoria. Nieprzerwanie walczy o serce kobiety, mając jej do zaoferowania jedynie własną poezję, która to niemalże kipi z poszczególnych scen Tygrysa i śniegu. Żywiołowość i entuzjazm głównego bohatera udzielają się widzowi z minuty na minutę coraz bardziej. Film urzeka swoją prostotą i specyficzną atmosferą, a w połączeniu ze wstawkami genialnej muzyki Toma Waitsa rozgaszcza się na stałe w zakamarkach naszej pamięci. No url

Morte a Venezia

Jest to urzekający, filmowy portret Wenecji. Luchino Visconti zachęca widza do refleksji na temat istoty piękna. Została ona ukazana przez fascynację kompozytora chłopcem o nietuzinkowej urodzie. To niespodziewane spotkanie daje mężczyźnie nadzieję na wyjście z kryzysu twórczego. W Śmierci w Wenecji został ukazany także upadek pewnej epoki. Piękno włoskiego krajobrazu, który uosabia przepych i bogactwo, skontrastowane zostało ze śmiercią czyhającą niemal na każdym rogu miasta. Jest to zdecydowanie jeden z klasyków włoskiego kina. No url