Jak co roku na rynku księgarskim ukazały się dziesiątki, jeśli nie setki interesujących książek. Wybieramy z nich nasze TOP 15. Oto najlepsze książki 2015 roku.
Źródło: AlbatrosPogrzebany olbrzym to nowa, napisana po 10-letniej przerwie powieść znanego angielskiego pisarza japońskiego pochodzenia. To alegoryczna opowieść o podróży starszego małżeństwa przez postarturiańską Brytanię, krainę zasiedloną przez Brytów i Sasów, w której żyją ogry i smoki, a czary są elementem codziennego życia. Nie jest to jednak kraina całkowicie fantastyczna na wzór tolkienowski – to raczej wczesnośredniowieczny świat, w którym pojawiają się elementy fantastyczne, Brytowie przyjęli chrześcijaństwo, Sasi zaś ciągle pozostają przy swoich wierzeniach. Isighuro stawia w swojej książce również inne bardzo ważne pytania godne mistrza ze Stratfordu: czy ład i porządek budowane na zbrodni, mimo że przyniosły szlachetne owoce, były tego warte?
Chłopcy / materiały wydawcy
Mali i duzi mężczyźni, czyli chłopcy w każdym wieku. Andrzej Saramonowicz świetnie pokazał, jak wiele mają ze sobą wspólnego i jak często nie potrafią się porozumieć ze sobą, a co dopiero z dziewczynami. Jest błyskotliwie, zabawnie, a momentami wzruszająco. Tym atrakcyjniej, że Saramonowicz jak mało kto z polskich twórców orientuje się w światowej kulturze pop i potrafi z niej czerpać. W dialogach i monologach wewnętrznych postaci aż roi się od nawiązań do gier komputerowych czy filmowych hitów – i to sensownych. [Kamil Śmiałkowski]
Źródło: Wydawnictwo Literackie
Nowa powieść-nie powieść Jerzego Pilcha, Zuza albo czas oddalenia, to niezwykła, na poły autobiograficzna opowieść o wszystkim, z naciskiem na starość, chorobę Parkinsona, relacje damsko-męskie i prostytutki: bo sercem książki jest Pilch, jego życie, zwłaszcza zaś doświadczenia z chorobą Parkinsona i mierzenie się ze swoją seksualnością na stare lata. To opowieść szczera, przesycona czarnym humorem, napisania niezwykle żywym językiem. Widać, że Jerzemu Pilchowi odwagi nie brakuje. [Marcin Zwierzchowski]
Źródło: Mag
Christopher Priest wspaniale łączy fantastyczne koncepcje i wykorzystanie różnorodnych form narracji z umiejętnościami czysto literackimi. Świetnym przykładem tego jest Rozłąka, w której na historię składają się m.in. pamiętniki, listy, raporty, ale także „normalna” powieściowa proza. Kilka składowych opowieści tworzy razem większą, fascynującą i zagadkową całość. Już pierwsze strony znamionują, że w opowiadanej historii (realia II wojny światowej, w której historia przeplata się z alternatywną rzeczywistością) jest przynajmniej drugie dno – ale rozpracowanie stworzonego przez Priesta układu jest możliwe dopiero po przeczytaniu całości. [Tymoteusz Wronka]
Źródło: Wyd. PoznańskieMonty Python. Autobiografia według Monty Pythona to najważniejsze kompendium wiedzy z pierwszej ręki o powstawaniu Monty Pythona. Od dziecięcych wspomnień całej szóstki poprzez wieloletnią współpracę w różnych sytuacjach (bo przecież nie tylko pythonowskich) po śmierć Chapmana, która zdawała się być piękną puentą (choć jak już dziś wiemy, wcale puentą nie była). To wszystko zostało pięknie pythonowsko zilustrowane setkami zdjęć dokumentalnych i wycinanek Gilliama. [Kamil Śmiałkowski]