Ben Stiller nie pierwszy raz w swojej karierze stanął po drugiej stronie kamery. Wcześniej wyreżyserował filmy takie jak Orbitowanie bez cukru i Telemaniak, jednak to właśnie Zoolander z 2001 roku wyróżnia się od jego pozostałych projektów. Mimo mało oryginalnej fabuły ze szczęśliwym zakończeniem scenariuszowi autorstwa Bena Stillera, Drakea Sathera i Johna Hamburga nie można zarzucić braku barwnych i dobrze przemyślanych postaci. W głównego bohatera, trzykrotnego zdobywcę tytułu Modela Roku w Nowym Jorku, Dereka Zoolandera, wciela się sam reżyser filmu, który umiejętnie wykorzystuje swój talent aktorski w celu przeniesienia własnego wyobrażenia oryginalnej osobowości na ekran. Odnoszący sukcesy, charakterystyczny celebryta traci zainteresowanie dotychczasowych wielbicieli wraz z pojawieniem się jego znienawidzonego rywala, Hansela McDonalda (Owen Wilson). Odpoczynek od błysku fleszy staje się wybawieniem dla narcystycznej natury mężczyzny, dzięki któremu decyduje się na powrót do korzeni, rozpoczynając pracę w kopalni. Szara rzeczywistości nowego życia szybko okazuje się przeciwieństwem znanych mu luksusów. Pewnego dnia przytłoczony warunkami były model, otrzymuje propozycję wzięcia udziału w pokazie ekscentrycznego projektanta, Jacobina Mugatu (Will Ferrell). W trakcie trwania wybiegu artysta planuje zamordować premiera Malezji, wykorzystując obecność Dereka do osiągnięcia celu. Dziennikarka magazynu Time, Matilda Jeffries (Christine Taylor), jako jedyna odkrywa spisek i próbuje powstrzymać nowych znajomych od dramatycznej decyzji.

Niewątpliwym aspektem, który sprawia, że film do tej pory cieszy się dużym zainteresowaniem, jest dobór gwiazdorskiej obsady w przypadku większości bohaterów. W filmie pojawiają się zarówno znani, wyżej wymienieni aktorzy, jak i prawdziwe osobowości z realnego świata show-biznesu, którzy nadają przedstawionej historii autentyczności, mimo wyraźnie wymyślonych na potrzeby produkcji wątków komediowych. W szalonym filmowym spektaklu we własnej osobie pojawia się między innymi Donald Trump, Natalie Portman (Czarny łabędź), Winona Ryder (Stranger Things) oraz legendarny piosenkarz, David Bowie. Po wielu latach szczególną uwagę przykuwa były prezydent Stanów Zjednoczonych, który podczas swojej kadencji od 2017 roku do 2021 roku, podjął szereg szokujących decyzji, które nie spodobały się wielu obywatelom kraju. To właśnie kontrowersyjne zachowania polityka mające negatywny wpływ na społeczeństwo, mogą być jednym z powodów, dla którego niektórzy jego przeciwnicy wolą omijać film z jego udziałem z daleka. Jednak obecność Trumpa w satyrycznej produkcji z biegiem lat stawała się coraz bardziej przekonująca, właśnie przez jego działania, dzięki którym wystąpienie mężczyzny może mieć również swoich zwolenników.

Reszta pojawiających się w filmie osobowości, dzięki stałej obecności w mediach, nadal cieszy się znaczną popularnością również wśród młodszej publiczności, a tytuł z ich wspólnym udziałem jest w stanie przyciągnąć lubiące rozrywkę pokolenie. Satyra, na której opiera się film, z pewnością rozśmieszy niejednego nastolatka obeznanego w obecnie łatwo dostępnym w sieci świecie popkultury. Często rozbawiającym widzów wątkiem komediowym pozostaje ten z udziałem trzech współlokatorów Dereka. Brint (Alexandre Manning), Rufus (Asio Highsmith) i Meekus (Alexander Skarsgard) pojawiają się przez kilka scen na początku filmu, pomagając mu wyjść z kryzysu. To właśnie dzięki roli szalenie zabawnego przyjaciela modela, Alexander Skarsgard wyróżnił się spośród kolegów z planu, zdobywając wyraźne uznanie wśród widzów. Fani aktora mimo upływu lat bez wątpienia chętnie powracają do filmu, ze względu na uwielbianą postać swojego idola.

fot. materiały promocyjne

''Życie modela jest cennym, cennym towarem. To, że mamy ukształtowane brzuchy i zdumiewające cechy, nie oznacza, że my również nie możemy zginąć w głupim wypadku podczas walki z benzyną''. Jeden z wielu kultowych cytatów Dereka Zoolandera, który wymawia po tragicznej śmierci współlokatorów, stara się przekazać, że niezależnie od okoliczności znane osoby są jedynie zwykłymi ludźmi o większym zasięgu, dlatego też ich na pozór idealne życie powinno się traktować z przymrużeniem oka. Można odnieść wrażenie, że Ben Stiller celowo zdecydował się na komediową formę swojego projektu, aby parodiując znane nam środowisko celebrytów odzwierciedlić niekiedy mocno wyidealizowane zachowania, których sam był świadkiem w swoim towarzystwie. Dlatego też, w produkcji ciągle dobrze działa absurdalny humor z umiejętnym wykorzystaniem sarkastycznych tekstów i celowego przerysowania postaci.

Zoolander przez swoją zabawną formę z pewnością nie zadowoli widzów oczekujących ambitnego kina z dramatycznymi wątkami przedstawiającymi sekrety show-biznesu. Część obecnego społeczeństwa uważa, że w rzeczywistości niektóre dobrze zaplanowane zachowania oraz wydarzenia z udziałem znanych osób kryją za sobą wiele pilnie skrywanych i mrocznych tajemnic. W jednej z filmowych scen widzimy Dereka relaksującego się w specjalnym fotelu w towarzystwie muzyki. To właśnie wtedy, przebrany w zabawny strój Mugatu, przedstawia mu swój plan zabójstwa premiera, przy okazji poruszając poważny temat, jakim jest wykorzystywanie nieletnich do ciężkiej pracy. ''Dzisiaj stare prawo dzieci do pracy jest zagrożone...ale ty możesz pomóc tym dzieciom, Derek. Zabijając premiera Malezji''- słyszy od projektanta model. Mimo wyraźnej ekranowej fikcji można odnieść wrażenie, że reżyser miał na celu w prześmiewczy sposób przedstawić prawdziwe, dramatyczne wydarzenie, które mogło mieć miejsce w realnym świecie show-biznesu. W obecnych czasach, poprzez zabawne filtry i medialną manipulację, z łatwością można zatuszować poważne tematy. Dzięki dostępowi do licznych platform społecznościowych, ich użytkownicy są w stanie rozpowszechniać własne informacje w wybrany przez nich sposób, tak aby przyciągnąć odpowiednią grupę odbiorców i przekonać ich do popierania ich własnych przekonań, nawet jeśli nie zawsze są prawdziwe lub odpowiednie dla reszty społeczeństwa. W wyżej wymienionej scenie Mugatu wykorzystuje własny sposób przekazu informacji, aby wyprać mózg Dereka i zmanipulować jego podświadomość, tak aby ten uwierzył, że dzięki swojej rozpoznawalności jest w stanie dokonać niezwykle ryzykownego przestępstwa.

Jeśli potraktowany z dystansem, film pozostaje świetnym, komediowym odniesieniem do aktualnych czasów, zdominowanych przez media społecznościowe. Popularne platformy często prowadzą również do problemu samouwielbienia i dążenia do perfekcji swoich użytkowników, sprawiając, że w naszym obecnym świecie istnieje coraz więcej osób o charakterach podobnych do tych z filmowej rzeczywistości. Od czasu pierwszego pokazu filmu niewiele zmieniło się w kwestii sposobu postrzegania świata celebrytów przez jego obserwatorów. W Zoolanderze niemal wszystkie postacie zostały przedstawione głównie jako łatwe do zmanipulowania, służące do zadowalania swojej publiczności marionetki o narcystycznych osobowościach. Dowodem na to jest zarówno pierwszoplanowy wątek rywalizacji głównego bohatera wraz ze swoim zawodowym przeciwnikiem, jak i wątek próby zabójstwa prezydenta, zaplanowanej przez znanego projektanta. W obu przypadkach bohaterowie historii za wszelką cenę pragną ponownie znaleźć się w centrum zainteresowania, aby osiągnąć wyższy status społeczny, zupełnie jak znaczna część obecnych influencerów.