Marcin Waincetel: No dobrze... pewnie się domyślasz, o czym chciałbym z tobą porozmawiać.

‌Jason F. Brown: Tak, jasne, a ty pewnie się domyślasz, że na ten moment nie mogę zdradzić zbyt wiele, co? (śmiech)

Spróbujmy jednak. Powiedz mi, w jaki sposób odbiera się u was Wiedźmin? Czy w USA saga traktowana jest jako ciekawa, ale jedna z wielu historii fantasy? Czy też można mówić o niej w kategoriach pewnego fenomenu?

Przede wszystkim doskonale zdaję sobie sprawę z tego, czym w Polsce jest ta marka. Właśnie – marka, ikona. No i po prostu fenomen. Wielu fanów traktuje historię Geralta jako popkulturową świętość. Naprawdę chcemy, aby nasz serial mógł być traktowany w podobnych kategoriach. Dokładamy do tego wszelkich starań. W USA docenia się nie tylko ogólną wizję świata przedstawionego, jego mitologię, podłoże związane z folklorem, ale też charaktery postaci. To zawsze wielka wartość przy każdej, pięknie opowiedzianej historii.

Dopuszczając się pewnego uogólnienia, powiedz mi, co jest według ciebie szczególnie atrakcyjnego w postaciach ze świata Wiedźmina?

Wydaje mi się, że ich niejednoznaczność. Nieprzewidywalność podejmowanych przez nich decyzji, działań. Ale też charakterologiczna wyrazistość i specyficzne poczucie wrażliwości. Jest tak w przypadku Geralta, Triss, Yennefer... Ale także wielu postaci z drugiego czy nawet trzeciego planu. Na takich wzorach można budować zajmujące historie. Na przykład w kosmosie...

No tak, jesteś też producentem The Expanse. Myślisz, że w przyszłości serial ma szansę, aby zyskać status kultowego? Jak choćby Star Trek czy Battlestar Galactica?

Cóż powiedzieć – do tego właśnie dążymy. Staramy się, żeby tak było. Jeśli fani uznają kiedyś, że nasz serial zasługuje na porównanie zbliżone do wymienionych przez ciebie produkcji, to byłby to dla nas wielki zaszczyt i nobilitacja. Ale, jak wiadomo, do tego potrzeba czasu. Jeśli nie dekad, to przynajmniej kilku ładnych lat. Spójrzmy zresztą na Star Treka, w którego świecie zrealizowano przecież nowe widowisko telewizyjne. My też mamy oczywiście plany na to, aby rozwijać nasze uniwersum. Tworzyć własny, niezależny świat.

Akcja czy elementy związane z fantastyką naukową - nad który elemencie skupiacie się bardziej?

Właściwie i jedno, i drugie. Ale odpowiem jeszcze inaczej. Najważniejsi są dla nas bohaterowie. Bo bohaterowie gwarantują emocje. Zawsze będziemy się starali koncentrować na tym elemencie. Jednak zarówno akcja, jak i science-fiction są integralną częścią naszego widowiska. To wszystko jest istotne, chcemy, aby serial był kompletny i satysfakcjonujący dla różnych odbiorców. Zatem tak, rozwijamy wątki powiązane z naukowością, ale także zaplatamy złożoną intrygę.

Czyli to postacie stanowią największą wartość waszego kosmicznego widowiska?

Tak, bo to dzięki nim dowiadujemy się, że ludzkość nie zmieniła się wcale tak bardzo na przestrzeni lat. Nawet wieków. Bo ludzkie motywacje pozostają bardzo podobne niezależnie od scenerii historycznej. Oczywiście, w przeszłości mieliśmy i mamy odmienne cywilizacje wywodzące się z różnych kręgów kulturowych, jednak co do ogólnych zasad ludzie pozostają niezmienni. Od zawsze jesteśmy powodowani tymi samymi emocjami, namiętnościami. W Expanse staramy się to przedstawić, wykorzystując jednak futurystyczny anturaż. Eksplorujemy nowe miejsca, nowy świat i badamy ludzkie zachowania.

Takie poszukiwania są ważne dla fantastyki naukowej jako gatunku. Jakimi historiami inspirowaliście się zatem, realizując wasz serial?

Zafascynowały nas wizje, które zaprezentowano między innymi w filmie Gravity, a także The Martian. To wartościowe kino, bo z jednej strony zachwyca warstwą wizualną, stawia nacisk na przygodę, wyzwanie i akcję, ale również odnosi się do problemów naukowych i moralnych. Staramy się, aby podobnie było również w naszym serialu.

Przed kosmiczną przygodą z Expanse, miałeś okazję, aby przenieść się do starożytnego świata... Mówię tutaj o filmie Ben-Hur, remake'u klasyka światowej kinematografii. Jak wspominasz pracę nad tym blockbusterem?

Cóż... to nie było dla mnie najłatwiejsze doświadczenie. Nie jestem też, zresztą nie tylko ja, do końca zadowolony z końcowego efektu. Nie będę tego ukrywać. Wiesz, to było tak, że pracowaliśmy z rosyjskim reżyserem w ramach hollywoodzkiego systemu produkcyjnego. Logiczne zatem, iż były między nami pewne różnice. Ja sam wychowywałem się w Niemczech, moi rodzice przez wiele lat żyli w Azji, więc przywykłem do różnorodności. Ba, dla mnie, jako osoby odpowiedzialnej za realizację, możliwość pracy z ludźmi z różnych zakątków globu stanowi wartość. Ale także wyzwanie. Przekonałem się o tym, pracując przy Ben-Hurze. Mogę też jednak powiedzieć, że była to dla mnie bardzo cenna lekcja.

Uprzedziłeś poniekąd moje następne pytanie, bo miałem zapytać, jak pracuje ci się nad Wiedźminem z Tomasz Bagiński z Platige Image?

Powiem tyle, że dla mnie jest to wymarzony partner do współpracy. Profesjonalista w każdym calu! Zarówno, jeśli chodzi o sprawy artystyczne, koncepcje tworzenia, ale również kwestie czysto organizacyjne. Praca nad naszym wiedźmińskim projektem jest tak dobra również z powodu Platige Image. To absolutni wizjonerzy.

A co powiesz na temat Netflixa? Czy uważasz, że to najlepsze miejsce na realizację tego projektu?

Pewnie nie zdziwię cię jakoś specjalnie swoją odpowiedzią! Tak, uważam, że zdecydowanie jest to dobre miejsce dla Wiedźmina. To platforma, dzięki której można eksperymentować, podejmować śmiałe próby. Netflix zyskuje też coraz większą popularność, co może się nam tylko przysłużyć.

Mówiliśmy, że Wiedźmin jest u nas traktowany niemalże jako świętość, element narodowego, popkulturowego dziedzictwa. I chyba wszyscy jesteśmy ciekawi, jak z realizacją tematu poradzą sobie Amerykanie? Czy uda się zachować słowiańskiego ducha tej opowieści?

Odpowiem ci, nawiązując do postaci Supermana, kultowego superherosa z DC, którego stworzyli młodzi twórcy żydowskiego pochodzenia (Joe Schuster i Jerry Siegel – przypis red.). Początkowo byli obcy w Nowym Jorku. Dzięki temu mieli szansę, aby przedstawić unikalną perspektywę dla swojej historii o kosmicznym obrońcy ludzkości. I tak jak nadmieniłem wcześniej – zdajemy sobie sprawę z tego, jak traktowana jest w Polsce saga o Geralcie. Jesteśmy też świadomi tego, że to właśnie te niuanse czynią z jego historii coś niezwykłego. Chcemy do tego nawiązać, utrzymać w serialu. Można wysnuć taki wniosek, że – generalizując nieco – we współczesnych produkcjach rozrywkowych dąży się do uniformizacji, to znaczy do tego, aby nadawać opowieściom jednolity, zrozumiały dla wszystkich styl, rezygnując z różnic, które przecież często są najciekawsze. Nie chcemy tego. Będziemy się starali, aby Wiedźmin stał się czymś absolutnie unikalnym i charakterystycznym.

Wyciągnę od ciebie jakiekolwiek informacje na temat przybliżonej daty premiery? Szczegółów castingowych...?

Premiera? Odbędzie się wtedy, gdy wszystko będzie dopięte na ostatni guzik! Nie mamy zamiaru pracować w pośpiechu, podchodzimy do sprawy bardzo poważnie. Wszystko w swoim czasie. Bądźcie cierpliwi. Zapewniam, że warto czekać.