Dwuczęściowe przedstawienie „Dziadów” Adama Mickiewicza jest dokumentalnym zapisem głośnej inscenizacji Konrada Swinarskiego w Starym Teatrze w Krakowie z 1973 roku. W sferze idei celem nadrzędnym dla Swinarskiego było to, co Mickiewicz nazywał budzeniem w sobie nowego człowieka, sprawa duchowego odrodzenia. Aby pokazać to zmaganie się ze sobą trudne i samotne, uruchomił cały budynek teatralny – scenę i amfiteatr. Telewizyjnej rejestracji spektaklu dokonano w osiem lat po tragicznej śmierci Konrada Swinarskiego w katastrofie samolotowej w 1975 r. i w dziesięć – po krakowskiej premierze „Dziadów”. Wszyscy współtwórcy widowiska mieli świadomość, że utrwalają na taśmie magnetycznej dzieło wybitnego twórcy, który ma trwałe miejsce w historii polskiego teatru. Reżyser Laco Adamik, który wcześniej współpracował ze Swinarskim przy przeniesieniu na mały ekran jego „Wyzwolenia”, oraz cały ówczesny zespół Starego Teatru wnikliwie rozważali wszystkie pomysły inscenizacyjne. Spektakl Laco Adamika jest interesującym przykładem widowiska stricte telewizyjnego, powstałego na podstawie przedstawienia teatralnego z zachowaniem możliwie integralnego kształtu pierwowzoru, koncepcji i intencji jego twórcy.

• Kraj produkcji:

  Polska

• Dystrybutor:

  TVP

• Czas trwania:

  93 min.

• Gatunek:

  Teatr Telewizji