Najlepsze horrory 2019 roku (lista aktualizowana)

Najlepsze horrory 2019 roku wg naEKRANIE.pl to lista powstająca na podstawie produkcji, które były emitowane w polskich kinach lub są dostępne w VOD. Z każdego miesiąca wybieramy naszym zdaniem najlepsze pozycje i regularnie dodajemy je do tego artykułu. W ten oto sposób ostatecznie powstanie pełna lista filmów. Oto najlepsze horrory 2019 roku.

To my

Horror Jordana Peele'a, nagrodzonego Oscarem za Uciekaj! nie jest czymś, raczącym widza prostotą, banalnością i tanimi chwytami. To taki film, który szanuje odbiorcę i traktuje go jako osobą aktywnie oglądającą film. Mamy więc fabułę zbudowaną tak, że po seansie będziemy mieć przynajmniej kilka interpretacji historii, symboliki i znaczenia tej opowieści. Nic tu nie jest proste, jednoznaczne i oczywiste. Twórca bawi się konwencją, tworząc napięcie, niepokój i uczucie grozy. Nie straszy czymś prostym, ale raczej wykorzystuje zabiegi wpływające na emocje. Duża w tym zasługa fenomenalnej Lupity N'yongo, która tworzy jedną z najlepszych kreacji 2019 roku.

Śmierć nadejdzie dziś 2

Kontynuacja komediowego horroru to zabawa konwencją na całego. Sporo zamierzonych absurdów i szaleństw, które mają za zadanie bawić często do łez. Przegięte, z odpowiednimi akcentami emocjonalnymi (aczkolwiek wątek obyczajowy bohaterki jest jego najsłabszym elementem) i delikatnie budowaną grozą w stylu slasherów. Może nie ma za bardzo czego się tu bać, ale jak na film osadzony w tym gatunku, dobrze bawi i staje się przyjemną rozrywką.

Lighthouse

Czarno-biały, hipnotyczny i halucynogenny horror w reżyserii Roberta Eggersa, czyli twórcy innej cenionej produkcji - Bajka ludowa z nowej anglii. Tym razem przenosimy się na latarnię morską, a cały strach jest zakorzeniony w tajemniczej potędze natury oraz zakamarkach ludzkiej psychiki - wszystko to tworzy klaustrofobiczne, przerażające wrażenie, które towarzyszy widzowi nawet długo po seansie. Lighthouse to nie tylko jeden z najlepszych horrorów, ale także jeden z najlepszych filmów 2019 roku - spodoba się wszystkim, którzy cenią nieprzeciętność.

Zabawa w pochowanego

Horror, który silnie bazuje na motywie polowania - żeby było zabawniej, największym zagrożeniem dla protagonistki jest jej nowa rodzina. Już po opisie można wyczuć pewne podobieństwa do innej cenionej produkcji z tego gatunku, mianowicie Uciekaj!. I rzeczywiście - akcja jest równie angażująca, na ekranie non stop coś się dzieje, twórcy nie żałują rozlewu krwi, czyniąc film momentami groteskowym, a żeby tego było mało, całość jest doprawiona także ciętym humorem. Na takim seansie nie można się nudzić.

Midsommar. W biały dzień

Silnie oddziałujący na psychikę horror Ariego Astera, twórcy Dziedzictwo. Hereditary. Jak sama nazwa wskazuje, tutaj cała akcja rozgrywa się w biały dzień, co sprawia, że my jako widzowie stajemy się jeszcze bardziej zdezorientowani. Zagrożenie nie czai się w mroku, przeciwnie - podchodzi do głównych bohaterów i samo się im przedstawia. Midsommar to film, podczas którego długo zastanawiamy się co tak naprawdę jawi nam się na ekranie - wraz z głównymi bohaterami przeżywamy halucynacje, szok i głębokie przerażenie, odczuwając tę samą bezsilność i niemożność ucieczki. Tutaj nie ma duchów czy zjaw, a cała akcja dotyczy kultu pogańskiego. Film dedykowany jest z całą pewnościom tym, którzy szukają w kinie czegoś kompletnie nietypowego.

Pełzająca śmierć

Pełzająca śmierć to opowieść prowadzona z dala od motywów paranormalnych czy tajemniczych morderstw - tutaj głównym zagrożeniem jest czający się w piwnicy domu aligator. Już samo to sprawia, że do filmu podejdziemy prawdopodobnie jak do popcorniaka, na którym zwyczajnie można dobrze się bawić. I choć nie jest to produkcja nowatorska czy poszerzająca horyzonty, w istocie można całkiem miło spędzić przy niej czas. Dużo się dzieje, da się podskoczyć w kulminacyjnym momencie - to trochę jak połączenie horroru i kina katastroficznego, co daje ciekawy efekt.

Doktor Sen

Doktor Sen to must-see dla wszystkich fanów produkcji Lśnienie. Tym razem śledzimy losy Danny'ego Torrance'a, który był obecny w przerażającym hotelu Panorama jako dziecko i który do dziś nie może pogodzić się z demonami przeszłości. Film jest sequelem produkcji Kubricka, ale także bazuje na książkowym pierwowzorze Stephena Kinga. Najważniejsze jednak, że wcale nie trzeba znać oryginalnej powieści, by odnaleźć się w zaprezentowanych na ekranie wydarzeniach. To historia pełna akcji, dylematów psychologicznych i silnych emocji.