Mamy rok 2013. Stacja Cinemax wypuszcza serial Banshee. Historia głównego bohatera, Lucasa Hooda, jest tak nieprawdopodobna, że trudno uwierzyć, że finalnie okazała się dobra. Pomysł jest bowiem niezwykle odważny, a niektórzy powiedzieliby, że wręcz naiwny. Otóż postać grana przez Antony'ego Stara, znanego z hitu The Boys, to kryminalista, który dziwnym i nieprawdopodobnym zbiegiem okoliczności zostaje nowym szeryfem w tytułowym miasteczku Banshee. To przedsięwzięcie mogło się nie udać na tak wielu płaszczyznach, jak to tylko możliwe, a jednak – dostaliśmy produkt bliski ideału.

Antony Starr jako pseudo-Bond

Nie sposób opowiedzieć o wszystkich atrakcjach, jakie czekają na widza w Banshee. Nie ma jednak wątpliwości, że Lucas Hood nie próżnuje. Jest jednocześnie stróżem prawa i złodziejem. Działa na rzecz miasteczka i bezczelnie je okrada. Chroni mieszkańców, ale nie przepuści żadnej okazji, by odrobinę się wzbogacić. To bohater idealnie nieidealny, a więc taki, którego kocha się nienawidzić i nienawidzi kochać. Antony Starr jest w tej roli wybitny. Jego Lucas Hood jest przerysowanym bożyszczem kobiet i wzorem dla mężczyzn.

Jeśli The Boys są dekonstrukcją kina superbohaterskiego, przebijającą nawet Watchmenów od Zacka Snydera, a Ojczyznosław jawną karykaturą Supermana, to Lucas Hood jest kpiną z Jamesa Bonda. Gość, nie wiedzieć czemu, jest absolutnym magnesem na kobiety. Banshee ocieka naprawdę wyuzdanym seksem, który pojawia się praktycznie w każdym odcinku. I niemal w każdym epizodzie główny bohater robi to z inną kobietą: barmanką w przydrożnej spelunie, żoną wroga, byłą narzeczoną, siostrą największego złoczyńcy w okolicy. Dla Hooda nie ma to najmniejszego znaczenia.

Jednak to niejedyny atrybut Bonda, którym dysponuje Lucas. Poza przyznaną samemu sobie licencją na zabijanie, ma także dar do ratowania świata w wersji mikro oraz całą masę zróżnicowanych i często mocno przerysowanych jak on sam wrogów: to wszelkiej maści bandyci, ukraińska mafia, baza wojskowa, nacjonaliści, sataniści, morderczy Indianie oraz Amiszowie.

Fot. Materiały prasowe

Zagraniczny Janusz Tracz, a to tylko początek zalet

Zwłaszcza ci ostatni są intrygujący ze względu na osobę Kaia Proctora, wywodzącego się z tego religijnego ruchu. W momencie przybycia Hooda do miasteczka, Proctor nie jest już jednak Amiszem, a nieformalnym królem tego miejsca. Za każdym razem, kiedy widziałem go na ekranie, miałem skojarzenia z naszą polską ikoną telewizji, Januszem Traczem – tyle tylko, że na mocnych sterydach. Czarny charakter w tym serialu jest bezwzględny i okrutny, zabija swoich przeciwników bez mrugnięcia okiem, korumpuje kogo tylko się da. Pokuszę się o stwierdzenie, że to jeden z najlepszych antagonistów w historii telewizji.

Ważne jest również to, że Lucas Hood to bohater dający się lubić, mimo ogromu wad, które posiada. Wobec tego widz ma ochotę śledzić jego losy i nie ma go dość. A samo Banshee wykonuje pracę za kilka seriali: mamy brutalne i naprawdę efektowne sceny walki, a także strzelaniny i pościgi, które spodobają się fanom kina sensacyjnego; jest cała masa szalonych zwrotów akcji, których nie da się przewidzieć; rzeczy dzieją się w każdej sekundzie i ani przez chwilę nie ma na ekranie nudy. To wszystko chłonie się dosłownie z otwartymi ustami. Scenariusz tego serialu to jest obłęd, zbiór absolutnie wszystkiego – każdego szalonego pomysłu.

Naprawdę każdy znajdzie w nim coś dla siebie. W środku tego wszystkiego jest Antony Starr, który wciąż nie jest należycie doceniony. Aktor może za bardzo skupia się na swojej roli i sam siebie wrzuca do szufladki. Bo przecież w dzisiejszym świecie trudno jest odciąć Ojczyznosława od człowieka, który go odgrywa. 

Banshee to niesłusznie zapomniany klasyk?

Oczywiście nie jest tak, że serial Banshee jest pozbawiony wad. Jeśli nie pogodzicie się z pewną dość specyficzną konwencją, to nie będziecie czerpać radości z seansu. Musicie oswoić się z nazbyt częstym brakiem logiki, tak jakby tytułowe miasteczko na dłuższą chwilę przestało być częścią Stanów Zjednoczonych. Totalne bezprawie i zero zasad – to motto Banshee. Trochę jak w późniejszym Yellowstone, można kogoś zabić w biały dzień i nie ponieść z tego tytułu żadnych konsekwencji; można niemal bezkarnie napaść na posterunek policji; a nawet można natłuc po pysku wielką gwiazdę sportu na żywo w telewizji.

Efektowność przede wszystkim, a logikę zostawmy osobom lubiącym krzyżówki, ewentualnie sudoku. W Banshee trup ściele się gęsto – i tylko to się liczy. To pięknie podana i mimo wszystko dobrze  przemyślana bezustanna nawalanka. Cztery sezony nieprawdopodobnych emocji. A kiedy to wszystko się kończy, pozostaje wielka pustka. Jakby nagłe odcięcie od adrenaliny, od przygody, od spotkań z uwielbianymi znajomymi. Antony Starr tchnął w Lucasa Hooda ducha, nadał mu kształt, a otoczenie dostosowało się do jego zaangażowania.

Banshee to na wielu poziomach serial idealny. Szkoda, że tak rzadko się o nim mówi, tak rzadko się go docenia. Jeśli jeszcze nie widzieliście, to serial jest dostępny na platformie Max. Polecam znaleźć trochę czasu w swoim grafiku, by nadrobić to niewątpliwe dzieło sztuki. Moim zdaniem nie będziecie żałować.