Ukryta głębia wydana została 3 lipca tego roku nakładem wydawnictwa Amber. To kolejna pozycja zaliczana do cyklu "Vera" stworzonego przez Ann Cleeves - brytyjską pisarkę kryminałów uhonorowaną w 2006 roku nagrodą Duncan Lawrie Dagger za opowiadanie "Raven Black". Akcja kolejne książki z Verą w roli głównej rozgrywa się w małym miasteczku na wybrzeżu Northumbrii, gdzie ginie młody chłopak. Jego zwłoki zostają znalezione w wannie udekorowanej kwiatami. Niedługo potem grupa miejscowych ornitologów znajduje ciało młodej dziewczyny w podobnej kwiatowej stylizacji. Do akcji wkracza więc nasza tytułowa bohaterka i możecie być pewni, że nic nie umknie jej uwadze.

Najmocniejszym punktem całej historii jest niestety Vera Stanhope, która swoją wyjątkowością przyćmiewa resztę osób pojawiających się w książce. Po raz kolejny muszę stwierdzić, że to ona, a nie cała intryga, stanowi centrum opowieści. Mimo iż Vera posiada ludzkie odruchy, to tym razem wykorzystuje je do manipulowania świadkami i wyciągania od nich istotnych informacji. Dodatkowo naszą bohaterkę prześladuje widmo przeszłości w postaci zmarłego ojca, dzięki czemu nie tylko dowiadujemy się istotnych informacji na temat jej historii, ale również możemy zrozumieć, dlaczego jest taka, a nie inna. W trakcie czytania książki potwierdziła się również teza, że dzieci potrafią być czasami bardziej okrutne aniżeli dorośli.

Podobnie jak w poprzedniej książce, bohaterowie w niej występujący stanowią zaledwie tło dla naszej pani detektyw. Są tak straszliwie schematyczni, że to aż boli. Podstarzały profesor flirtujący ze studentkami, perfekcyjna pani domu, pisarz mający romans z żoną najlepszego przyjaciela. Brakowało mi tylko typowego wioskowego głupka oraz tłumu z widłami. Dodatkowo nagromadzenie absurdów w życiu naszych bohaterów jest wręcz zatrważające. Nawet główny antagonista okazuje się być nudny i przewidywalny - a szkoda, bo jego postać miała zadatki stać się drugim Hannibalem Lecterem (pomijając kanibalizm). Oprócz tego duży minus dla autorki za ukazanie ludzi chorych psychicznie jako zwykłych "świrów" nienadających się do życia w społeczeństwie i będących ciężarem dla wszystkich. Tak się nie robi!

A jak wypada sama historia? Muszę przyznać, że byłam nią zaintrygowana od samego początku. Zwłoki udekorowane kwiatami przypominające dzieło sztuki i niesamowita teatralność scen ich znalezienia były jakby żywcem wyjęte z "Hamleta" Szekspira. Niestety z każdą kolejną stroną byłam coraz bardziej rozczarowana i zawiedziona. Podobnie jak w przypadku poprzedniej książki, najciekawsze rzeczy działy się w ostatnim rozdziale, a sam finał okazał się przewidywalny i w sumie czułam się poniekąd oszukana, że wątek został zakończony w taki, a nie inny sposób. Koniec końców okazuje się, że najbardziej odrażający i dziwny człowiek z miasteczka musi być wszystkiemu winny.

Wszystkie angielskie wioski mają swoje misternie skrywane tajemnice, więc szkoda, że autorka nie poszła w tym kierunku. Bardzo brakowało mi chociaż namiastki specyficznego małomiasteczkowego klimatu, gdzie wszyscy mają jakąś historię życia do opowiedzenia, są nieufni wobec przyjezdnych, nawet jeśli są z policji, a każdy ma powód, by zabić. Jeśli nie wiecie, o czym mówię, to obejrzyjcie jeden z odcinków serii The League of Gentlemen.

Podsumowując - książkę czyta się bardzo przyjemnie, bez zbędnego wysiłku intelektualnego - cudownie rozpoczęta intryga zakończona w najgłupszy z możliwych sposobów, jak zawsze genialna Vera, która jest niekwestionowaną gwiazdą całego widowiska, oraz Szekspir w tle. Lektura tego dzieła na pewno zadowoli wszystkich fanów lekkich historii z morderstwem w tle. Do pociągu jak znalazł!