Historie zwierząt przygotowujących się do pośmiertnego konkursu piękności. 'Czy można tchnąć życie w coś, co przeminęło?' – pyta Aistė Žegulytė w filmie, w którym główne role grają wypchane zwierzęta. Taksydermia przeżywa obecnie prawdziwy renesans. Litewska reżyserka szuka jego źródeł. Czy ta moda jest częścią szerszej fali: rewitalizacji zaniedbanych dzielnic, rekonstrukcji zrujnowanych fabryk i ratowania archaicznych rzemiosł? Czy wręcz przeciwnie – jest odbiciem postmodernistycznego świata, gdzie zatarciu uległa granica między rzeczywistością a imitacją? W sztuce taksydermii liczą się dwa kryteria: niewymuszona poza i żywe spojrzenie. W muzeach historii naturalnej i w łowieckich gabinetach wdzięczą się zastygłe jelenie, przyczajone aligatory i bażanty świdrujące widzów szklanymi oczami. Przegląda się w nich ludzka pycha. Uprzedmiotowienie zwierząt (żywych i martwych) jest tak bezwzględne, jak panowanie człowieka nad naturą. [opis festiwalowy]

• Kompozytorzy:

  Mindaugas Urbaitis, Gediminas Jakubka

• Reżyserzy:

  Aiste Zegulyte

• Producenci:

  Giedre Burokaite

• Scenarzyści:

  Titas Laucius, Aiste Zegulyte

• Premiera (Świat):

  2 listopada 2018

• Premiera (Polska):

  30 lipca 2019

• Kraj produkcji:

  Litwa

• Czas trwania:

  70 min.

• Gatunek:

  Dokument