Co roku, w rocznicę bitwy o Gallipoli, tłumy turystów z Turcji, Australii i Nowej Zelandii podróżują w miejsca, gdzie rozgrywała się bitwa, by złożyć hołd poległym. Trwająca blisko 9 miesięcy bitwa o Gallipoli (Çanakkale) była największą operacją desantową I wojny światowej i ostatnią „wojną dżentelmenów”. Bitwą, z udziału w której dumne są obydwie walczące strony. Dla zwycięskiego Imperium Osmańskiego był to decydujący moment w tworzeniu tureckiego państwa narodowego. Z kolei dla biorących udział w bitwie po przeciwnej stronie Australijczyków i Nowozelandczyków, był to moment narodzin własnej tożsamości narodowej. Przestali wierzyć w brytyjską wyższość. Reżyser Köken Ergun towarzyszył grupom turystów z różnych krajów, obserwując rozbieżne narracje przedstawiane im przez przewodników. Dla Australijczyków i Nowozelandczyków podróż do Turcji jest hołdem dla bohaterów i rodzajem wakacji. Dla tubylców z kolei to pielgrzymka, podczas której państwo organizuje niezwykle emocjonalne patriotyczne przedstawienia teatralne, by nie zapomnieli o swoich męczennikach. Dokument stanowi wnikliwą obserwację utrzymywania przez państwo nastrojów nacjonalistycznych poprzez „turystykę męczeństwa”. [opis festiwalowy]

• Reżyserzy:

  Köken Ergun

• Producenci:

  Köken Ergun, Frank A. Hoare

• Premiera (Świat):

  28 stycznia 2019

• Premiera (Polska):

  15 października 2019

• Kraj produkcji:

  Australia, Turcja

• Czas trwania:

  88 min.

• Gatunek:

  Dokument