Gdzieś między snem i rzeczywistością, w małej chatce pośrodku niczego, malarz (Maurycy Wolf) konfrontuje się z twórczą blokadą. W jego artystycznych staraniach towarzyszy mu jego partnerka (Justyna Fabisiak), bezradnie obserwująca go w jałowej próbie stworzenia arcydzieła. Mimo bycia w kwiecie wieku, malarz nie może strząsnąć z siebie apatii i poczucia bezsensu tego, co robi, a jego sztaluga, mimo wielogodzinnych prób, nie zapełnia się. Drewniany domek zaczyna odbijać psychikę bohatera, zapełniając się postaciami kobiet jego życia, z których każda na swój sposób próbuje pomóc artyście i przypomnieć mu to, kim był w przeszłości. W swoim pełnometrażowym debiucie Gamid Ibadullayev, artysta audiowizualny z Azerbejdżanu, który od siedemnastu lat mieszka w Polsce, umiejscawia figurę artysty w czyśćcu braku weny i poszukuje powodów, dla których człowiek wyłącza się z życia. Film jest przepełniony symbolami kontemplacji na temat depresji i schyłku energii twórczej człowieka, a także medytacją nad wpływem przeszłości na naszą teraźniejszość. Ibadullayev wypełnia minimalizm swego filmu pięknymi czarno-białym zdjęciami i atmosferyczną kaukaską muzyką, tworząc poetycki obraz śmierci i odrodzenia się tytułowej duszy autora.