Agnieszka Kozak prowadzi nas przez 15 głównych tematów. Każdy odkrywa inne problemy, w tym te związane z emocjami – od uczucia niewidzialności, poprzez wstyd i żal, aż po relacje z rodzicami i trudne wspomnienia.

Poradnik stawia przed nami lustro i pomaga spojrzeć na siebie z perspektywy osób, które doświadczyły podobnych zranień. Czasami nasze myśli są niczym echa przeszłości – nie pozwalają nam w pełni żyć teraźniejszością. Zamiast widzieć siebie w dobrym świetle, wciąż pamiętamy o ocenie, którą otrzymaliśmy jako dzieci. Te myśli mogą zamykać nas w klatce.

Autorka pokazuje, że przeszłość nie musi determinować naszej przyszłości. Zaakceptowanie trudnych doświadczeń i ich analiza to klucz do wyzwolenia. Każdy z nas nosi w sobie jakiś „bagaż” emocjonalny, a ta książka pomaga go odpakować i uporządkować.

Jednym z tematów poruszonych w książce jest wstyd – emocja, którą wszyscy dobrze znamy, a której źródeł często nie jesteśmy świadomi. Autorka tłumaczy, że wstyd jest narzucony nam przez rodziców, społeczeństwo, normy społeczne. Rodzi się on w interakcji z drugim człowiekiem. Zawstydzanie, obwinianie, krytyka zostają z nami na długo i wpływają na to, jak postrzegamy siebie jako dorosłych.

W książce znajdziemy liczne przykłady, pomagające zrozumieć, jak emocje wpływają na nas dzisiaj. Jednym z bardziej poruszających wątków jest historia kobiety, która przez całe życie czuła się „niewidzialna”. Jako dziecko była zaniedbywana, a jej codziennością była walka o przetrwanie w trudnych warunkach. Pochodziła z rodziny alkoholików, w której brakowało pieniędzy na podstawowe rzeczy. Bohaterka, choć była wzorową uczennicą, nie wyobrażała sobie pójścia na studia. Dziś, mimo inteligencji i urody, wciąż nosi w sobie pragnienie, by być niezauważoną. To dowód na to, jak głęboko zakorzenione są w nas emocje z dzieciństwa i jak trudno się od nich uwolnić.

Źródło: Sensus

Jednym z wniosków płynących z książki jest to, że wstyd blokuje naszą autentyczność, pragnienia i wolę życia. Rodzice nieradzący sobie ze swoimi emocjami często przenoszą swój wstyd na dzieci – krytykują ich zachowania i narzucają im normy. Dziecko, które słyszy wciąż te same krytyczne komunikaty, z czasem zaczyna je przyjmować jako prawdę o sobie. Książka pozwala zrozumieć, jak ważne jest uświadomienie sobie tych schematów i wyzwolenie się z nich.

Uwięzieni we własnej głowie to nie tylko analiza przeszłości, ale także przewodnik po drodze do lepszego, bardziej świadomego życia. Książka daje nadzieję, że niezależnie od tego, jak trudne było nasze dzieciństwo, możemy podjąć kroki, by uwolnić się od ograniczeń.

Autorka podaje konkretne przykłady, które pomagają spojrzeć na własne życie z dystansu i zrozumieć, co nas blokuje. Książka jest doskonałym wyborem dla każdego, kto chce pogłębić wiedzę na temat relacji rodzic–dziecko i lepiej zrozumieć schematy, kształtujące dorosłe życie.