Bitten to projekt oparty na książkach kanadyjskiej pisarki Kelley Armstrong.

Laura Vandervoort wciela się w Elenę Michaels. Jej szczęśliwe życie jako nastolatki szybko zmienia się przez jedno niewinne ugryzienie. Staje się wilkołakiem, który musi przetrwać razem ze swoją watahą. Po wielu latach Elena powraca do Toronto, pracuje jako fotograf i spotyka się z nowym facetem. Nagle ludzie zaczynają ginąć, a nieznany morderca zaczyna prześladować jej dawną watahę. Dziewczyna, rozdarta pomiędzy dwa światy, postanawia pomóc swojej rodzinie.

Premiera (Świat):
11 stycznia 2014
Kraj produkcji:
Kanada
Czas trwania:
60 min.
Gatunek:
Dramat, Fantasy, Horror

Trailery i materiały wideo

Bitten - trailer

Najnowsza recenzja redakcji

Fabularnie nadal nic nie porywa ani nie potrafi zaciekawić. Poszukiwanie kundla jest proste, banalne i doprowadza do rozczarowującego starcia. Wszystko wskazuje na to, że wątek nie jest częścią czegoś większego - po prostu zabłąkany wilkołak pojawia się, amatorsko robi zamieszanie i ginie. Nie ma tu ani emocji, ani akcji. Nawet scena duszenia ugryzionego człowieka jest niebywale pusta i naiwna. Odnoszę wrażenie, że ważniejsze dla twórców było pokazanie mięśni duszącego niż podkreślenie emocjonalnej wartości tej sceny i jej wpływu na Elenę.

Cały czas budowana jest sztampowa relacja Eleny z Clayem. Ona kocha innego, ale czuje pociąg do byłego, a Clay robi wszystko, by odzyskać Elenę, lecz poza jego groźnym spojrzeniem nic szczególnego z tego nie wynika. I oczywiście musimy dostać sceny takie jak w aucie przed klubem, gdzie bohaterka rozpina dekolt i pyta Claya, jak wygląda. Wszystko tylko po to, by podgrzać atmosferę, ale szkoda, że nadal jest tak zimno.

[video-browser playlist="634667" suggest=""]

Motywy obyczajowe, jak te w domu Eleny, powinny w jakiś sposób rozbudowywać osobowość bohatera, pozwalając nam zobaczyć postać w nowym świetle. Czegoś takiego nie doświadczam w scenach kolacji z jej "kuzynem", w których wszystko jest płytkie, pozbawione znaczenia i większego sensu.

Cliffhanger z bezpośrednim atakiem na rodzinę jest w jakimś stopniu interesujący. Tylko czemu mam wrażenie, że w jednej ze scen rozmowy Sorrentino ze starym kundlem od razu widzieliśmy winowajcę? Trudno powiedzieć, w jaką stronę to pójdzie, ale na razie na pewno nie porywa. Ten wątek powinien zostać przedstawiony z werwą i emocjami, by sprawić, że widz będzie chciał poznać odpowiedź. Nic takiego tutaj nie doświadczam.

Bitten to dość słaba obyczajówka z elementami nadnaturalnymi, która nie zachwyca i nie ma w sobie interesujących postaci czy ciekawej historii. Sama uroda Laury Vandervoort to za mało.