Współczesne kino akcji z Hongkongu może nie jest na poziomie złotej ery z lat 80. i początku lat 90., ale nadal trzyma poziom. Obława daje nam wszystko to, czego oczekujemy po akcyjniakach. Nie raczy nas zbyt skomplikowaną fabułą, ale nadaje tempo poprzez dużą dawkę akcji. Historia tradycyjnie jest pretekstowa (co nie jest wadą), więc nie ma nawet po co się w nią zagłębiać. Najważniejsza jest solidna relacja gliniarza (Miao Xie) i bandyty (jak zawsze charyzmatyczny Andy On), którzy muszą współpracować, by pokonać większe zło. Każdy ma swoje motywacje, ale z tej dwójki to zbir jest postacią ciekawszą i lepiej zagraną. Policjanta ukazano zbyt idealistycznie – i nawet jego przemiana tego za bardzo nie zmienia. Kiedy już przychodzi do walki tego duetu przeciwko zastępom wroga, twórcy za sprawą choreografii fajnie podkreślają różnice między bohaterami.

Fabularnie nic tu nie zaskakuje – może poza jedną niespodzianką. Nie jestem przekonany do końcowego twistu, ponieważ jego podbudowa wypada dość mizernie. Wydaje się wręcz wymuszonym zabiegiem, który nie został dopracowany. Takie drobne zgrzyty są typowe w chińskich produkcjach – mają spotęgować dramaturgię, ale stają się wadą, która obniża jakość.

Gdy twórcy skupiają się na akcji, Obława dostarcza wrażeń. Mamy prawidłowo zrealizowane walki (z dobrym pojedynkiem głównych bohaterów), solidne strzelaniny oraz ciekawe pomysły choreograficzne. Dostrzegam w tym wszystkim kreatywność. Widać, że twórcy nie chcieli iść na łatwiznę i zależało im na pokazaniu czegoś, co spodoba się widzom i będzie spełniać funkcję fabularną. Zwłaszcza dobrze wygląda zabawa kamerą, która w kilku długich ujęciach bez cięć lata między walczącymi, by pokazać ich z innej perspektywy. Tego typu triki podkreślają efektowność i kształtują odpowiednie tempo akcji.

Obława może nie jest najlepszym akcyjniakiem tego roku, ale Chińczycy dostarczają wrażeń i zapewniają dobrze spędzony czas. Aktorzy w głównych rolach i pomysłowe sceny akcji to gwarantują.