Bohaterami serialu są kolejni dyrektorzy fikcyjnego Zakładu Produkcyjnego „Fabel”, których losy są odbiciem zmian, zachodzących w socjalistycznym systemie zarządzania państwowym majątkiem w latach 1957-1972. Reżyserem „Dyrektorów” jest Zbigniew Chmielewski, twórca m.in. „Daleko od szosy” i „Blisko coraz bliżej”, innych głośnych seriali portretujących społeczeństwo doby PRL-u. Jest rok 1957. Zbyt wysokie normy produkcyjne narzucone przez władze powodują niewykonanie planu, a robotnicy nie wyobrażają sobie, że mogą normalnie żyć bez nagród i premii. Wybucha bunt. Wygrywa demokracja pracownicza – klasa robotnicza wybiera spośród własnych szeregów dyrektora. Jest nim stary ślusarz bez doświadczenia menedżerskiego. Choć wierzy w socjalistycznego ducha i ma komunistyczną przeszłość, stanowiska nie piastuje długo, zbyt łatwo bowiem składa obietnice, z których nie jest w stanie się wywiązać. Na jego miejsce przychodzi energiczny inżynier. Dla niego najważniejsza jest rentowność produkcji i modernizacja fabryki. Decyduje się na grupowe zwolnienie pracowników, gdyż chce ich zastąpić wykwalifikowaną kadrą. Nowoczesne podejście młodego dyrektora przysparza mu wielu wrogów wśród załogi. Zostaje przeniesiony do warszawskiej centrali. Zastępuje go zasłużony kombatant, który popada w niełaskę władzy i zostaje wysłany na prowincję, do „Fabelu”. Jednak on także długo nie sprawuje stanowiska – samotny i opuszczony przez przyjaciół ucieka w alkoholizm, co kończy się tragicznie. Kolejny bohater to oportunista z dużym stażem, wieloletni zastępca dyrektora fabryki. Za wszelką cenę stara się pogodzić własne interesy z dobrem przedsiębiorstwa i nie boi się naginania państwowych norm. Choć popada w konflikt z pracownikami, wychodzi z niego zwycięsko, ale z powodów zdrowotnych musi zrezygnować ze stanowiska. Ostatni dyrektor musi się uporać z protestem, jaki wybucha w „Fabelu” na fali strajków w grudniu 1970 r. Młody inżynier to odważny modernizator. Nie boi się ryzykować dla dobra klasy robotniczej. Czy jego postawa okaże się odpowiedzią na pytanie, jaki powinien być idealny dyrektor? Reżyserem „Dyrektorów” był Zbigniew Chmielewski, który zrobił także kilka innych znanych seriali portretujących społeczeństwo czasów PRL-u. Najbardziej znane to „Daleko od szosy”, przedstawiający społeczny awans chłopaka ze wsi i „Blisko, coraz bliżej' (1983) o losach śląskiej rodziny rodziny, z Franciszkiem Pieczką w roli głównej. Za „Dyrektorów” i „Blisko, coraz bliżej' reżyser nagrodzony został Złotymi Ekranami pisma „Ekran”. W „Dyrektorach” obok popularnych aktorów odtwarzających role pierwszoplanowe wystąpiło wielu aktorów, o których dopiero zaczynało być głośno. Był wśród nich Krzysztof Stroiński (rok później zagrał główną rolę w serialu Chmielewskiego „Daleko od szosy”), Andrzej Seweryn, Paweł Wawrzecki, Kazimierz Kaczor, Anna Milewska, Grażyna Barszczewska a także Teresa Lipowska i Jan Machulski.