Serial:
Boardwalk EmpireGatunek:
Dramat, Kryminał
Najnowsza recenzja redakcji
Finały Zakazanego imperium zawsze wywołują u mnie mieszane uczucia. Z jeden strony cieszę się z wysokiego poziomu odcinka, a z drugiej ubolewam, że nie przyłożono się tak samo do pozostałych epizodów. Jedni pewnie napiszą: "No bo przecież trzeba wypromować serial na kolejny sezon". Wspominam o tej różnicy, bo pomimo wielu fajnych scen otrzymaliśmy serię średnią, z przeciętnymi bohaterami rozkręcającymi się dopiero u jej końca. Jednak pomimo tego końcówka zdołała przykuć moją uwagę do tego stopnia, że czułem, jakby minęło kilka godzin sensu. Skąd taka różnica w poziomie?
Dobrze, dobrze, już kończę narzekanie na nierówności w tym aspekcie, a zajmę się recenzją tego świetnego finału - bo taki jest bez dwóch zdań. To, co rzuca mi się w oczy jako pierwsze, to fakt, że nie ma tu sceny, do której można by się przyczepić. Każda z nich to osobne dzieło sztuki pod względem gry aktorskiej, której można poświęcić kilka linijek tekstu. No, może miejscami ma braki, ale nie wpływają one na ogólny obraz.
Odcinek zaczynamy od burzy - dosłownie i w przenośni. Na zewnątrz błyska, a do posiadłości Nucky'ego nadciągają kłopoty. Chulky, przekonany o zdradzie wspólnika, postanawia własnoręcznie zapytać się go o to, co się stało. W powietrzu czuć napięcie i podenerwowanie Thompsona, bo nie na co dzień na pierwszym planie w rozmowie występuje pistolet zamiast twarzy rozmówcy. Pominę emocje, z jakimi wiąże się ta scena, bo jest to coś normalnego. To, co nie jest, to aktorstwo. Michael Kenneth Williams (Chulky White) od początku prezentował wysoki poziom. Można nie rozumieć jego postaci i jej motywów, ale Williams gra perfekcyjnie - szczególnie w duecie ze Stevem Buscemim. Proszę zauważyć reakcję Nucky'ego na pistolet przy twarzy. Jest czujny i zważa na każde słowo, z nieruchomym wzrokiem spoglądając na White'a. Widziałem już wiele scen w filmach czy serialach, gdzie występowały podobne motywy. Oblicza się różniły. Jedni robili to lepiej, inni gorzej, jednak nieliczni zrobili to jak Buscemi. Ogólnie sceny w serialu, w których może za chwilę paść strzał po konfrontacji w cztery oczy, trzymają bardzo wysoki poziom. Kolejna tego typu, z Elim, jest nawet lepiej zagrana niż poprzednia. Emocje tu są tak intensywne, że da się je kroić nożem.
Co do samego Eliego... Gdyby stworzyć ranking najlepiej zagranych postaci w odcinku, to on znalazłby się na samym jego szczycie. Wspomniane już wcześniej spotkanie z bratem czy finałowa walka z agentem Knoxem to najlepiej zagrane sceny w całym sezonie. Nie mam co do tego żadnych wątpliwości - wszystko tu zostało dobrze ułożone. Jedynym małym problemem w szarpaninie między Knoxem a jego oponentem była długość i zawziętość starcia. Cios za ciosem, walka w parterze, co chwilę wpadające w ręce przedmioty, które mogą zadecydować o wyniku... Pełen dramatyzm, choć trochę przesadzony - normalny człowiek wyzionąłby już ducha. Czego się jednak nie robi dla show?
[video-browser playlist="633676" suggest=""]
W finale nie mogło też zabraknąć Ala Capone i reszty jego wspólników. Pierwsze spotkanie z nim w odcinku nie jest niczym szczególnym, jednak następne w pełni to rekompensuje. John Torrio zostaje zaatakowany przez zabójcę w czasie powrotu z zakupów. Świetna scena i muszę przyznać, że od pierwszych sekund przeczuwałem, iż coś takiego się stanie. Byłem w niemałym szoku po zakończeniu. Po tym następuje historyczny motyw z Alem i Johnem przy szpitalnym łóżku, gdzie pada ważne dla historii mafii zdanie: "To jest wszystko twoje, Al. Ja? Ja odchodzę. To jest Europa dla mnie". Dokładnie tak to sobie wyobrażałem.
Jestem też nieco zaskoczony tym, jak potoczyły się sprawy z Narcisse'em. Od początku do końca myślałem, że w którymś momencie dojdzie do jakiegoś rozlewu krwi, w którym wreszcie zniknie on z serialu. Tymczasem Valentin dostał swoją karę, ale nie taką, jakiej się spodziewano. Nie podobała mi się ta postać i do dziś, poza końcową rozmową, nie była w stanie przyciągnąć mojej uwagi na tyle, bym pamiętał o niej w następnym sezonie (choć pewnie będę musiał).
Na koniec warto wspomnieć też o postaciach trochę mniej ważnych dla finału, czyli Gillian, Margaret i Daughter. W sumie można powiedzieć, że każda z nich dostała to, na co pracowała od początku. Gillian, jak łatwo było przewidzieć po scenie z "agentami z szafy", szybko poszła do paki, Daughter śpiewa w jakimś lokalu, a Margaret otrzymała nowe mieszkanie. Nie wiem, czy to tylko moje odczucie, ale Margaret jest dla mnie postacią doklejoną na siłę w tym sezonie. Sceny z jej udziałem nie posuwają akcji do przodu i zdają się tylko zahaczać o fabułę. Nawet na koniec zaledwie o niej wspomniano w kilkusekundowym pokazie nowego domu.
"Farewell Daddy Blues" to najlepszy odcinek sezonu, prezentujący poziom wyraźnie wyższy niż pozostałe epizody. Większość motywów została zrealizowana z dużą ostrożnością i bardzo dobrą grą aktorską. Pomimo nudy panującej chwilami w trakcie całej serii, śmiem twierdzić, że czwarty sezon Zakazanego imperium w pełni zasłużył sobie na takie zakończenie.
Pokaż pełną recenzję
Sezony
Sezon 1
- Zakazane Imperium (19 września 2010)
- Zakazane Imperium (26 września 2010)
- Zakazane Imperium (3 października 2010)
- Anastasia (10 października 2010)
- Nights in Ballygran (17 października 2010)
- Family Limitation (24 października 2010)
- Home (31 października 2010)
- Hold Me in Paradise (7 listopada 2010)
- Belle Femme (14 listopada 2010)
- The Emerald City (21 listopada 2010)
- Paris Green (28 listopada 2010)
- A Return to Normalcy (5 grudnia 2010)
Sezon 2
- 21 (25 września 2011)
- Ourselves Alone (2 października 2011)
- A Dangerous Maid (9 października 2011)
- What Does the Bee Do? (16 października 2011)
- Gimcrack & Bunkum (23 października 2011)
- The Age of Reason (30 października 2011)
- Peg of Old (6 listopada 2011)
- Two Boats and a Lifeguard (13 listopada 2011)
- Battle of the Century (20 listopada 2011)
- Georgia Peaches (27 listopada 2011)
- Under God’s Power She Flourishes (4 grudnia 2011)
- To the Lost (11 grudnia 2011)
Sezon 3
- Resolution (16 września 2012)
- Spaghetti and Coffee (23 września 2012)
- Bone for Tuna (30 września 2012)
- Blue Bell Boy (7 października 2012)
- You’d Be Surprised (14 października 2012)
- Ging Gang Goolie (21 października 2012)
- Sunday Best (28 października 2012)
- The Pony (4 listopada 2012)
- The Milkmaid’s Lot (11 listopada 2012)
- A Man, A Plan… (18 listopada 2012)
- Two Imposters (25 listopada 2012)
- Margate Sands (2 grudnia 2012)
Sezon 4
- New York Sour (8 września 2013)
- Resignation (15 września 2013)
- Acres of Diamonds (22 września 2013)
- All In (29 września 2013)
- Erlkönig (6 października 2013)
- The North Star (13 października 2013)
- William Wilson (20 października 2013)
- The Old Ship of Zion (27 października 2013)
- Marriage and Hunting (3 listopada 2013)
- White Horse Pike (10 listopada 2013)
- Havre De Grace (17 listopada 2013)
- Farewell Daddy Blues (24 listopada 2013)
Sezon 5
- Golden Days for Boys and Girls (7 września 2014)
- The Good Listener (14 września 2014)
- What Jesus Said (21 września 2014)
- Cuanto (28 września 2014)
- King of Norway (5 października 2014)
- Devil You Know (12 października 2014)
- Friendless Child (19 października 2014)
- Eldorado (26 października 2014)
Co o tym sądzisz?