Ten sezon był bez wątpienia najlepszym w historii serialu. Gdy rozpoczęto nad nim prace, wiadomo było, że historia ta dobiegnie końca w roku 2014 i nie można pozwolić sobie na nic innego prócz szalonego parcia do przodu. Wątki prowadzone były rewelacyjnie pomimo faktu, że nagromadziło ich się całkiem sporo. Samo to, że SAMCRO musiało na przestrzeni zaledwie trzynastu odcinków zmierzyć się aż z czterema wrogami, każe zadać pytanie: jakim cudem twórcy znaleźli na to wszystko czas? Szacunek należy się ponownie FX, które zafundowało swojemu hitowi wręcz królewskie traktowanie, nie ograniczając Suttera praktycznie w żadnym aspekcie. Większość odcinków trwała zegarową godzinę, a finał - niczym film pełnometrażowy - aż 80 minut. Łatwo można policzyć, że gdyby sezon ten był emitowany na jednej ze stacji ogólnodostępnych, liczyłby on nie 13, ale aż 19 epizodów!

Zwieńczenie szóstej serii było skonstruowane perfekcyjnie. Pierwsze 40 minut umiejętnie budowało napięcie przed wydarzeniami, które zapewne u większości z nas pozostawiły szczękę na podłodze. Kilka klimatycznych rozmów twarzą w twarz raz jeszcze skutecznie mogło zbić widzów z tropu co do prawdziwych motywacji głównych postaci, szczególnie Jaxa. Zawiązano również kilka wątków, które zapewne odegrają niemała rolę w sezonie siódmym. Po tym, jak August Marks przejął kontrolę nad dystrybucją broni w południowej Kalifornii, nie wszyscy gracze są z tego powodu zadowoleni. Wątpliwości, jakie mają Majowie i Chińczycy, szybko przeradzają się w chaos, który z pewnością rozpocznie wojnę pełną ofiar. Tym samym desperackie próby wyprowadzenia MC na legalną ścieżkę mogą przynieść za sobą konsekwencje, które narażą mieszkańców Charming na niebezpieczeństwa, z jakimi dotąd nie mieli do czynienia.

Wszystko sypie się również w życiu osobistym bohaterów. Czy wierzysz w karmę? - zapytał Jaxa Nero, niejako ostrzegając go przed tym, że grzechy przeszłości dopadną go prędzej czy później. Już w tym momencie było wiadomo, że nic - nawet największe poświęcenie - nie uchroni rodziny Tellera przed bolesną katastrofą. To ona jest jego największą słabością, a impulsywne i emocjonalne podejmowanie decyzji do tej pory kończyło się tylko źle. Być może nie jest za późno, aby zmienić ten trend; odnaleźć w sobie moralny kompas, jaki stracił się wraz ze śmiercią Opiego? Niestety nie ma już odwrotu - ktoś musi spotkać się z kostuchą. Nawet gwałtowny napływ miłości, chęci wybaczenia i decyzja o spełnieniu pełnej wyrzeczeń ojcowskiej powinności na nic się zdała.

[video-browser playlist="633884" suggest=""]

Tara po raz pierwszy od bardzo dawna zaznała przypływu niepohamowanego szczęścia. Była pewna, że jej męża nie stać już nawet na krztę empatii i zrozumienia. Duma i egoizm miały zepchnąć na dalszy plan bezpieczeństwo i stabilną przyszłość ich potomków. Myliła się. Jax nie zakopał się jeszcze zbyt głęboko w tej "króliczej norze" obojętności, żalu i nienawiści. Gemma natomiast nie miała tego szczęścia. Wizja życia bez swoich wnuków, syna, klubu oraz Nero była dla niej nie do zniesienia. W pewnym sensie, tym zaczerpniętym w greckich tragedii, zarówno Tara, jak i Gemma wypełniły swoją matczyną powinność. Wszystko, co robiły, było dla dobra swojej rodziny, a przede wszystkim swoich dzieci.

Nieraz krytykowaliśmy Kurta Suttera za niepotrzebną gloryfikację przemocy w jego serialu. Momentami faktycznie tak było (nawet w recenzowanym odcinku symboliczne ukazanie stanu psychiki Jaxa zostało zobrazowane poprzez brutalne poświęcenie niewinnego gołębia), ale trudno wyobrazić sobie lepsze pożegnanie dla postaci Tary. Kulminacja jej niezwykle burzliwych relacji z Gemmą okazała się być zbrodnią pełną naturalizmu i prawdziwego gniewu. W tym wszystkim najokrutniejsze nie jest to, że Knowles ostatecznie nie wsypała MC, ale raczej fakt, iż Jax może nadal mieć intencje spełnienia największego marzenia swojej zmarłej ukochanej, jakim było wysłanie Abela i Thomasa jak najdalej od Charming i otoczenia klubu. Tym samym Tara nawet zza grobu może dopiąć swego i pozbawić Gemmę tego, co ta kocha najbardziej na tym świecie.

Szósty sezon Synów Anarchii był prawdziwym emocjonalnym rollercoasterem i możemy być przekonani, że podobnie będzie za rok. Ostatnie 15 minut "A Mother’s Work" pozostawia widzów z ogromnym łaknieniem dalszego ciągu, którego będziemy oczekiwać z ogromną niecierpliwością. Nie sposób przewidzieć, jaki los spotka SAMCRO w serii finałowej, ale jest bardziej niż pewne, że będzie to jazda bez trzymanki!