Pomysł na film Ptaki Nocy (i fantastyczna emancypacja pewnej Harley Quinn) narodził się w głowie Margot Robbie już na etapie powstawania Legionu samobójców. Wizja, którą aktorka przedstawiła włodarzom studia Warner Bros bezpośrednio po Comic Conie w San Diego w 2016 roku, była odważna i jak na tamten moment, nadal ryzykowna w oczach jej szefów – w pełni kobiecy film akcji, stworzony przez kobiety i przedstawiający kobiece spojrzenie na superbohaterstwo, w dodatku pozbawiony hamulców i napisany z myślą o kategorii R? Nie wszyscy w Warnerze dostrzegli hitowy potencjał takiego projektu. Pełne przekonanie studia zajęło Margot trochę czasu, ale w końcu dopięła swego i wraz ze zmianą kadrową na jego szczycie i roszadach w dziale DC Films, Ptaki Nocy dostały zielone światło, a Robbie wraz z jej firmą Lucky Chap Entertainment została producentką projektu. Pytana w wywiadach o powody swojej decyzji, by planowany wcześniej solowy obraz o Harley Quinn zmienić w przygodę drużynową Birds of Prey, przyznała, że dostrzegła rynkowe zapotrzebowanie na pełnokrwisty film akcji z żeńską obsadą i postanowiła wypełnić tę niszę. Źródłem inspiracji okazało się jej prywatne życie – aktorka na co dzień otacza się grupką przyjaciółek, które nazywa swoim „gangiem dziewczyn”, a że jak twierdzi, nie widuje takich gangów w kinie, a ostatni żeński film akcji, jaki zapadł jej w pamięć, to Aniołki Charliego z roku 2000, postanowiła przenieść tę przyjacielską kobiecą dynamikę na ekran. Chciała także, żeby Harley miała towarzystwo i wsparcie, co stworzyło idealną okazję do zaprezentowania widzom nowych bohaterek z uniwersum DC.

Margot Robbie spotkała się ze scenarzystką Bumblebee, Christiną Hodson; wspólne pomysły obu pań przy butelce wina przerodziły się w plan adaptacji komiksów z serii Birds of Prey, połączonych z Harley Quinn, w filmie, który byłby opowiedziany z jej perspektywy i odzwierciedlał jej szaleństwo, manieryzmy i obsesje. Efektem współpracy stał się pierwszy w historii w pełni żeński film superbohaterski, ukazujący świat Gotham oczami kobiet i przez kobiety stworzony. Oprócz Christiny Hodson (która jest także autorką scenariuszy do filmów Batgirl i zapowiedzianego na 2022 rok filmu Flash), Robbie zatrudniła Cathy Yan, obiecującą reżyserkę chińskiego pochodzenia, która miała w dorobku tylko jeden pełnometrażowy film, Dead Pigs. Jej wizualny styl, energia, podejście do estetyki i pomysły na sceny akcji były kluczowe w wyborze Yan na stołek reżyserski.

Robbie zaangażowała się mocno w proces castingowy, oglądała liczne nagrania testowe i brała udział we wspólnych odczytach scen. Celem było znalezienie takich aktorek, pomiędzy którymi powstałaby autentyczna chemia. W ten sposób, spośród wielu pań zabiegających o tytułowe role, angaż otrzymały Mary Elizabeth Winstead, Jurnee Smollett-Bell, Rosie Perez i Ella Jay Basco, które utworzyły zróżnicowaną wiekowo i etnicznie obsadę filmu. Główną tematyką stała się tytułowa emancypacja Harley Quinn, postaci, którą Robbie pokochała po występie w Legionie samobójców; jej uwolnienie się od negatywnego wpływu Jokera było źródłem fascynacji Margot i koncepcją, wokół której bardzo chciała zbudować film. Aktorka czuła, że aby ów zamysł zadziałał i był szczery, potrzebne było zniesienie restrykcji kategorii wiekowej PG-13 i napisanie scenariusza z myślą o kategorii R, która pozwoliłaby wyrażać bohaterkom Ptaków Nocy w pełni swoje emocje, podkreślić dzikość umysłu Harley Quinn, ale przede wszystkim pójść na całość w scenach akcji, przy których Cathy Yan pomagał reżyser serii John Wick, Chad Stahelski. Pytana o to dlaczego zdecydowała się na adaptację komiksu Birds of Prey, zamiast Gotham City Sirens, Robbie odpowiada, że ta pierwsza seria dawała jej znacznie większy wybór postaci.

fot. Warner Bros.

Komiksowa drużyna Birds of Prey powstała w 1996 roku jako duet Barbary Gordon i Black Canary. Gordon, która dzierżyła wcześniej pelerynę Batgirl, poruszała się w serii na wózku inwalidzkim, sparaliżowana od pasa w dół, po postrzale w kręgosłup przez Jokera. Jako specjalistka od hakowania i komputerów o pseudonimie Oracle, pełniła rolę dowódcy, stratega i nawigatora dla walczącej w terenie Black Canary. Bohaterki działały w ukryciu wieży zegarowej Gotham, gdzie miały swoją bazę operacyjną, finansowaną przez Batmana, który od czasu do czasu pomagał im w dochodzeniach. Twórcą Birds of Prey był Chuck Dixon, odpowiedzialny za serię do roku 2003, kiedy przejęła ją Gail Simone. Autorka na stałe wprowadziła do grupy Huntress i była związana z tytułem przez 7 lat, tworząc podstawowy szkielet drużyny w postaci tria Black Canary, Huntress i Barbary Gordon. Czwartą członkinią, która przez dłuższy okres wchodziła w skład Birds of Prey, była Lady Blackhawk, pełniąca rolę pilota powietrznych środków transportu dla drużyny. Seria pisana przez Simone została anulowana w 2009 roku, ale autorka wróciła do tytułu rok później na kolejne 15 zeszytów, w których wprowadziła do istniejącego wcześniej składu duet Hawk i Dove (znany choćby z serialu Titans). W 2011 roku całe komiksowe uniwersum DC zostało zrebootowane, a odpowiedzialny za nową inkarnację Birds of Prey pisarz Duane Swierczynski stworzył grupę bohaterek, w skład której wchodziły Black Canary, Poison Ivy, Katana, Starling i Barbara Gordon, która po wydarzeniach z wielkiego eventu Flashpoint odzyskała władzę w nogach i wróciła do kostiumu Batgirl. Seria skończyła się w roku 2014. Po 2 latach powróciła z nowym tytułem – Batgirl and the Birds of Prey – i klasycznym zestawem bohaterek, czyli Batgirl, Black Canary i Huntress. Za tę ostatnią odsłonę serii, trwającą do 2018 roku, odpowiadała Julie Benson. Drużyna Birds of Prey przez wszystkie lata istnienia, korzystała z pomocy takich postaci jak Nightwing (z którym zarówno Batgirl jak i Huntress były związane romantycznie), Catwoman, Cassandra Cain, Big Barda, Blue Beetle, Hawkgirl, Powergirl i Vixen. Nowa odsłona serii pióra Briana Azzarello, mająca ukazać się nakładem DC Black Label, została zapowiedziana na marzec 2020 roku.

Wybór konkretnych bohaterek z tak dużej puli, był decyzją Robbie, która poszukiwała odpowiedniego balansu w drużynie. Pierwszą postacią, która zasiliła szeregi jej Ptaków Nocy, była Helena Bertinelli, znana jako Huntress. Ta bezwzględna pogromczyni przestępców pierwszy raz debiutowała we własnej serii Huntress w roku 1989. Bertinelli wywodzi się z jednej z mafijnych rodzin zamieszkujących miasto Gotham. W wieku 8 lat za sprawą płatnego mordercy straciła rodziców i została odesłana na Sycylię. Tam, pod okiem wujka i kuzyna, ćwiczyła sztuki walki i obsługę broni palnej, preferując różne odmiany kusz, które stały się później jej znakiem rozpoznawczym. W wieku 16 lat wróciła do Gotham, gdzie zobaczyła z bliska Batmana w akcji, źródło swojej przyszłej inspiracji. Dowiadując się rok wcześniej smutnej prawdy o mafijnych korzeniach swojej rodziny, postanowiła przekuć złość w narzędzie zemsty, przyjmując przydomek Huntress, zabójczyni likwidującej członków przestępczych organizacji Gotham. Współpracowała z Batmanem, będąc przez chwilę członkinią jego rodziny, a raz nawet Ligii Sprawiedliwości. Mary Elizabeth Winstead twierdzi, że choć kostium, który przywdziewa, różni się nieco od tego znanego z komiksów, esencja tego, kim jest Huntress, została przeniesiona do filmu wiernie - jej ból, wyobcowanie, silne poczucie sprawiedliwości i zabójcza precyzja, z jaką dokonuje zemsty, to Helena Bertinelli, jaką znają fani.

Robbie uznała, że mając na pokładzie już dwie moralnie niejednoznaczne bohaterki, Huntress i Harley Quinn, potrzebna będzie dla nich przeciwwaga w postaci kompasu i autorytetu – stała się nią detektyw Renee Montoya, twarda policjantka z Gotham, której debiut przypadł na rok 1992. Montoya była ważną postacią wielkiego crossoveru No Man’s Land łączącego ze sobą pod koniec lat 90. wszystkie tytuły batmanocentryczne, jak i główną bohaterką wyróżnionej nagrodami serii Gotham Central. Po wydarzeniach z komiksu Nieskończony Kryzys przejęła tożsamość superdetektywa bez twarzy, znanego jako Question. Renee Montoya jest jedną z pierwszych otwarcie homoseksualnych postaci w uniwersum DC, związaną przez pewien czas romantycznie z Batwoman. Dla przyzwyczajonych do komiksowego wizerunku młodej, latynoskiej policjantki, angaż 55-letniej weteranki kina Rosie Perez, musiał być niemałym zaskoczeniem. Co skłoniło Perez do przyjęcia roli w filmie superbohaterskim? Według jej słów, możliwość wcielenia się w silną, kobiecą bohaterkę, i skopania dużej ilości tyłków.

fot. materiały prasowe

Odpowiednią porcję kopniaków z pewnością dostarczy też specjalistka od sztuk walki, Black Canary. Margot Robbie doszła do wniosku, że film Ptaki Nocy to idealna okazja do zapoznania szerszej widowni z tą ikoniczną dla DC postacią, która pojawiała się już w komiksach z lat 40. i jest jedną z najbardziej zasłużonych superbohaterek tego wydawnictwa, występującą w szeregach drużyn Justice League of America i Justice Society of America. Dinah Drake (lub Dinah Lance, w zależności od inkarnacji), to jedna z najlepiej walczących wręcz postaci w całym uniwersum DC, wyposażona do tego w umiejętność naddźwiękowego krzyku, zdolnego powalać przeciwników, a w ekstremalnych przypadkach, wyrządzać poważne szkody. Od lat 60. związana jest romantycznie z Oliverem Queenem, znanym jako Green Arrow. W 2011 roku po restarcie wszystkich serii komiksowych DC pod banderą New 52, Canary została piosenkarką zespołu rockowego Ashes On Sunday. Fani seriali Arrowverse mieli okazję oglądać aż trzy aktorki wcielające się w postać Black Canary – Katie Cassidy, Caity Lotz i Julianę Harkavy. Wybór Margot Robbie padł na znaną głównie z seriali i klasycznej produkcji lat 80. Pełna chata, Jurnee Smollett-Bell, która przeszła twardy i rygorystyczny, pięciomiesięczny trening walki wręcz, pod okiem specjalistów z grupy kaskaderskiej 87eleven, by jak najlepiej oddać ducha i siłę komiksowej Black Canary. Pierwsza styczność aktorki z graną przez nią bohaterką, nastąpiła jeszcze długo przed samym castingiem, za sprawą gry Injustice 2; Smollett-Bell przyznała, że to było źródłem jej pierwszej inspiracji do roli, i na niej wzorowała swoją grę aktorską, jeszcze zanim sięgnęła po komiksy z serii Birds of Prey, by lepiej zgłębić postać. Filmowa wersja Black Canary czerpie garściami z różnych wersji tej bohaterki powstałych na przestrzeni lat.

Ostatnią członkinią Ptaków Nocy jest Cassandra Cain, której obecność podyktowana była uwielbieniem Robbie i Hodson do filmu Leon zawodowiec i dynamiki pomiędzy młodziutką Natalie Portman, a Jeanem Reno – panie chciały zastosować podobny zabieg w swoim filmie. Portretowana przez debiutującą na dużym ekranie, 14-letnią Ellę Jay Basco, Cassandra Cain została nieco zmieniona względem komiksowego pierwowzoru. Jej pierwszy występ to rok 1999 i wspomniane już wcześniej wydarzenie No Man’s Land, po którym Cain stała się oficjalnie nową Batgirl. Cassandra jest córką zabójcy Davida Caina i mistrzyni sztuk walki Lady Shivy, a jej historia wiąże się z traumatycznymi przeżyciami. Cassandra została poczęta i wytrenowana by w przyszłości stać się osobistą ochroniarką Ra’s al Ghula i zabójczynią idealną. Ojciec nie nauczył jej mówić, czytać ani pisać, aby łatwiej przyswoiła zdolność poruszania się i walki, która miała stać się jej jedynym językiem, jednakże w wieku 8 lat, po dokonaniu swojego pierwszego zabójstwa, uciekła od sadystycznego ojca i jako bezdomna tułała się po świecie do 17 roku życia. Wtedy trafiła do Gotham, pod skrzydła Oracle i Batmana. Od 2016 roku operuje pod pseudonimem Orphan i wchodzi w skład rodziny Batmana.

fot. DC Comics

Już na etapie planowania produkcji, Margot Robbie stanęła przed wyborem kontynuowania historii Harley z Legionu samobójców i wprowadzenia do filmu Jokera lub kompletnego usunięcia go z równania i skierowania opowieści w zupełnie innym kierunku. Szalę przeważyła druga możliwość, a miejsce Jokera w roli złoczyńcy, który postanowił zamienić życie bohaterek Ptaków Nocy w piekło, zajął portretowany przez Ewana McGregora Roman Sionis, znany jako Black Mask. Ten charakterystycznie wyglądający złoczyńca pojawił się po raz pierwszy na kartach komiksowej serii Batman w roku 1985. Jednymi z najbardziej znanych komiksów, w których odgrywał dużą rolę, były historie Batman: War Games i Batman: Under The Hood, które doczekało się nawet animowanej adaptacji. Sionis był właścicielem firmy kosmetycznej Janus, z siedzibą w mieście Gotham, którą odziedziczył zabijając swoich rodziców. Szybko jednak doprowadził do jej bankructwa i przekwalifikował się na noszącego czarną maskę gangstera, którą wyrzeźbił z fragmentu trumny ojca. Black Mask to sadystyczny osobnik lubujący się w torturowaniu swoich ofiar. Ewan McGregor w wywiadzie określił granego przez siebie złoczyńcę jako narcyza i prawdziwego mizogina, który ma obsesję na punkcie kontroli. Jego prawą ręką w filmie jest psychopatyczny Victor Zsasz, grany przez Chrisa Messinę.

Zsasz to jeden z bardziej diabolicznych przeciwników Batmana, seryjny morderca i nożownik, który każdą kolejną ofiarę, oznacza blizną na swoim ciele. Debiutował w roku 1992 w komiksie Batman: The Last Arkham. Fani serialu Gotham doskonale pamiętają na pewno mocno ironicznego Zsasza, w którego wcielał się przez 5 lat Anthony Carrigan. Wersja złoczyńcy portretowana przez Messinę wygląda na mniej wygładzoną i bliższą w duchu komiksowemu pierwowzorowi maniakalnego psychopaty. Aktor przyznał, że reżyserka Cathy Yan pozwoliła mu na bardzo wiele w kwestii wejścia w rolę, jego inspiracją było zaś to jak Margot Robbie podeszła do przedstawienia na ekranie Harley Quinn. Aby mocniej wczuć się w Zsasza, pomiędzy ujęciami słuchał ponoć ścieżki dźwiękowej do filmu Łowca androidów.

Pierwsze oficjalne recenzje Ptaków Nocy są bardzo pozytywne, w chwili pisania tego artykułu, ich pomidorometr na popularnym portalu Rottentomatoes, utrzymuje się na poziomie 89%, zaś eksperci od finansowych wyliczeń przewidują otwarcie filmu pomiędzy 110 a 125 milionami dolarów. Jeśli ta dobra passa się utrzyma, a obraz przyniesie studiu Warner Bros. sukces, można przypuszczać, że Margot Robbie będzie odpowiadała za powstanie kolejnych kobietocentrycznych produkcji związanych z Birds of Prey, Harley Quinn, i innymi bohaterkami DC. Udzielając wywiadów promocyjnych, mówiła, że marzy jej się pokazanie na dużym ekranie relacji Harley Quinn i Poison Ivy, oraz wprowadzenie postaci Oracle. Kto wie, być może Ptaki Nocy są jedynie pierwszym śpiewem skowronka.