Najnowsza recenzja redakcji

Odcinek "Maria of the Desert" został zdominowany przez wszystkim dobrze znane polowanie na seryjnego mordercę. Niestety nie sprawiło to, że moje zdanie na temat tej produkcji uległo zmianie.

Po zeszłotygodniowym porwaniu jedynej ocalałej z grupy imigrantów, czwarty odcinek skupia się na jej odzyskaniu. Kobieta zostaje bowiem porzucona na pustyni, gdzie jej agonia pokazywana jest na żywo w internecie, a ocalenie pozornie zależy od wystosowanego żądania okupu. Jest to sytuacja wręcz żywcem wyjęta z dobrego thrillera, co można zaliczyć na plus. Szkoda tylko, że koniec końców morderca wykorzystuje ją jako element moralizatorski. Zapewne dużo lepiej bawiłabym się, gdyby była to część chorej gry naszego psychopaty aniżeli próba komentowania sytuacji w Meksyku.

Co prawda odcinek serwuje nam parę naprawdę klasycznych zagrań z gatunku, jakim jest thriller, ale przeważnie wykorzystuje się je w jakimś określonym celu, a nie po to, by zadowolić każdego potencjalnego widza. Klisze filmowe, które zaprezentowali nam twórcy, były o niebo lepsze chociażby w wykonaniu Hannibala Lectera. Ale jak to mówił inżynier Mamoń w "Rejsie": Mnie się podobają melodie, które już raz słyszałem. Kiedy oglądasz serial o seryjnym zabójcy, wokół którego toczy się cały główny wątek, a najmniej interesującą osobą okazuje się owy morderca, to czujesz się po prostu oszukany przez twórców. I tak niestety ma się sprawa z {{The Bridge (US)}}.

Jedną z rzeczy, która niezwykle irytowała mnie w czwartym odcinku, jest fakt, iż oglądając tę produkcję trzeba nie tylko nadążać nad rozwojem akcji, ale również zwracać uwagę na każdy szczegół, jaki się pojawia. Było to wręcz nie do zniesienia jeśli chodzi o punkt kulminacyjny, który moim zdaniem stanowił najlepszą część całego epizodu. Od początku było wiadomo, że domysły Marco i Sonii na temat faktu, iż nasz antagonista nie jest zainteresowany okupem, są jak najbardziej poprawne. Według niego ma to być lekcja dla wszystkich, którzy oglądają nadawany przez niego streaming z pustyni. Jeżeli choć przez chwilę pomyśleliście, że agent FBI Gedman zginie, to mieliście absolutną rację. Gdy Daniel Frye znajduje odciętą głowę w śmietniku, dostajemy wizualne potwierdzenie jego śmierci, a Matthew Lillard staje się pewnego rodzaju łącznikiem pomiędzy serialową prawdą a naszymi domysłami.

Niestety mimo świetnego zakończenia czwarty odcinek tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że jest to bardzo słaba produkcja. Diane Kruger dalej udowadnia, jak słabą jest aktorką i że straszliwie męczy się z rolą Sonii. Jest to o tyle przykre, że partneruje jej znakomity Demian Bichir. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że jest to serial jednego bohatera - Marco Ruiza. To chyba jedyny powód, dla którego warto w ogóle włączyć tę produkcję.

Podsumowując, jest to na pewno jeden z lepszych epizodów (jak na razie). Może dlatego, że jednemu z bohaterów odcięto głowę? A może jest to zasługą przemocy na ekranie? Biorę też pod uwagę możliwość, że przez te cztery tygodnie udało mi się zadomowić w przedstawionym świecie i przyzwyczaić do całej historii. Jedno jest pewne: jeżeli serial da nam więcej takich odcinków, to możliwe, że będzie on całkiem znośny. Tego niestety nie mogę Wam zagwarantować.