Alienoid: Powrót do przyszłości to szalona mieszanka gatunkowa, w której znajdziemy niemal wszystko – fantasy, komedię, science fiction, romans, a także podróże w czasie, kosmitów, magię, roboty i walki z potworami. Jak to w sequelach bywa, wszystko jest jeszcze bardziej podkręcone. Ten film bez wątpienia ma trafić do wielbicieli jedynki. Twórcy nawet nie udawali, że chcieli stworzyć coś innego, by zainteresować nowych odbiorców.

Początkowo Alienoid 2 ma problem z narracją – jest trochę chaotyczna, przez co nie mogłem się zaangażować w tę opowieść. Jakby reżyser sam pogubił się w tym miszmaszu i nie potrafił się odnaleźć. Z czasem jest lepiej i historia powoli dochodzi do celu, którym jest walka z potwornymi więźniami z kosmosu. Fabułę dobrze osadzono w dwóch liniach czasowych, a podróże w czasie nie są jakąś fabularną fanaberią. Można powiedzieć – im dalej, tym ciekawiej. I specyficznie! Koty i magowie wprowadzają dość osobliwe poczucie humoru, które nie trafi do każdego.

Twórcom udało się napędzić rozrywkę efektowną akcją. Walki z potworami, w czasach historycznych i w teraźniejszości, mają dobre tempo i dopracowaną warstwę wizualną. Efekty specjalne są niezłe i wpływają na widowiskowy spektakl, jakiego fani pierwszej części oczekują. Szczególnie dobrze to wypada w kulminacji, gdy dochodzi do walki, w której stawką jest los świata. Świetnie się to ogląda, gdy już zaakceptuje się efekciarską konwencję z całym dobrodziejstwem inwentarza.

Największym problemem filmu jest brak wyróżniającego się czarnego charakteru. Kogoś, kto nie będzie po prostu kolejnym losowym potworem, ale kimś z osobowością i charyzmą. Odbija się to negatywnie na warstwie rozrywkowej.

Seans Alienoida 2 daje frajdę! To prawdopodobnie jedyna tak dziwaczna mieszanka gatunków, która jakimś cudem działa na ekranie.