Żywa, mała Gilberta, znana jako Frou Frou, jest córką pana Brigarda, emerytowanego kupca, który ma za towarzysza wesołego życia hrabiego Paula de Valreasa, znacznie młodszego mężczyznę. Zarówno hrabia, jak i Henryk de Sartorys są zakochani w Frou Frou, a kiedy De Sartorys prosi o rękę Frou Frou, pan Brigard odsyła go do Louise, starszej córki, która prowadzi dom. Luizy, która kocha de Sartorys, przychodzi pierwsza udręka jej życia, kiedy zwierza się ze swojej miłości do Frou Frou. Jednak naradza się ze swoją młodszą siostrą, która zgadza się poślubić De Sartorys. Paul również prosi o rękę Frou Frou, ale Brigard odmawia, stwierdzając, że jest zbyt wesołym towarzyszem, by można było ufać mu jako zięć. Mija pięć lat i chociaż Frou Frou uwielbia swojego syna Georgiego, nie odpowiada jej spokojna rola gospodyni domowej, a na jednej z Louise Podczas wizyt zdaje sobie sprawę, że jej własne miejsce zostało uzurpowane, gdy zarówno De Sartorys, jak i Georgie zwracają się do niej po radę. Paul nadal kocha Frou Frou, ale ona walczy z rosnącym zainteresowaniem i błaga go, by odszedł. Odkrywając, że nie jest już potrzebna dla szczęścia męża i syna, po wściekłej tyradzie przeciwko Louise odchodzi i dołącza do Paula w Wenecji. Matka Paula przyjmuje ją, a następnego dnia De Sartorys, który poszedł za nią, odnajduje ją i pomimo jej próśb toczy pojedynek z Paulem, w którym Paul ginie. Z powodu samotności i smutku kolejnych miesięcy jej dusza zostaje skarcona i wraca, by prosić męża o ostatnią przysługę, aby pozwolono jej umrzeć w domu, do którego weszła jako oblubienica. Chociaż Louise również błaga o nią, on początkowo odmawia; ale kiedy Frou Frou, dawniej tak beztroski i beztroski, błaga na jej kolanach, nie może już jej odmawiać, i spotykają się we łzawym uścisku. Jej życie zamyka pozory szczęścia, ponieważ daje Louise dwoje najbliższych jej, męża i syna.

— Streszczenie świata ruchomych obrazów