Nowe odkrycie w literaturze skandynawskiej. Czy o tym, kim jesteśmy, decydują jedynie procesy neurobiologiczne, zachodzące w naszym mózgu? Mia cieszyła się, kiedy jej mąż znów zaangażował się w ich związek, który jeszcze niedawno przechodził poważny kryzys. Jednak gdy Frederik podczas rodzinnych wakacji doznaje ataku nerwowego, okazuje się, że powodem zmian jego osobowości jest guz mózgu. Wkrótce wychodzi na jaw, że mężczyzna w tajemnicy przed rodziną dopuścił się milionowych oszustw. Kobieta musi teraz chronić siebie i syna przed mężem, który zmienia się w nieobliczalną, obcą osobę. Obsesyjnie śledzi wyniki najnowszych badań neurologicznych, próbując zrozumieć, jak to możliwe, że mężczyzna, z którym tworzyła wieloletni związek, mógł stać się kimś zupełnie innym. Szuka odpowiedzi na pytanie, z kim tak naprawdę spędziła trzy ostatnie lata, najszczęśliwsze w ich małżeństwie.

Premiera (Polska)
29 lipca 2015
Polskie tłumaczenie
Mateusz Borowski
Liczba stron
464
Autor:
Christian Jungersen
Kraj produkcji:
Polska
Gatunek:
Obyczajowy
Wydawca:
Polska: Znak Literanova

Najnowsza recenzja redakcji

Christian Jungersen zabiera czytelnika w świat chorób mózgu i konsekwencji, jakie powodują one w życiu małżeńskim i rodzinnym. Mii wydawało się, że ma wszystko - piękny dom, zdolnego syna, kochającego męża - aż do momentu, gdy ten ostatni ulega wypadkowi. Diagnoza okazuje się porażająca: Frederick ma guza mózgu, który już od lat wpływał na jego osobowość. Całe życie jej rodziny diametralnie się zmienia. Okazuje się, że ostatnie, najszczęśliwsze lata jej małżeństwa były kłamstwem, a człowiek, którego kocha, tak naprawdę w ogóle nie istnieje.

Temat chorób mózgu i tego, jak mogą wpływać na życie człowieka, jest fascynujący, ale nawet najlepszy temat może zostać zabity przez sposób jego przedstawienia. Tak właśnie jest w Du forsvinder. Miało być interesująco, a jest zwyczajnie nudno. Autor deklaruje, że materiały do książki zbierał przez siedem lat. Być może jest to prawda, ale zupełnie tego nie widać. Informacje, którymi się posiłkuje, nie są zbyt wyszukane, a jedyne, co wyróżnia jego książkę, to wplecione w jej treść artykuły, wywiady, definicje związane z problematyką neurologii. Wszystko to zostało jednak przedstawione w sposób tak suchy, że nie jest w stanie przyciągnąć uwagi na dłużej.

Znikasz-obrazek_duzy_4063566 — fot. Wydawnictwo Znak

Miałam duży problem z identyfikowaniem się z bohaterami powieści i ostatecznie mi się to nie udało. Mia jest postacią niesłychanie irytującą, niekonsekwentnie prowadzoną i ogólnie rzecz biorąc bardzo antypatyczną, szczególnie w momentach, gdy próbuje porozumieć się z własnym synem. Mimo że w książce poruszane są bardzo poważne kwestie, to ani przez chwilę nie poczułam współczucia dla bohaterów czy emocjonalnej więzi z nimi. Ich losy zwyczajnie mnie nudziły.

Warsztatowo Du forsvinder jest poprawne. Narracja jest spójna, a gdy akcja przyśpiesza, nawet staje się interesująca. Jungersen nie napisał złej książki, ale popełnił grzech przeciętności. Po przeczytaniu ostatniej strony odkładałam ją z westchnieniem ulgi, bo muszę przyznać, że jej czytanie było dla mnie bardzo często męczące, a już jutro nie będę o niej nawet pamiętać. Na rynku wydawniczym jest wiele lepszych powieści skandynawskiego nurtu i Du forsvinder nie powinno być pierwszym wyborem.