Kim jest główny bohater książki? Jakie ma relacje z własnym ojcem? Jaka jest jego historia? O tym możemy dowiedzieć się z książkowego debiutu Kamila Piechury.

Letarg przepełniony jest mrocznym klimatem, w którym chłodne ojcowskie relacje negatywnie wpływają na naszego bohatera, zmieniając tym samym jego przyszłe życie. Opowieść Adama zawiera liczne pytania związane z tym, do czego tak naprawdę zdolny jest ojciec wobec swoich dzieci, jak daleko może posunąć się w krzywdzących czynach, nie widząc przy okazji błędów oraz przerośniętych ambicji.

Z książki wyłaniają się przebudzone demony, które chcą zawładnąć naszym głównym bohaterem. Tymi demonami jest złość, nienawiść oraz niemoc wobec ludzkiej krzywdy. Ale w tym wszystkim jest pewien promyk nadziei na lepsze jutro oraz kwitnąca miłość, która leczy rany.

A jaka jest opowieść? Historia ukazana w książce jest pierwszoosobową relacją młodego mężczyzny, który marzy jedynie o lepszym życiu w świecie opanowanym przez ludzką chciwość i zazdrość. Czy opisywana książka jest ciekawa? Według mojej opinii jest interesująca, a każda kolejna strona nabiera coraz to większych rumieńców. Oprócz tego ukazana opowieść ma w sobie to coś, co nie pozwala się od niej tak łatwo oderwać.

Źródło: Initium

Kamil Piechura w wywarzony sposób serwuje nam ciekawą i wciągającą historię Adama - skromne i poukładane życie bohatera zmienia się w ciągu jednej chwili, a spokojna na pozór opowieść przeistacza się w bardzo zaskakującą.

 Wśród tego wszystkiego możemy również dostrzec toczącą się walkę pomiędzy protagonistą a wydumanymi przez niego omamami, które zawładnęły jego umysłem. Protagonista nie potrafi odróżnić fikcji od rzeczywistości, przez co wszystko zlewa się w jedną całość, utrudniając mu życie.

Historia mówi nam również o niesprawiedliwości tego świata, ludzkim cierpieniu. Jest w pewnym sensie przewodnikiem dla chłopca, który podąża ku dorosłości. Emocje, których doświadcza nasz bohater, w końcu wpędzają go w ramiona szaleństwa.

W moim przekonaniu książka jest ciekawa, zgrabnie napisana, każdy z drugoplanowych bohaterów jest żywy, a otaczający ich świat pełen jest różnych kolorów. Z kolei mrok przyciąga czytelnika i nie pozwala mu oderwać się od historii.