Książka skłania do refleksji nad tym, co czeka nas w przyszłości, i nad tym, jak nasze decyzje wpływają na życie w starszym wieku. Autorka pokazuje, jak postrzegana jest starość i jakie emocje jej towarzyszą. Przybliża tematy, które wydają się odległe, a jednocześnie są na wyciągnięcie ręki.

W narracji subtelnie przypomina, że "żyjemy w tym samym momencie, kroczymy tą samą ścieżką jedni z przodu, inni z tyłu". Tą samą drogą, którą my teraz podążamy, przeszli kiedyś nasi dziadkowie, a my sami kiedyś znajdziemy się na ich miejscu. To, że starość jest nieunikniona, skłania do zastanowienia się nad własnym życiem. 

Książka porusza również temat śmierci, osamotnienia, depresji oraz lęku przed tym, co nieuniknione. Wśród opowieści znajdziemy historię Ranveig, wiecznie niezadowolonej i zgorzkniałej kobiety, która żyła w odizolowaniu. Na jej pogrzebie obecni byli jedynie pastor i pijak szukający schronienia. W kontraście do niej pojawia się postać pełnej dobroci Lilly, której śmierć przyciągnęła tłumy żegnających ją bliskich. To opowieść o tym, jak nasze życie wpływa na to, jak zostaniemy zapamiętani.

Źródło: WL

Wątek Olava i Grethe, starszej pary, której życie mogło potoczyć się w dwóch zupełnie różnych kierunkach, ilustruje, jak wielkie znaczenie mają nasze wybory i relacje. W jednej wersji Grethe odrzuca Olava, co pogłębia jej samotność, a w drugiej akceptuje jego miłość, dzięki czemu nadaje życiu nowy sens, pełen wsparcia i radości. To przypomina nam, że wszystko to, co nas spotyka – każda sytuacja i znajomość – zależy tylko i wyłącznie od nas samych i tego, jaką wyznaczoną przez siebie drogą zamierzamy się udać.

Poruszająca jest również opowieść o babci, która z zadziwieniem dostrzega pewne cechy wnuczki, nie odnajdując ich u żadnego z rodziców. Ukazuje to, że starsi ludzie dostrzegają rzeczy głębiej, niż nam się wydaje. Każdy rozdział bada różne aspekty ludzkiego doświadczenia. Uświadamia nam, że problemy i lęki mogą nas dosięgnąć w późniejszych latach życia.

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak zaniki pamięci wpływają na osoby, które lawirują między urywkami kruchych wspomnień? Znajdziecie tu urocze starsze małżeństwo. Demencja jednego z partnerów staje się próbą dla ich relacji, zmuszając do zrozumienia i akceptacji trudnych, a zarazem naturalnych procesów starzenia.

Pomimo trudnych tematów autorka wprowadza także nadzieję, przypominając, by postrzegać starość jako nowy początek. Porusza kwestie alkoholizmu, osamotnienia i depresji, ale zawsze zostawia miejsce na refleksję i światło.

Książka Linn Skåber wzbogacona jest przemyśleniami autorki, poprzedzonymi przepięknymi ilustracjami, które głęboko zapadają w pamięć. Obrazy te, w połączeniu z trafnymi sentencjami, skłaniają do zadawania sobie pytań o to, co przyniesie przyszłość, jakie emocje będą nam towarzyszyć i jak nasze wybory wpłyną na to, jak zostaniemy zapamiętani.

Starość. O tym, co najważniejsze to piękna, choć wymagająca lektura, która skłania do refleksji. Zmusza do zastanowienia się, czy osoby starsze czują się akceptowane i wspierane przez społeczeństwo, czy też są narażone na społeczny ostracyzm.