Na samym wstępie trzeba zaznaczyć, to nie jest horror, thriller czy kryminał, mimo iż przewija się tam motyw morderstwa. Ci, którzy spodziewali się kolejnego The Ring, niech lepiej nie biorą się za czytanie. Owszem, w Upiornym miejscu nie zabraknie duchów, zjaw i scen rodem z horroru. Umarli przemówią, ale… Kevin Chen przypomina nam, że najstraszniejsze scenariusze pisze samo życie.

„Wsi spokojna, wsi wesoła” – któż z nas nie zna tych słów? Któż nie zachwycał się choć raz wiejskim powietrzem i spokojem? Mówię tu oczywiście o ludziach, którzy w takich miejscach spędzają urlopy bądź przyjeżdżają z wizytą do dziadków. Niektórzy mieszkańcy takich małych, klaustrofobicznych społeczności zapewne mieliby inne zdanie. Dlaczego piszę, że niektórzy? Bo jedni dostosowują się do panujących warunków i wszechobecnych poglądów, a inni to miejsce opuszczają. Chen umieścił akcję swojej powieści w miejscu o wdzięcznej nazwie – Nieustanny spokój. Cóż za ironia! Mimo pięknego otoczenia i widoków w tym miasteczku kryją się prawdziwe upiory.

Razem z narratorami spojrzymy na lokalny świat od środka. I zapewne włosy zjeżą się nam na głowie – może nawet bardziej niż podczas lektury horrorów. Razem z Chenem będziemy się dusić i  dławić skostniałymi poglądami miejscowych. Będziemy oglądać ich oczyma brutalne sceny (niektóre są dość mocne, ale to kwestia odporności czytelnika). Ciemnogród, zabobony, uprzedzenia i stereotypy – te demony zagnieździły się właśnie w Nieustannym spokoju.

Źródło: Mova

Upiorne miejsce to książka trudna i wymagająca. Jest niesamowicie oniryczna i wymaga od czytelnika sporego skupienia. Chen daje głos zarówno żywym, jak i zmarłym. Chociaż tak na dobrą sprawę martwi są zawsze żywi, bo odnajdujemy ich w przedmiotach i wspomnieniach. Autor podkreśla też wiele razy, że: „Nie należy bać się zmarłych, ale żywych”. Bo to właśnie żyjący są najbardziej okrutni dla siebie wzajemnie.

Chen porusza bardzo ważny temat. Mówi o dramacie życia w małej, skostniałej społeczności. O tragedii  homoseksualistów. Dla nich jedynym ratunkiem jest opuszczenie domu rodzinnego. Jeden z bohaterów znalazł się w Berlinie, gdzie zamordował kogoś bardzo sobie bliskiego i kończy odsiadywać karę.

Szczerze mówiąc, wątki poruszone w tej powieści można wymieniać bardzo długo. Chen oferuje nam prawdziwą wiwisekcję małego miasteczka, ale także ludzkiej psychiki. Jednocześnie widać ogrom pracy i przemyśleń, bo wszystko to, o czym wspomniałam wcześniej, w Upiornym miejscu tworzy niezwykle spójną i wyważoną całość. Chen nie próbuje grać na emocjach czytelnika, a i tak ta książka boli. Upiorne miejsce pozostawia czytelnika z przemyśleniami i przez jakiś czas nie pozwoli o sobie zapomnieć.