Aida ()

Reklama

Współczesna, ironiczna i prześmiewcza opowieść, której akcja toczy się na przedmieściach jednego z naszych miast. Tytułowa Aida to postać, którą łatwo polubić. Nie ma już trzydziestu lat, nie pracuje w agencji reklamowej… Jest za to matką dwójki niesfornych dzieci, wychowuje je sama i robi wszystko, aby utrzymać swoją rodzinę „na powierzchni”. Nie jest łatwo - zarówno syn Remik, jak i córka Aneta każdego dnia pakują się w nowe kłopoty i sprawdzają, jak daleko sięga cierpliwość ich rodzicielki! Całą trójkę poznajemy, kiedy wprowadzają się do matki Aidy – Kaliny. Aida „drze koty” ze swoją matką, która bynajmniej nie jest typem kochanej babuni. To niezrealizowana artystka, obwiniająca o wszelkie niepowodzenia córkę. Konflikt obu pań bardzo podgrzewa atmosferę w domu i doprowadza do wielu komicznych sytuacji. Reszta bohaterów to mieszkańcy kamienicy, do której powraca po latach Aida. Tworzą oni kolorową, pełną dobrej energii i bardzo zżytą ze sobą prawdziwą „osiedlową rodzinę”. To ludzie, którzy potrafią doprowadzić się nawzajem do szału, ale wiedzą, że w prawdziwych kłopotach mogą na siebie liczyć. Na tym samym piętrze mieszka Paula, przyjaciółka Aidy z dzieciństwa. Paula nie wie, jak przyznać się Aidzie, że jej zawód jest jednym z „najstarszych na świecie”. Wspólnie z Kaliną, mieszka Antek, brat Aidy. Mimo trzydziestki na karku nadal na utrzymaniu mamusi, z milionem pomysłów na to, jak w minutę zdobyć pracę i sławę. Największym marzeniem Antka jest zdobycie Pauli, zupełnie nieczułej na jego zaloty. Na parterze kamienicy znajduje się bar „Nora Czaka”. Jego właściciel Zibi to „lokalny biznesmen”, a raczej typowy cwaniak. Energiczny i obcesowy, jeżeli przestrzega zasad, to własnych. I jeszcze właściciel sklepu, Seba. Jest przeciwieństwem Zibiego – to poczciwy, dobry i łagodny mężczyzna. Jego przyjaźń z Zibim jest zagadką dla postronnych obserwatorów, a różnica w postrzeganiu świata przez obu panów to źródło niekończących się awantur. Codzienne perypetie bohaterów „Aidy” mogą się wydawać absurdalne i wręcz przerysowane, ale tak naprawdę, każdy może dostrzec w nich odbicie własnych spraw, ukazanych z lekkim przymrużeniem oka i sporą dawką humoru.